Πυκνώνουν τις τελευταίες ημέρες τα σενάρια που θέλουν την κυβέρνηση να έχει αποφασίσει το άνοιγμα των σχολείων μέσα στις επόμενες ημέρες ξεκινώντας στις 11 Μαΐου με τη Γ’ τάξη Γενικών και Επαγγελματικών Λυκείων, με το πρόσχημα της προετοιμασίας των μαθητών για τις πανελλαδικές εξετάσεις.
Οπως είναι φυσικό αυτή η κινητικότητα έχει προκαλέσει πολλά ερωτήματα, αλλά και έντονες ανησυχίες σε γονείς, μαθητές και εκπαιδευτικούς που θα πρέπει να βρεθούν εν μέσω πανδημίας, όπως άλλωστε επισημαίνει και ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας, και χωρίς να έχει αλλάξει κάτι προς το καλύτερο στο Εθνικό Σύστημα Υγείας, ή στη μάχη κατά του κορωνοϊού, εκτεθειμένοι στον ιό, περνώντας αρκετές ώρες της ημέρας σε συνθήκες συγχρωτισμού, οι οποίες σήμερα απαγορεύονται δια ροπάλου.
Δυστυχώς για την κυβέρνηση και ειδικά το υπουργείο Παιδείας, όπως φαίνεται με τις μέχρι σήμερα διαρροές, εκείνο που προέχει είναι η εικόνα των ανοικτών σχολείων, έστω και αν πίσω από αυτήν την εικόνα επικρατεί ένα απέραντο χάος, που εγκυμονεί σοβαρούς κινδύνους τόσο για την εκπαιδευτική κοινότητα όσο και για την κοινωνία στο σύνολό της.
Ακούμε από τους μαθητευόμενους μάγους του υπουργείου και από παπαγαλάκια στα ΜΜΕ της Αθήνας, συνεχείς ανούσιες τουφεκιές στον αέρα, που δεν απαντούν ούτε κατ’ ελάχιστο στα καίρια ερωτήματα που πηγάζουν από την ίδια την πρακτική εφαρμογή της απόφασης για το άνοιγμα των σχολείων.
Και πιο συγκεκριμένα:
Αν λοιπόν ξεκινήσουν τα σχολεία πρώτα με την Γ Λυκείου, ας μας απαντήσουν στα παρακάτω ερωτήματα:
- Πώς θα λειτουργήσει ο μικρότερος ο αριθμός μαθητών ανά τμήμα; (Ένα σχολείο με 4 τμήματα στη Γ τάξη και 25 μαθητές ανά τμήμα, θα πρέπει να δημιουργήσει τουλάχιστον 7 τμήματα με 15 μαθητές περίπου, αν βέβαια οι αίθουσες είναι …ευρύχωρες.)
Περισσότερα τμήματα, ισοδυναμούν με περισσότερους καθηγητές, πράγμα που σημαίνει ότι καθηγητές που δίδασκαν σε άλλες τάξεις και άλλα μαθήματα, θα πρέπει να διδάξουν στη Γ τάξη σε αντικείμενα με τα οποία δεν έχουν ασχοληθεί φέτος. Θα αναλάβουν και πανελλαδικώς εξεταζόμενα μαθήματα;
2. Τί θα γίνει με τους εκπαιδευτικούς – και είναι μεγάλος ο αριθμός, ειδικά στα αστικά κέντρα – που ανήκουν στις ευπαθείς ομάδες; Θα επιστρέψουν κανονικά στα σχολεία;
3. Πώς θα μεταφέρονται με ασφάλεια οι μαθητές των ιδιωτικών σχολείων, αλλά και των ΕΠΑΛ που προέρχονται από ολόκληρο το νομό και μετακινούνται με τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς; Ποιος θα φροντίσει για την ασφάλεια αυτών των μαθητών;
Αν πάλι ανοίξουν τα σχολεία για τους μαθητές της Γ’ Λυκείου και υπάρξει κρούσμα κορονοϊού:
1. Θα μπει το σχολείο σε καραντίνα;
2. Θα επιτραπεί στους μαθητές αυτού του σχολείου να συμμετάσχουν στις Πανελλαδικές εξετάσεις;
3. Αν το συγκεκριμένο σχολείο έχει οριστεί ως εξεταστικό κέντρο, τι θα γίνει;
4. Οι καθηγητές του σχολείου θα επιτηρήσουν στις Πανελλαδικές σε άλλα σχολεία;
Και ξεφεύγοντας από αυτά τα ερωτήματα που αφορούν αυτή καθ’ αυτή τη λειτουργία των σχολείων, υπάρχουν και άλλα εξίσου σημαντικά ερωτήματα που χρήζουν άμεσων απαντήσεων:
Τί θα γίνει με τους μαθητές που έχουν γονείς οι οποίοι ανήκουν σε ευπαθείς ομάδες (καρκίνο, καρδιακά προβλήματα, ανεπάρκειες, αναιμία κ.λπ.) και η πιθανή έκθεση στον κορωνοϊό είναι το λιγότερο απαγορευτική. Θα είναι υποχρεωμένοι να πάνε στο σχολείο, ή τί θα γίνει σε περίπτωση που αρνηθούν; Θα τιμωρούνται με απουσίες ή θα τους δοθεί άδεια να μείνουν στα σπίτια τους;
Τί θα γίνει με τους εκπαιδευτικούς που έχουν στην οικογένειά τους άτομα που ανήκουν στις παραπάνω ευπαθείς ομάδες; Θα πάνε ή δεν θα πάνε στο σχολείο;
Είδαν άραγε στο υπουργείο πώς άνοιξαν τα σχολεία σε άλλες πολιτισμένες και με αξιοπρεπές σύστημα υγείας, ή θα εφαρμόσουν και εδώ ένα ελληνικό μοντέλο που λέει ότι “ξέρουμε ότι θα αυξηθούν τα κρούσματα αλλά τί να κάνουμε;”
Γιατί άραγε στο βωμό της επικοινωνίας βάζουν σε κίνδυνο ανθρώπινες ζωές;
