Η κυβέρνηση της ΝΔ κατέθεσε στη Βουλή νομοσχέδιο για τις διαδηλώσεις, το οποίο αποτελεί ευθεία επίθεση σε συνταγματικά κατοχυρωμένα δημοκρατικά δικαιώματα, που έχουν κερδηθεί με αιματηρούς αγώνες του λαού μας. Αφού πρώτα επανέφερε με ΠΝΠ, εκμεταλλευόμενη την πανδημία, την πολιτική επιστράτευση, ώστε να περιορίσει το δικαίωμα στην απεργία, τώρα προσπαθεί να συρρικνώσει και το δικαίωμα του συνέρχεσθαι.
Η προσπάθεια της ΝΔ να φιμώσει τις αντιδράσεις των εργαζομένων και της κοινωνίας φανερώνει τις προθέσεις και την κατεύθυνση της πολιτικής της, που διαλύει δημόσια αγαθά, οικονομία και εργασιακά δικαιώματα.
Το νομοσχέδιο περιέχει άρθρα εμπνευσμένα από το «σύνταγμα» της χούντας (1968/73), όπως το άρθρο 18 που προέβλεπε ότι «Αι δημόσιαι συναθροίσεις πρέπει να γνωστοποιούνται δεόντως εις την αστυνομικήν αρχήν τεσσαράκοντα οκτώ ώρας προ της πραγματοποιήσεώς των. Αι εν τω υπαίθρω συναθροίσεις δύνανται να απαγορευθούν αν εκ τούτων επίκειται κίνδυνος για την δημοσίαν τάξιν και ασφάλειαν». Μάλιστα, ορισμένες διατάξεις του νομοσχεδίου αποτελούν επαναδιατύπωση στη δημοτική γλώσσα των παραγράφων 4 και 5 του άρθρου 3 του ν.δ. 794/71 της χούντας.
Με το νομοσχέδιο αντιγραφή του χουντικού νόμου του 1971, η κυβέρνηση δίνει στην αστυνομία την εξουσία και την αρμοδιότητα να κρίνει ποιες συγκεντρώσεις επιτρέπονται και ποιες όχι, να διαλύει όποιες συγκεντρώσεις κρίνει κατά το δοκούν, παρότι σύμφωνα με το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου η διάλυση συγκεντρώσεων λόγω μη γνωστοποίησης απαγορεύεται. Επίσης, θα μπορεί να επιβάλλει αλλαγές στον τόπο συγκέντρωσης και τη διαδρομή μιας διαδήλωσης, αφού επαναφέρονται επιπλέον και διατάξεις του επίσης χουντικού Β.Δ. 168/1972 που καθόριζε και τα χωροταξικά επιτρεπόμενα όρια για συγκεντρώσεις. Η αστυνομία μετατρέπεται σε εισαγγελέα, καθώς μόνο αυτή θα έχει λόγο, οι εισαγγελείς απλά θα ενημερώνονται, και μπορεί να απαγορεύει την πραγματοποίηση διαδηλώσεων, ακριβώς όπως επί χούντας. Η συμμετοχή σε τέτοιες πορείες θα αποτελεί ιδιώνυμο αδίκημα, αφού προβλέπεται ποινή φυλάκισης ενός έτους για όσους συμμετέχουν σε συγκέντρωση που έχει απαγορευτεί από την αστυνομία ή το λιμενικό.
Προβλέπεται ακόμα η υποχρεωτική ύπαρξη οργανωτή της διαδήλωσης, ο οποίος θα έχει αστικές και ποινικές ευθύνες για οτιδήποτε συμβεί σε αυτή, εάν δεν μπορέσει να αποδείξει ότι την προφύλαξε επαρκώς. Δηλαδή, οι εκπρόσωποι συνδικάτων που διοργανώνουν μια κινητοποίηση θα είναι έρμαια οποιασδήποτε ομάδας επιθυμεί να προκαλέσει επεισόδια (είτε αυθόρμητα, είτε κατευθυνόμενα…). Σύμφωνα με την Ευρωπαϊκή Σύμβαση των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου: «Η ελευθερία του συνέρχεσθαι περιλαμβάνει δημόσιες ή ιδιωτικές συναθροίσεις, πορείες, συγκεντρώσεις, διαδηλώσεις και καθιστικές διαμαρτυρίες. Ο σκοπός μπορεί να είναι πολιτικός, θρησκευτικός ή πνευματικός, κοινωνικός ή άλλος. Δεν έχει επιβληθεί κανένα όριο όσον αφορά τον σκοπό, αλλά οποιαδήποτε συνάθροιση πρέπει να είναι ειρηνική. Παρεμπίπτουσα βία δεν θα σημαίνει ότι δεν έχουν ληφθεί μέτρα προστασίας για τη συνάθροιση…» και «Το Κράτος έχει καθήκον να προστατεύει όσους ασκούν το δικαίωμά τους να συνέρχονται ειρηνικά από οποιαδήποτε βία ασκείται από αντι-διαδηλωτές». Η κυβέρνηση της ΝΔ, όχι μόνο αποποιείται τις ευθύνες της για οποιαδήποτε εκδήλωση βίας, αλλά τις μετακυλίει στον οργανωτή της κινητοποίησης.
Ο ισχυρισμός της κυβέρνησης, που με την αντιλαϊκή πολιτική της εξοντώνει τους πολλούς, ότι με το νομοσχέδιο μπαίνει τάξη, ώστε «να μην ταλαιπωρούνται οι πολλοί από τους λίγους» εξαιτίας διαδηλώσεων είναι γελοίος. Ο ίδιος πρωθυπουργός που κατήργησε τις συλλογικές διαπραγματεύσεις, ακύρωσε το δικαίωμα μονομερούς προσφυγής των εργαζομένων στη διαιτησία, κατήργησε την αιτιολόγηση των απολύσεων από τους εργοδότες και ακύρωσε την αύξηση του κατώτατου μισθού κατά 7,5% για τα επόμενα δύο χρόνια, είχε το θράσος να εμφανιστεί ως υπερασπιστής των πολλών, δηλώνοντας για πρόσφατη απεργιακή κινητοποίηση για τα παραπάνω ζητήματα: «Για μία ακόμη φορά, απεργούν οι λίγοι και ταλαιπωρούνται οι πολλοί!». Βέβαια για την ταλαιπωρία των πολιτών από τον υπερκοστολογημένο Μεγάλο Τενεκεδένιο Περίπατο, δεν βρήκε κανένα σχόλιο να κάνει…
Το συνδικαλιστικό κίνημα δε θα «συμμορφωθεί εις τας υποδείξεις» και θα υπερασπιστεί τις δημοκρατικές ελευθερίες και τα συνδικαλιστικά δικαιώματα που κερδήθηκαν με αίμα και αγώνες. Οι αγώνες των εκπαιδευτικών, των εργαζομένων, των νέων θα γυρίσουν τον νόμο αυτόν στο χρονοντούλαπό του.
