Τούτη τη φορά με προβλημάτισε και με το παραπάνω η ειδησεογραφία και δεν το κρύβω ακροατή μου, που ήρθε και φώλιασε μέσα μου η αμφιβολία για το αν είναι προτιμότερο να καταπιαστώ με τους Καμμένους και τους άλλους που τους πήρε το Ποτάμι ή να περιοριστώ στις συγγραφικές ανησυχίες δημοφιλούς «επιβιώσαντος» και τα περί “μαξιλάκα” του Κ. Ζουράρι.
Σημειώνοντας πως η λέξη δεν υπάρχει (αν και ως τέτοια ακούστηκε), όχι που τα παίζω στα δάχτυλα τα «Ζουραρέικα» λεξικό έψαχνα με τις ώρες, εντοπίστηκε ως πιθανότερη στη θέση της η λέξη «μαψυλάκας» και θεωρώντας πως ήδη ανατρέξατε σχετικά προχωρώ ευθύς αμέσως σε καταγγελία.
Ένα για την πιστότητα ήχου των μικροφώνων της Βουλής και ένα που η γλώσσα ως ζωντανός οργανισμός ενίοτε κινείται λαθεμένα για να καταλήξει προς τη σωστή κατεύθυνση!
Επιμένοντας να οικτίρω τα όποια υποπόδια των ποδών του Ζουράρις τόλμησαν να σχολιάσουν το «λάθος» έρχομαι να καταθέσω άποψη και δη εμπεριστατωμένη θεωρώντας εξ αρχής πως ο άρχοντας ξεκίνησε να πει «μ@λ@κ@ς». Και επειδή όλες οι γλώσσες έχουν την Ιθάκη τους ασχέτως μετά από πόσο χρονικό διάστημα θα καταλήξουν σ’ αυτή, στο δρόμο το ξανασκέφτηκε, του προέκυψε και κάτι μεταξύ «κοιμώμενου γίγαντα» και «άλλαξε πλευρό που θα με σχολιάσεις» και να το «μαξιλάκας» έχοντας στο πίσω μέρος του μυαλού τη λέξη «μαξιλάρι»! (… και αδυνατώ να συνδιαλλαγώ με όσους αδυνατούν να παρακολουθήσουν τον απλούστατο συλλογισμό).
Όσο για την αφεντιά μου, αλλού είναι που μπερδεύτηκα με τον- κατά δήλωσή του- «ελευθέρας βοσκής» κοινοβουλευτικό μετά τη διάλυση της Κ.Ο των ΑΝΕΛ, μιας και μεταξύ μας το «μαξιλάκας» θεωρώ πως θα ταίριαζε καλύτερα σε άλλο «γαλάζιο» διαμάντι της δεξιάς παράταξης, που μας διαφέντευε με το βάρος του οικογενειακού ονόματος τιμώντας τον αγώνα κατά της οικογενειοκρατίας και ονόματα δεν λέμε ούτε υπολήψεις θίγουμε.
Διακόπτοντας τη σκέψη για μια γκαζόζα προς καταπολέμηση της αφυδάτωσης και ουχί για την αποφυγή της συνέχισης της εκπομπής τραβώ καζανάκι (και μην ψηφίσετε χωρίς εμένα που λέει ο λόγος) και συνεχίζω το παραλήρημα, εννοώντας πάντα τα λεγόμενα και ο νοών νοείτω γιατρέ μου.
Τα νέα από το κοινοβούλιο μπορεί να έρχονται ολίγον «συμπούρμπουλα», με το μέσο ψηφοφόρο να καλείται να διαχειριστεί την «αποδόμηση και απαλλοτρίωση των βουλευτών των ΑΝΕΛ» (ο πρόεδρος το είπε εντάξει;), δεν ισχύει όμως το ίδιο και για την πνευματική ανάταση της χώρας, αφού περιχαρής και πλήρως αισιόδοξη για το μέλλον ενημερώθηκα πως οι Β. Σποράδες στέλνουν ακτίνες φωτός πολιτισμού μέσω του… Ντάνου.
Που από τον Παπαδιαμάντη σου λέει είχε να αναθαρρήσει έτσι το νησί και βγήκε επιτέλους ο “survivor” και έβαλε τα πράγματα στη θέση τους, αφού νωρίτερα καταγράφηκαν χιλιάδες που επιβίωσαν παρακολουθώντας από τηλεοράσεως το ταλέντο που σε καθηλώνει.
Ε τώρα είναι που πάω για γκαζόζα γιατρέ μου και να μου το θυμηθείς ,δεν αργεί η ψηφοφορία για το συγγραφικό εγχείρημα και το άλμα του ανδρός και ίσα που προλαβαίνουμε τραγούδι.
Τιμή και δόξα στα… ξεμποστανιάσματα του χειμώνα ακούμε από την αγαπημένη φωνή της Τάνιας Τσανακλίδου «Σ’ΕΝΑ ΧΑΡΤΑΚΙ ΑΠΟ ΤΣΙΓΑΡΑ», από τη δισκογραφική δουλειά «ΤΗΣ ΒΡΟΧΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΝΥΧΤΑΣ», σε μουσική Γ. Σπανού και στίχους Τ. Τσανακλίδου.
Υ.Γ Αν υποψιαστώ πως η κατάργηση της Κ.Ο των ΑΝΕΛ συνεπάγεται πως θα αποσυρθούν οι αστυνομικοί που έχουν αναλάβει τη φύλαξη του Πάνου την ώρα που ο ίδιος φυλάσσει επτασφράγιστο μυστικό το πώς δεν τσαλακώνει το αμπέχονο θα καταρρεύσω σας το λέω.
Χικ FM
