ΓΡΑΦΕΙ Η Ελένη Αναστασοπούλου
Η κατανόηση των εννοιών του ιστορικού χρόνου, της κοινωνικής εξέλιξης και αλλαγής είναι ένα από τα βασικά ζητούμενα της παιδαγωγικής και της διδακτικής ειδικά σε ότι αφορά το μάθημα της ιστορίας.
Η ιστορία δεν είναι ένας χρονολογικός κατάλογος γεγονότων αλλά μια σειρά από ερωτήματα για το παρελθόν, οι απαντήσεις των οποίων βρίσκονται στην προσπάθεια σύνθεσης και σύνδεσης στοιχείων και πληροφοριών
Αν μια παραστατική αφήγηση έχει ιδιαίτερη διδακτική σημασία τότε η θεατρική αφήγηση και δράση είναι στην κορυφή των μεθόδων που ενεργοποιούν το συναίσθημα και τη λογική, τη φαντασία και την κριτική, την τέρψη και την ψυχαγωγία του θεατή. Με αυτή την έννοια ένα θεατρικό έργο παράγει εκ-παιδευτικό έργο στο βαθμό που συνθέτει στοιχεία, τεκμήρια και πληροφορίες τα οποία αν δεν δίνουν απαντήσεις τουλάχιστο παράγουν κριτική σκέψη και αναζήτηση.
Όπως εκτέθηκαν οι παραπάνω σκέψεις θεωρώ ότι το έργο που παίζει αυτόν τον καιρό το Θεσσαλικό θέατρο με τίτλο «Το χώμα βάφτηκε κόκκινο» σε σκηνοθεσία της Κυριακής Σπανού δίνει τη δυνατότητα σε όλους τους Θεσσαλούς και ιδιαίτερα στους μαθητές των σχολείων μας να ζήσουν ένα μάθημα σύγχρονης ιστορίας στη θεατρική σκηνή του Μύλου. Η ιστορική μνήμη και κληρονομία είναι δικαίωμα αλλά και χρέος αφού η κατανόηση της έχει μεγάλη σημασία στην διαμόρφωση της έννοιας του πολίτη.
Η ευρηματική σκηνοθετική προσέγγιση της Κυριακής Σπανού διευρύνει τα χρονικά και χωρικά όρια μιας θεατρικής σκηνής και δίνει τη δυνατότητα στους θεατές να παρακολουθήσουν τον αγώνα των καταπιεσμένων κολίγων απέναντι στους τσιφλικάδες με επίκεντρο και αποκορύφωση αυτού του αγώνα τη δολοφονία του Μαρίνου Αντύπα και αίτημα τη διανομή της γης του θεσσαλικού κάμπου. Η θεατρική μεταφορά ενός τόσο σημαντικού ιστορικού γεγονότος, ήταν ένα τόλμημα το οποίο πραγματώνεται με ιδιαίτερη επιτυχία.
Στη σκηνή του θεσσαλικού θεάτρου διαδραματίζονται οι μεγάλες κοινωνικές και πολιτικές συγκρούσεις «τη αδεία» της σκηνοθετικής ματιάς της Κυριακής Σπανού η οποία χρησιμοποιώντας τη δύναμη των πολυμέσων συμπύκνωσε και χώρεσε τον χρόνο, τον χώρο και τα γεγονότα σε μια θεατρική σκηνή. Παρακολουθούμε μια εναλλαγή και σύνδεση δυο ιστοριών : της δολοφονίας του αγωνιστή Μαρίνου Αντύπα και της αντίθεσης των δυο αδερφών της οικογένειας των τσιφλικάδων. Μέσα από την πλοκή και την αλληλοσύνδεση των γεγονότων διαγράφονται ξεκάθαρα οι κοινωνικές, ιδεολογικές και πολιτικές συγκρούσεις που διαδραματίστηκαν τον περασμένο αιώνα στη Θεσσαλία και είχαν ως αποτέλεσμα την κοινωνική αλλαγή και την καλυτέρευση της ζωής των Θεσσαλών χωρικών και εργατών της γης. Οι ηθοποιοί με την λιτή και στιβαρή υποκριτική απόδοση των ρόλων απέδωσαν αντιπροσωπευτικά τους ρόλους και ήταν πλήρως εναρμονισμένοι με την ουσία του έργου.
Ένα έργο για κάθε πολίτη της Θεσσαλίας και όχι μόνο.
