Μια διαφορετική μπουγάδα απλώθηκε το μεσημέρι της Κυριακής στην κεντρική πλατεία της Λάρισας, όπου στο πλαίσιο του εορτασμού της ημέρας της γυναίκας φεμινιστικές συλλογικότητες έστειλαν το δικό τους μήνυμα μέσα από την ομολογουμένως πρωτότυπη δράση.
«Με αφορμή την 8 Μάρτη απλώνουμε μια διαφορετική μπουγάδα διαρρηγνύοντας τα όρια της επιβεβλημένης έμφυλης κανονικότητας. Δεν ανεχόμαστε άλλο τα σώματα μας να αποτελούν μηχανές παραγωγής και αναπαραγωγής μέσα σε μια πατριαρχικά δομημένη κοινωνία. Θέλουμε σώμα να χορεύει!», αναφέρουν οι διοργανωτές, σημειώνοντας σε ανάρτησή τους τα εξής:
“ούτε παραγωγικό, ούτε αναπαραγωγικό
σώμα απείθαρχο, σώμα που χορεύει
Στους αιώνες που πέρασαν πάνω στα σώματα μας έχει εγγραφεί βία, αμέτρητες πειθαρχήσεις και καταναγκασμοί, με στόχο τον έλεγχο μας .
Αιώνες πριν μας έκαψαν σαν μάγισσες, μας δαιμονοποίησαν σαν στρίγκλες και υστερικές άσκησαν κάθε είδους βία για να επιβάλλουν τον έμφυλο καταμερισμό της εργασίας, την διάλυση των αγροτικών κοινοτήτων, να κάμψουν τις αντιστάσεις ενάντια στην εκμετάλλευση και τις περιφράξεις της γης, την αποξένωση από τα σώματά μας, να μας αποκλείσουν από τα κοινά.
Αργότερα και πιο επιστημονικά στην περίοδο του βιομηχανικού καπιταλισμού, νέες πειθαρχήσεις επιβλήθηκαν στα σώματα μας για να ρυθμιστεί η αναπαραγωγική μας ενέργεια. Οι μήτρες μας όφειλαν να δουλεύουν συνεχώς, η σεξουαλική μας δραστηριότητα τέθηκε σε περιορισμό για να μη μας στερεί χρόνο και ενέργεια. Μας αφαιρέθηκε κάθε κοινωνική και πολιτική δραστηριότητα, μας έκλεισαν στο σπίτι να υπηρετούμε και να φροντίζουμε την υγεία των αντρών εργατών.
Αργότερα χρειάστηκαν τα χέρια μας και τα σώματα μας στα εργοστάσια σα φτηνή εργατική δύναμη, αλλά και την αναπαραγωγική δουλειά στο σπίτι, όπως πάντα απλήρωτη.
Πάλι αντισταθήκαμε, όπως το 1857 οι εργάτριες στα υφαντουργία στη Νέα Υόρκη. Μισό αιώνα αργότερα καθιέρωσαν στις 8 Μάρτη τη «μέρα γυναίκας», μια μέρα από τις 365 μέρες του χρόνου.
Πάλι δεν ησυχάσαμε, διεκδικήσαμε ίσα δικαιώματα πολιτειακά, κοινωνικά και εργασιακά. Κάποια τα πετύχαμε. Μιλήσαμε για τις κοινωνικές κατασκευές «γυναίκα δε γεννιέσαι, γίνεσαι» και «αναταράξαμε» τις μέχρι τότε παραδοχές για το σώμα, τη σεξουαλικότητα, την έμφυλη διαφορά και τα κανονιστικά στερεότυπα.
Ο Φεμινισμός έφερε τομές στην πολιτική σκέψη και την πολιτική μας πράξη. Μας βοήθησε να δημιουργήσουμε στην πράξη νέες μορφές οργάνωσης, νέους χώρους, νέες αντιστάσεις.
Αλλά και χλευάστηκε, παραποιήθηκε και θεσμοθετήθηκε για να ελεγχθεί.
Το 1857 ίσως φαντάζει μακρινό. Ας έρθουμε στο σήμερα.
Τα σώματα μας εξακολουθούν να είναι πεδίο βολής της πατριαρχίας και εκτεθειμένα σε διαρκή έλεγχο και πειθάρχηση. Βιασμοί, γυναικοκτονίες, βία, κακοποίηση, παρενόχληση στέρηση του δικαιώματος στην αυτοδιάθεση, είναι η καθημερινότητα.
Όμως, και αυτό είναι ελπιδοφόρο, δεν το βάζουμε κάτω. Σε κάθε μεριά της γης νέα μαζικά διεκδικητικά φεμινιστικά κινήματα γεννιούνται.
Η 8 Μάρτη δεν μας αρκεί. Δεν θέλουμε λουλούδια, δεν θέλουμε μόνο καλύτερα εργασιακά δικαιώματα.
Θέλουμε τον έλεγχο και την αυτοδιάθεση του σώματος μας.
Θέλουμε την κάθε μέρα.
Ενώνουμε το σώμα μας από τα κομμάτια του, δεν είμαστε μια μήτρα, δύο στήθη, δύο χέρια, δύο πόδια. Αντιστεκόμαστε, διεκδικούμε, αυτενεργούμε, συγκινούμαστε και γιορτάζουμε όπως εμείς θέλουμε .
Γινόμαστε σώμα απείθαρχο, εκστασιακό, σώμα που χορεύει
Λάρισα 8/3/2020 φεμινιστική ομάδα «Μέδουσες»
Δανειστήκαμε την έννοια του σώματος που χορεύει από την Silvia Federici φεμινίστρια και ακτιβίστρια (από το άρθρο της «Εγκώμιο στο σώμα που χορεύει»). Γιατί ο χορός είναι κεντρικής σημασίας για την επανοικειοποίηση του σώματος μας, είναι μια εξερεύνηση για το τι μπορεί να κάνει το σώμα, για το ποιες είναι οι δυνατότητες και οι κώδικές του, μιμείται τις διαδικασίες με τις οποίες σχετιζόμαστε με τον κόσμο, συνδεόμαστε με τα άλλα σώματα, μεταμορφώνουμε τον εαυτό μας και τον χώρο γύρω μας”.
Ε.Π.
ΦΩΤΟ: Φεμινιστική Συλλογικότητα Λάρισας «Μέδουσες»
