Ανακοίνωση της Αριστερής Παρέμβασης στη Θεσσαλία – Ανταρσία για την ανατροπή
Μπορεί η αστική πολιτική να βαφτίσει το ψάρι κρέας; Σίγουρα μπορεί να προσπαθήσει . Την κορύφωση της συντονισμένης και απεγνωσμένης προσπάθεια να νομιμοποιηθεί κοινωνικά και να καθαγιαστεί το έγκλημα της καύσης σκουπιδιών από την ΑΓΕΤ ζούμε το τελευταίο διάστημα στο Βόλο. Τελευταίο επεισόδιο αυτής της επιχείρησης ο τραγέλαφος “αποτελεσμάτων” για την αέρια ρύπανση, που παρουσίασε σε κοινή συνέντευξη τύπου η δημοτική αρχή του Βόλου με εκπροσώπους της εταιρίας ENVIROMETRICS την Τετάρτη 31 Οκτωβρίου.
Τα “προφανώς καθησυχαστικά” αποτελέσματα για τους πολίτες του Βόλου που παρουσίασε η εν λόγω εταιρία, βρίθουν από σημεία “ανεξαρτησίας” και “επιστημονικότητας”. Η ENVIROMETRICS αποτελεί συνεργαζόμενη εταιρία τόσο με τη Lafarge όσο και με την ΤΙΤΑΝ, δηλαδή τους μεγιστάνες της τσιμεντοβιομηχανίας που ταυτίζουν την αύξηση της κερδοφορίας τους με τη δυνατότητά τους να εξασφαλίζουν φτηνό καύσιμο (δηλαδή σκουπίδια) και φτηνό εργατικό δυναμικό (δηλαδή εργολαβικούς εργαζόμενους). Οι υποτιθέμενοι “έλεγχοι” αφορούσαν τη συλλογή στοιχείων από μόλις 2 σημεία δειγματοληψίας δίπλα στο εργοστάσιο (λόφος Γορίτσας) και την ανυπαρξία μετρήσεων όσον αφορά τη συγκέντρωση βαρέων μετάλλων στο έδαφος, αφού όπως δήλωσε τεχνικός σύμβουλος της εταιρίας: “ δε θεωρήσαμε ότι είναι αναγκαίο να γίνει αυτό”. (ασχέτως αν ο δήμαρχος Βόλου δήλωσε στη συνέντευξη τύπου στις 31 Οκτώβρη πως έγινε έλεγχος και των βαρέων μετάλλων…). Το εργαστήριο που ανέλαβε τις “μετρήσεις” λειτούργησε απλά ως εντολοδόχος των επιχειρηματικών συμφερόντων και του πολιτικού προσωπικού κεντρικού και τοπικού κράτους που στήνουν γύρο τους ένα πέπλο προστασίας.
Όλο το προηγούμενο διάστημα με ανάλογα τεχνάσματα και υποτιμώντας και τσαλακώνοντας τη νοημοσύνη και την αξιοπρέπεια της τοπικής κοινωνίας, μια σειρά τοπικών παραγόντων με πρωτοστάτες την περιφερειακή αρχή της Θεσσαλίας επιχείρησαν να στρώσουν το έδαφος για την απενοχοποίηση τόσο της καύσης σκουπιδιών όσο και της ίδιας της ΑΓΕΤ. Πρώτος πήρε τη σκυτάλη ο κ. Αγοραστός που με δηλώσεις του στις 25 Σεπτεμβρίου (radio marconi) μας πληροφόρησε πως τα αισθητήρια των σωματικών του οργάνων έβγαλαν το αδιαμφισβήτητο συμπέρασμα πως “η ατμόσφαιρά του Βόλου μπορεί να μυρίζει καμένο πλαστικό, αλλά δεν είναι επικίνδυνο…” , επιτιθέμενος ταυτόχρονα σε οποιαδήποτε φωνή αντίστασης στο Βόλο. Η Μαρία Αντουανέτα θα ωχριούσε μπροστά σε αυτού του είδους τον κυνισμό… Στο ίδιο μήκος κύματος η αντιπεριφερειάρχης Μαγνησίας κ. Κολυνδρίνη σε συνέντευξή της στις 24 Οκτώβρη (radio marconi) μας ενημέρωσε πως βρέθηκε η πηγή – εργοστάσιο που “ξερνάει” μυρωδιά καμένου πλαστικού, αλλά δεν μπορεί να αποκαλύψει το όνομα της εταιρίας… Όταν και αν αποκαλυφθεί δε θα μας ξαφνιάσει καθόλου αν υπαινιχθούν πως δεν είναι τελικά η ΑΓΕΤ, καθότι η επιχείρηση “καθαρά χέρι” φτιάχτηκε για να “ξεπλένονται” οι επιχειρηματικοί κολοσσοί.
Όλα δείχνουν πως καθώς εισερχόμαστε στην τελική ευθεία του σχεδίου για την αναβάθμιση της καύσης σκουπιδιών απο την ΑΓΕΤ (στις 17 Οκτωβρίου εγκρίθηκε στο δημοτικό συμβούλιο του Βόλου το τεχνικό πρόγραμμα του δήμου στο οποίο περιλαμβάνεται η κατασκευή εργοστασίου παραγωγής SRF) , οι εκφραστές της αστικής πολιτικής, από την κυβέρνηση μέχρι τους δημάρχους και τους περιφερειάρχες, δημιουργούν ένα αργές μέτωπο υπεράσπισης και ολοκλήρωσης των κατευθύνσεων των μονοπωλιακών ομίλων. Η “ψυχρότητα” για τη διανομή της λείας που είχε προκύψει σε προηγούμενες χρονικές περιόδους δίνει τη θέση της στη “συμφιλίωση” για την υλοποίηση των βασικών κατευθύνσεων της αστικής πολιτικής. Χαρακτηριστικές εξάλλου είναι οι δηλώσεις του δημάρχου Βόλου στις 26 Οκτώβρη που “αποκαθιστά” και επίσημα τις σχέσεις του με τον περιφερειάρχη Θεσσαλίας προκειμένου χέρι χέρι να συνεχίσουν το καταστροφικό τους έργο.
«Πραγματικά πριν 1,5 χρόνο είχαμε μια τεράστια κόντρα με τον Κώστα. Που τη δημιούργησαν υπηρεσιακοί παράγοντες και σκωπτικοί πολιτικοί αντίπαλοι. Εγώ με τον Κώστα δεν έχω τίποτα, είδατε παίζουμε μπάσκετ, μπάλα, κάνουμε παρέα. Δεν είναι προσωπικό. Αφορούσε στην πόλη γιατί ήθελαν να μας βάλουν τρικλοποδιές. Εμάς η σχέση μας ήταν, είναι και θα συνεχίσει να είναι μαζί …»
Όλα τα παραπάνω συνηγορούν στο συμπέρασμα πως οι μάχες που έδωσε το προηγούμενο διάστημα η κοινωνική πλειοψηφία στο Βόλο θα κλιμακωθούν. Σε αυτή την αναμέτρηση δε θα υπάρχουν “θεσμικοί φίλοι”, καθώς όλο το πλέγμα της αστικής πολιτικής και διαχείρισης θα ενοποιείται όλο και περισσότερο στην εφαρμογή των συμφωνημένων τόσο στο επίπεδο της ΕΕ και των μνημονίων, όσο και σε εκείνο με τους επιχειρηματικούς κολοσσούς. Μέσα σε αυτές τις συνθήκες η λαϊκή απαιτητικότητα πρέπει να μπολιαστεί με ριζοσπαστικές μορφές πάλης που θα δημιουργούν συνθήκες αδυναμίας υλοποίησης των συμφωνιών, και ταυτόχρονα θα μπλοκάρουν την ίδια την παραγωγική δραστηριότητα των πολυεθνικών που επιχειρούν να πατήσουν κυριολεκτικά επί πτωμάτων για να αυξήσουν την κερδοφορία τους. Η θετική παρακαταθήκη του μαζικού συλλαλητηρίου του περασμένου Μάη δείχνει πως το πεδίο για τη διεκδίκηση μιας πόλης που δε θα ζει μέσα σε ένα αόρατο πέπλο θανάτου είναι ο δρόμος και η ευθεία σύγκρουση με τα επιχειρηματικά συμφέροντα, την κυβερνητική πολιτική και το τοπικά της στηρίγματα.
