Του Ανδρέα Καργόπουλου καθηγητή Χημείας, μέλος του ΔΣ της ΟΛΜΕ, εκλεγμένου με την «Αγωνιστική Συσπείρωση Εκπαιδευτικών»
Παρ’ όλες τις πολύ δύσκολες συνθήκες που έχουν διαμορφωθεί στην κοινωνία λόγω της πανδημίας του κορονοϊού, από την πρώτη στιγμή μεγάλο κομμάτι των συναδέλφων μπήκε στη μάχη, προκειμένου να σταθούμε δίπλα στους μαθητές μας. Το μυαλό μας βρίσκεται στα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι μαθητές μας, συνολικά η λαϊκή οικογένεια.
Ιδιαίτερο βάρος δίνουμε στους μαθητές μας της Γ΄ Λυκείου που με τις παλινωδίες της κυβέρνησης και τις αντικρουόμενες δηλώσεις της πολιτικής ηγεσίας του υπουργείου Παιδείας, έχουν φτάσει στην τραγική κατάσταση να μην ξέρουν ούτε πότε θα δώσουν πανελλαδικές, ούτε με τι όρους, ούτε σε ποια ύλη για κάθε μάθημα.
Χιλιάδες συνάδελφοι σε όλη την Ελλάδα κάνουμε σοβαρή προσπάθεια μέσω της τηλεκπαίδευσης να στηρίξουμε ψυχολογικά και μαθησιακά τους μαθητές μας, να μη χάσουν την επαφή τους με το σχολείο, τα αντικείμενα των μαθημάτων, αλλά και τις παρέες, τη συζήτηση, την κοινωνικοποίηση που προσφέρει η σχολική ζωή. Οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ στο χώρο των εκπαιδευτικών πρωτοστάτησαν. Σε αυτή την προσπάθεια, υπάρχουν τεράστια εμπόδια, με ευθύνη του υπουργείου και συνολικά της κυβέρνησης:
- Η πλατφόρμα που το ίδιο το υπουργείο προσφέρει στους εκπαιδευτικούς για την ασύγχρονη εκπαίδευση (e-class), μπλοκάρει διαρκώς, είναι πολύ δύσκολο κάποιος συνάδελφος να μπει. Όσοι τα κατάφεραν, το πέτυχαν είτε στις 5 π.μ. είτε αργά τη νύχτα. Πραγματικά, η είσοδος στην πλατφόρμα έχει γίνει ανέκδοτο στο χώρο των εκπαιδευτικών.
- Η αντίστοιχη για τη σύγχρονη εκπαίδευση (webex) κολλάει διαρκώς, εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τις δυνατότητες του υπολογιστή και του δικτύου τόσο του καθηγητή όσο και του μαθητή. Ειδικά στις απομακρυσμένες περιοχές η πρόσβαση στην πλατφόρμα είναι σχεδόν αδύνατη.
Δεκάδες ΕΛΜΕ και ΣΕΠΕ σε όλη τη χώρα αλλά και η Πανελλαδική Γραμματεία του ΠΑΜΕ Εκπαιδευτικών έχουν εκθέσει αναλυτικότατα αυτά τα προβλήματα με ανακοινώσεις και έχουν διατυπώσει πολύ συγκεκριμένα αιτήματα στο υπουργείο τόσο για την υλικοτεχνική υποδομή (κάμερες, μικρόφωνα, ψηφιακές γραφίδες, προγράμματα) όσο και για την τεχνική υποστήριξη (κεντρική υπηρεσία τεχνικής υποστήριξης στο υπουργείο, δίκτυα υψηλών ταχυτήτων, δωρεάν συνδέσεις για τους μαθητές κ.ά.). Στους χιλιάδες εκπαιδευτικούς που επί ώρες μπροστά σε έναν υπολογιστή, προσπαθούν να ανεβάσουν διδακτικό υλικό για τους μαθητές τους, σε ένα σύστημα που «κρασάρει» διαρκώς, προκαλεί οργή η πλασματική εικόνα που προσπαθεί να περάσει το υπουργείο και διάφορα Τελλογλοειδή παπαγαλάκια ότι το υπουργείο Παιδείας έχει προσφέρει τη δυνατότητα εξ αποστάσεως εκπαίδευσης και οι εκπαιδευτικοί τεμπελιάζουν.
Ορισμένες απόψεις που εκφράζονται στον κλάδο για αποχή από την εξ αποστάσεως διδασκαλία, στερούνται σοβαρότητας. Το να πιστεύει κάποιος εκπαιδευτικός ότι ο μαθητής δε θα έχει καμία επαφή με τη σχολική πραγματικότητα για δυόμισι μήνες και μόλις ανοίξουν τα σχολεία θα κάνει καμιά εικοσαριά μέρες μάθημα και μετά θα δώσει πανελλαδικές, σημαίνει ότι δεν έχει καμία επαφή με την εκπαιδευτική διαδικασία. Εκτός αν θεωρεί ότι το δημόσιο σχολείο δεν έχει κανένα ρόλο να παίξει και αναθέτουμε αυτό το ρόλο στα φροντιστήρια που όλο αυτό το διάστημα δουλεύουν κανονικά με την εξ αποστάσεως διδασκαλία.
Πέρα όμως από τους μαθητές της Γ΄ Λυκείου, που είναι στη δυσκολότερη θέση, είναι σημαντική η επαφή και με τους μαθητές των υπόλοιπων τάξεων. Είναι παιδαγωγικά εγκληματικό οι μοναδικές προσλαμβάνουσες που θα έχουν οι μαθητές μας για δυόμισι μήνες να είναι η τηλεόραση, βιντεάκια στο youtube και διαδικτυακά παιχνίδια. Έχουμε χρέος στην καθημερινότητά τους να εντάξουμε, έστω και με τη μορφή της επανάληψης ή ακόμα και πιο εναλλακτικών μορφών προσέγγισης, το περιεχόμενο των αντικειμένων που τους διδάσκουμε. Στο κάτω-κάτω δε νοείται εκπαιδευτικός που αυτούς τους δυόμισι μήνες δεν έχει την έγνοια να μάθει τι κάνουν οι μαθητές του, δεν νιώθει την ανάγκη να έρθει σε επαφή μαζί τους.
Εκτός από την παιδαγωγική και ψυχολογική ευθύνη, έχουμε και ένα άλλο μεγάλο χρέος. Η κυβέρνηση, σχεδόν το σύνολο του πολιτικού κόσμου μαζί με όλο το ελεγχόμενο σύστημα ενημέρωσης, ταυτόχρονα με τα έκτακτα μέτρα, που πολλά από αυτά είναι πράγματι αναγκαία για την αντιμετώπιση της πανδημίας, έχει εξαπολύσει μια τεράστια ιδεολογική επίθεση με κύριο στόχο τη συνείδηση της νέας γενιάς:
- Προβάλλει την ατομική ευθύνητου κάθε πολίτη και ειδικά του νέου, προσπαθώντας να κρύψει τις εγκληματικές ευθύνες, τόσο τις δικές της όσο και όλων των προηγούμενων κυβερνήσεων. Δεν είναι ατομική ευθύνη του μαθητή ή της οικογένειάς του ότι αντί για 3.500 κρεβάτια ΜΕΘ που προτείνει ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας για τη χώρα μας, είναι σε λειτουργία 561, τα 30.000 οργανικά κενά στον τομέα της Υγείας, οι ελλείψεις σε μέσα προστασίας. Είναι ευθύνη της κυβέρνησης οι χιλιάδες ώρες που έχασαν οι μαθητές από την αρχή της χρονιάς λόγω έλλειψης προσωπικού, όπως επίσης η αδυναμία να γίνει εξ αποστάσεως διδασκαλία τώρα που υπάρχει η ανάγκη, λόγω των ελλείψεων που προαναφέρθηκαν.
- Ότι ο ιός τους χτυπάει όλους και όλοι μαζί θα ξεπεράσουμε την κρίση. Είναι πραγματικά πρόκληση διάφοροι μεγαλοεπιχειρηματίες που το σύνθημα για αυτούς είναι «μένουμε βίλα», να νουθετούν τους μαθητές μας και να το παίζουν και ευεργέτες. Είναι αυτοί που στις επιχειρήσεις και τα εργοστάσιά τους ανάθεμα και αν τηρούν τους κανόνες ασφάλειας – προστασίας από τον ιό, είναι αυτοί που σε συνεννόηση με την κυβέρνηση, ενώ εξασφάλισαν πακτωλό χρημάτων μέσω κρατικών ενισχύσεων, διεκδίκησαν και κέρδισαν να κόψουν το μισό μισθό των εργαζομένων τους. Στο κάτω-κάτω εάν αρρωστήσουν, θα βρουν την καλύτερη περίθαλψη στις πανάκριβες ιδιωτικές κλινικές που εν μέσω πανδημίας η κυβέρνηση δεν τις έχει επιτάξει ακόμα, σε αντίθεση με εμάς και τις οικογένειες των μαθητών μας που θα έρθουμε αντιμέτωποι με ένα δημόσιο σύστημα Υγείας που οι ίδιοι ρήμαξαν.
- Η ελληνική κυβέρνηση, σε αντίθεση με αυτές άλλων χωρών, βάζει την υγεία του ανθρώπου πάνω από την οικονομία. Πραγματικά προκαλεί γέλιο να το παίζουν ανθρωπιστές αυτοί οι οποίοι διεκδικούσαν τη δόξα από την τρόικα για τις απολύσεις των γιατρών από τα δημόσια νοσοκομεία, που πανηγύριζαν επειδή έκλεισαν το Λοιμωδών στη Θεσσαλονίκη και το αντίστοιχο στην Αθήνα («Αγία Βαρβάρα»), αυτοί που ακόμα και τώρα ενώ λένε ότι έχουμε πόλεμο, αρνούνται να διορίσουν μόνιμο προσωπικό στα νοσοκομεία και έχουν προσλάβει μέχρι στιγμής μόνο 100 επικουρικούς γιατρούς με δωδεκάμηνη σύμβαση.
Το πιο σοβαρό όμως είναι ότι οι μαθητές μας στην κρίσιμη ηλικία της εφηβείας βομβαρδίζονται καθημερινά με τις «αξίες» με του ατομικισμού, του κοινωνικού αυτοματισμού, της απομόνωσης, της μονόπλευρης ενημέρωσης, της μονοθεματικότητας στη συζήτηση, επί της ουσίας απαγόρευσης του αντιπολιτευτικού λόγου, των συναθροίσεων, των αγωνιστικών διεκδικήσεων στο όνομα της ατομικής ευθύνης, του «εθνικού» συμφέροντος. Και όλα αυτά σε συνθήκες εγκλεισμού. Όλοι οι αγωνιστές εκπαιδευτικοί πρέπει να κάνουμε ό,τι περνάει από το χέρι μας να ανατρέψουμε αυτή την κατάσταση, να δώσουμε τη μάχη, ώστε να διαπαιδαγωγήσουμε τους μαθητές μας με τις αξίες της αλληλεγγύης, της συλλογικότητας, της αγωνιστικής διεκδίκησης, της υπερηφάνειας. Και αυτή την κρίση θα την ξεπεράσουμε μαζί οι εκπαιδευτικοί, οι μαθητές, οι γονείς, συνολικά οι εργαζόμενοι μέσα από τον συλλογικό αγώνα και τη διεκδίκηση.
