Πρόστιμο σε δύο εκπαιδευτικούς επειδή άσκησαν δημόσια κριτική σε αποφάσεις του ΠΥΣΔΕ Λάρισας επέβαλε ο προϊστάμενος της διεύθυνσης β/βαθμιας εκπαίδευσης Λάρισας Ιωάννης Καψάλης, κάνοντας χρήση τη δυνατότητα που του δίνει ο νόμος για την επιβολή των συγκεκριμένων ποινών, χωρίς όμως, σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες
του paidis.com, να καλέσει σε απολογία τους δύο εκπαιδευτικούς.
Πιο συγκεκριμένα ο κ. Καψάλης τιμώρησε με πρόστιμο ίσο με το 1/4 του μισθού (η ανώτερη ποινή που μπορεί να επιβάλει) τον διευθυντή του ΓΕΛ Συκουρίου και πρώην αντιπρόεδρο του ΠΥΣΔΕ, Δημήτρη Γεωργούση, επειδή άσκησε κριτική δια του Τύπου σε απόφαση του ΠΥΣΔΕ για τοποθέτηση διευθυντή με λανθασμένα μόρια σε σχολείο του νομού.
Στην απόφασή του ο προϊστάμενος αφού κάνει λόγο για ανάρμοστη συμπεριφορά δημοσίου υπαλλήλου εκτός υπηρεσίας, για κακόβουλα σχόλια και για ψευδή στοιχεία, επιβάλει στον κ. Γεωργούση το παραπάνω πρόστιμο που ισούται με το 1/4 του μισθού.
Με άλλη απόφασή του ο κ. Καψάλης επιβάλει πρόστιμο ίσο με το 1/8 του μισθού στον εκπαιδευτικό και μέλος του ΠΥΣΔΕ Λάρισας, Δ. Διονυσίου, επειδή προ τριμήνου περίπου με κείμενό του στον Τύπο είχε χαρακτηρίσει παράτυπη, απόφαση του οργάνου στο οποίο συμμετέχει. Και στην περίπτωση του κ. Διονυσίου η κατηγορίες είναι ανάλογες αν και το πρόστιμο είναι μικρότερο.
Αν μη τί άλλο πρόκειται για μια πρωτόγνωρη ενέργεια της διοίκησης αφού πρώτα από όλα οι ποινές επιβλήθηκαν χωρίς να κληθούν οι τιμωρημένοι σε απολογία όπως προβλέπει το πειθαρχικό δίκαιο των δημοσίων υπαλλήλων που αναφέρει ότι “η πειθαρχική δίωξη αρχίζει είτε με την κλήση του υπαλλήλου σε απολογία από το μονομελές πειθαρχικό όργανο είτε με την παραπομπή του στο πειθαρχικό συμβούλιο”.
Παράλληλα η απόφαση του προϊσταμένου δημιουργεί και σοβαρό πολιτικό ζήτημα που έχει να κάνει με το αν ένας δημόσιος υπάλληλος έχει δικαίωμα να ασκήσει κριτική σε πράξεις και αποφάσεις της διοίκησης όπως άλλωστε προβλέπει ο Κώδικας Δημοσίων Υπαλλήλων που στο άρθρο 45 αναφέρει:
“Η ελευθερία της έκφρασης των πολιτικών, φιλοσοφικών και θρησκευτικών πεποιθήσεων, όπως και των επιστημονικών απόψεων και της υπηρεσιακής κριτικής των πράξεων της προϊσταμένης αρχής, αποτελεί δικαίωμα των υπαλλήλων και τελεί υπό την εγγύηση του Κράτους. Δεν επιτρέπονται διακρίσεις των υπαλλήλων λόγω των πεποιθήσεων ή των απόψεων τους ή της κριτικής των πράξεων της προϊσταμένης αρχής”.
Αν μη τί άλλο από τα παραπάνω δημιουργούνται ερωτήματα που θα πρέπει να απαντηθούν από τον προϊστάμενο, ο οποίος θα μπορούσε απλά (και δια του Τύπου) να απαντήσει στις επιστολές των δύο εκπαιδευτικών που τιμώρησε, και να τους διαψεύσει, κάτι που μέχρι σήμερα δεν έγινε.
