Από το 1976 μέχρι σήμερα οι ελληνοτουρκικές σχέσεις βρίσκονται πάντα σε ένα επίπεδο μάχης χαρακωμάτων, και κυρίως προκλήσεων από την πλευρά της Τουρκίας, οι οποίες εντείνονται όταν υπάρχουν θέματα αξιοποίησης κοιτασμάτων πετρελαίου, είτε αυτά είναι στο Αιγαίο, είτε στην ανατολική Μεσόγειο.
Ετσι όλα σήμερα φαντάζουν ίδια με όσα συνέβαιναν το 1976 και το 1987, μόνο που τότε οι ηγεσίες της χώρας ήταν τέτοιες που ανάγκαζαν την Τουρκία να επιστρέφει στο καβούκι της χωρίς να τολμήσει να εγείρει αξιώσεις σε βάρος κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας.
Το 1976 η Τουρκία με αφορμή τις ελληνικές προσπάθειες για αξιοποίηση των πετρελαίων στη Θάσο, έβγαλε στο Αιγαίο το σεισμογραφικό σκάφος «ΧΟΡΑ» το οποίο αμφισβήτησε την ελληνική υφαλοκρηπίδα στις 6 Αυγούστου μπαίνοντας στα ελληνικά χωρικά ύδατα. Τότε ήταν που ο Ανδρέας Παπανδρέου που ήταν στην αντιπολίτευση, σε συμφωνία με τον πρωθυπουργό Κωνσταντίνο Καραμανλή, καλούσε την κυβέρνηση να βυθίσει το ΧΟΡΑ με την ιστορική πλέον φράση «Βυθίσατε το ΧΟΡΑ», που έμελλε να παίξει σημαντικό ρόλο στην ελληνοτουρκική διένεξη αφού το τουρκικό σκάφος επέστρεψε άμεσα στα τουρκικά χωρικά ύδατα.
Το 1987 όμως, ήταν που η Ελλάδα έφτασε ένα βήμα πριν τη σύρραξη με την Τουρκία, όταν η καναδική εταιρία Denison που σε κοινοπραξία και με το ελληνικό δημόσιο εκμεταλλευόταν τα πετρέλαια της Θάσου, αποφάσισε να προχωρήσει σε γεώτρηση στη θέση Μπάμπουρας Πρίνου, έξω από τα ελληνικά χωρικά ύδατα, αλλά πάνω στην ελληνική υφαλοκρηπίδα.
Τότε οι Τούρκοι, αντιδρώντας και επιχειρώντας όπως και τώρα, χωρίς να έχουν λόγο και ρόλο στην αξιοποίηση των κοιτασμάτων, αποφάσισαν να βγάλουν στο Αιγαίο στις 19 Μαρτίου το ερευνητικό σκάφος «Πίρι Ρέις», συνοδευόμενο από δυο πολεμικά του τουρκικού Ναυτικού, ενώ κλιμακώνοντας τις πιέσεις διαμαρτυρήθηκαν σε ΕΟΚ, ΝΑΤΟ και ΟΗΕ καταγγέλλοντας την Ελλάδα για παραβίαση συμφωνιών και συνθηκών.
Παράλληλα αποφάσισαν να βγάλουν για έρευνες στο Αιγαίο έξω από τα χωρικά ύδατα της Τουρκίας το ερευνητικό σκάφος «ΣΙΣΜΙΚ» προειδοποιώντας με αντίποινα σε περίπτωση που το παρεμπόδιζαν οι ελληνικές ένοπλες δυνάμεις.
Η τουρκική προκλητικότητα όμως δεν έμεινε αναπάντητη. Ο τότε πρωθυπουργός Ανδρέας Παπανδρέου, προειδοποίησε ανοικτά με πόλεμο και άρχισε να συγκεντρώνει ισχυρές ναυτικές δυνάμεις στο Αιγαίο, ανακοινώνοντας και επιστράτευση. Παράλληλα έκλεισε την αμερικανική βάση στη Νέα Μάκρη στέλνοντας ένα αποφασιστικό μήνυμα στις ΗΠΑ που συνέχιζαν να υποστηρίζουν την Τουρκία στις διεκδικήσεις τη σε βάρος της χώρας μας.
Την ίδια ώρα έστειλε τον υπουργό Εξωτερικών στη Βουλγαρία ώστε να επιβεβαιωθεί το σύμφωνο μη επιθέσεως με τη γειτονική χώρα αναδεικνύοντας τη μοναδική συμφωνία μεταξύ χώρας του ΝΑΤΟ και του Συμφώνου της Βαρσοβίας.
Οι αριστοτεχνικοί, κατά γενική ομολογία, χειρισμοί της κρίσης από την πλευρά της ελληνικής κυβέρνησης οδήγησαν τον τότε πρωθυπουργό της Τουρκίας, Τουργκούτ Οζάλ, να ανακοινώσει ότι τελικά το ΣΙΣΜΙΚ δεν θα βγει στο Αιγαίο.
Δυστυχώς αυτή ήταν και η τελευταία φορά που η Ελλάδα στάθηκε στα πόδια της και υπερασπίστηκε με θάρρος και αξιοπρέπεια τα κυριαρχικά της δικαιώματα και την εδαφική της ακεραιότητα, αφού τα γεγονότα του 1987 διαδέχθηκαν τα γεγονότα των Ιμίων και το δουλοπρεπές ευχαριστώ του τότε πρωθυπουργού, Κώστα Σημίτη, στους Αμερικανούς από το βήμα της Βουλής, σαν σήμερα 1 Φεβρουαρίου το 1996.
Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά και όσα ακολούθησαν που έφεραν την Ελλάδα σε δύσκολη θέση στη μάχη χαρακωμάτων με την Τουρκία, έχουμε την τουρκική προκλητικότητα σήμερα σε πλήρη εξέλιξη, αλλά δυστυχώς η Ελλάδα, και πάλι, βρίσκεται σε θέση θεατή λες και όλα όσα γίνονται αφορούν κάποια άλλη χώρα.
Η κυρίαρχη θέση της Τουρκίας στον πόλεμο της Συρίας, η συμφωνία της με τη Λιβύη που δημιουργεί νέα δεδομένα, η στήριξη που έχει εξασφαλίσει από τις ΗΠΑ και τη Γερμανία, αλλά και τη γειτονική μας Βουλγαρία, έβαλαν την Ελλάδα στο περιθώριο των εξελίξεων, μετατρέποντάς την σε χώρα παρία σε ΕΕ και ΝΑΤΟ.
Αλλωστε η απαξιωτική συμπεριφορά του αμερικανού προέδρου προς τον Έλληνα πρωθυπουργό, στην πρόσφατη συνάντησή τους στο Λευκό Οίκο, μόνο αυτό αποδεικνύει.
Και σαν να μην έφταναν αυτά είχαμε χθες, 24 χρόνια ακριβώς από την κρίση των Ιμίων και το γκριζάρισμα της βραχονησίδας, την εμφάνιση στα ελληνικά χωρικά ύδατα του τουρκικού ερευνητικού σκάφους “Ορούτς Ρέις”, με τον πλοίαρχό του να απαντά στο ελληνικό αίτημα να αποχωρήσει από την ελληνική ΑΟΖ, ότι βρίσκεται σε …τουρκικά ύδατα.
Δυστυχώς αυτή η προκλητική συμπεριφορά της Τουρκίας έμεινε αναπάντητη, με την Ελλάδα να επιχειρεί αρχικά να υποβαθμίσει το γεγονός λέγοντας ότι το σκάφος βρέθηκε στην Ελληνική ΑΟΖ για να …προφυλαχθεί από τη σφοδρή θαλασσοταραχή, λες και υπήρχε κάποιο απάγκιο, ενώ και το γεγονός ότι παρέμεινε για περισσότερες από 24 ώρες ανενόχλητο σε ελληνική επικράτεια, δημιουργεί άσχημα δεδομένα για τα κυριαρχικά μας δικαιώματα.
Και φυσικά για να βάλουμε και το κερασάκι στην τούρτα, επιβραβεύοντας την αμερικανική στάση, σπεύσαμε σαν χώρα που δεν εκτιμά τον εαυτό της και δεν σέβεται τα κυριαρχικά της δικαιώματα, να ψηφίσουμε τη νέα συμφωνία με τις ΗΠΑ, που μετατρέπει σε προτεκτοράτο την Ελλάδα με την ανάπτυξη αμερικανικών βάσεων σε διάφορες περιοχές, μεταξύ των οποίων και η Λάρισα, και την εμπλοκή της στα επικίνδυνα, για την περιοχή, σχέδιά της.
