ΓΡΑΦΕΙ Ο Δημήτρης Γεωργουσης, Εκπαιδευτικός, Διευθυντής Λυκείου Συκουρίου
Παρακολουθήσαμε τις τελευταίες ημέρες μια καταιγίδα αλλαγών στους διευθυντές σχολείων δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Οι αλλαγές αυτές εκτός πολύ λίγων συνταξιοδοτήσεων, οφείλονταν:
Πρώτον στην καθυστερημένη, μετά από 1,5 χρόνο εφαρμογή εκ μέρους του ΠΥΣΔΕ Λάρισας, εφετειακής απόφασης (άκουσον-άκουσον). Απόφαση που εκδόθηκε ως απόρροια δυσανάγνωστης και ανυπόγραφης κρίσης, μέλους του συμβουλίου επιλογής, λαλίστατου κατά τα άλλα, που αποφεύγει να αναλάβει τις πρόδηλες ευθύνες του.
Δεύτερον εξαιτίας της επίσης ισόχρονα καθυστερημένης αλλαγής του κυρωμένου πίνακα διευθυντών αφού σε αυτόν υπήρχε λάθος στη μοριοδότηση υποψήφιου και υπηρετούντα διευθυντή.
Οι αλλαγές αυτές υπό κανονικές συνθήκες λειτουργίας της δημόσιας διοίκησης και όχι σε μια χώρα που ανθεί η «φαιδρά Πορτοκαλέα», θα έπρεπε να γίνουν από το Ιούνιο του 2019, αποφεύγοντας σε «νεκρό χρόνο» την αναστάτωση των σχολείων, αλλά και κυρίως τη διόλου ευκαταφρόνητη οικονομική ζημία του Δημοσίου, αφού μερικοί από τους νέους διευθυντές τοποθετούνται αναδρομικά, εύλογα δικαιούμενοι τα ποσά των χιλιάδων ευρώ των σχετικών αποζημιώσεων.
Στην ουσιαστική περιφρόνηση της νομιμότητας, πρωταγωνιστής ήταν η κοινά νομικά εκπροσωπούμενη (στην προσπάθεια, μέσω κοινής αγωγής, προσπορισμού 200.000 ευρώ ο καθένας από συνάδελφο εκπαιδευτικό), «ιερά συμμαχία», Κοντσιώτη – Καψάλη. Συμμαχία που στέρεα οικοδομήθηκε, μάλλον όχι τυχαία, μετά την αποκάλυψη -εξαιτίας της γνωστής ερώτησης του βουλευτή Χαρακόπουλου- του ζητήματος των εκπρόθεσμων δηλώσεων διευθυντών στις κρίσεις του 2017.
Το θράσος δε και η αμετροέπεια των δυο πρωταγωνιστών, οδήγησε τον μεν δεύτερο στην επιβολή πειθαρχικής ποινής προστίμου χωρίς απολογία, στον εκπαιδευτικό που δημόσια επισήμανε τις ανομίες τους, λέγοντάς τους ότι οι πίνακες δεν είναι οι πλάκες του Μωϋσή, αλλάζουν όταν έχουν λάθη, τον δε πρώτο, -αν και μέλος του πειθαρχικού συμβουλίου που ομόφωνα και με τη δική του ψήφο, δικαίωσε τον εκπαιδευτικό – δημόσια σε κείμενό του, φτάνοντας στο απόγειο της παραχάραξης και της συκοφαντίας, να αμφισβητεί την αθωωτική απόφαση του Δευτεροβάθμιου Πειθαρχικού Συμβουλίου Θεσσαλίας.
Το σαθρό επιχείρημα και των δυο, «ότι η δικαίωση έγινε για τυπικούς λόγους, την μη κλήση σε απολογία», ιερό δικαίωμα κάθε κατηγορούμενου. Λες και υπεύθυνος για αυτό δεν ήταν αυτός που επέβαλλε παράνομα την ποινή, δηλαδή ο πρώην ΔΔΕ Λάρισας. (Θυμίζει την γνωστή ιστορία του πατροκτόνου, που ως ελαφρυντικό μπροστά στο δικαστή, επικαλείται την ορφάνια του).
Το κωμικοτραγικό της υπόθεσης είναι ότι ο απερχόμενος διευθυντής ΔΔΕ Λάρισας, μόλις πήρε στα χέρια του την απόφαση δικαίωσης του εκπαιδευτικού, ως τελευταία πράξη της θητείας του, θυμήθηκε να ζητήσει προσχηματικά μετά από 1 χρόνο την απολογία, προκειμένου να παραπέμψει ξανά την υπόθεση στο πειθαρχικό, παρανομώντας για δεύτερη φορά.
Υ.γ.1 Αξίζει να θυμηθούμε την δημόσια δήλωση του κ. Καψάλη όταν αποκαλύφθηκε η παράνομη ποινή που επέβαλλε, συγχέοντας σκόπιμα το δικαίωμα της απολογίας με την ανάκριση, ζηλώνοντας «δόξα ανακριτή», την οποία ηχηρά διέψευσε το δευτεροβάθμιο πειθαρχικό, προεδρεύοντος εισαγγελέα, (παραθέτω τη δήλωσή του στις 18-10-2019) «Κακώς σχολιάζονται σε διάφορα δημοσιεύματα ως άκυρες οι πειθαρχικές αποφάσεις, διότι η νομολογία του ΣτΕ δέχεται τα εξής: … η διενέργεια ανακρίσεως δεν είναι υποχρεωτική, μεταξύ άλλων, και στην περίπτωση που τα πραγματικά περιστατικά που συνιστούν την αντικειμενική υπόσταση του πειθαρχικού παραπτώματος προκύπτουν από τον φάκελο κατά τρόπο αναμφισβήτητο. Η επιλεκτική όμως παράθεση μεμονωμένων διατάξεων στα διάφορα δημοσιεύματα, χωρίς πλήρη νομική ανάπτυξη του θέματος, παραπληροφορεί τους πολίτες, οι οποίοι δεν μπορούν να έχουν τις ειδικές γνώσεις του Πειθαρχικού Δικαίου.»
Άραγε τολμά να εκθέσει δημόσια τα ονόματα των νομικών και τις γνωματεύσεις τους που επικαλέστηκε -ότι μπορούσε δηλαδή να τιμωρήσει χωρίς απολογία- όταν βρέθηκε κατηγορούμενος κατά την παραπομπή του στο δικό του πειθαρχικό;
Όπως και το όνομα του ανώτερου δικαστικού, τη συμβουλή του οποίου επικαλέστηκε σε συνεδρίαση του ΠΥΣΔΕ, για το μη νόμιμο της αλλαγής του λανθασμένου πίνακα διευθυντών, λέγοντας τους «δεν μπορούμε να αλλάξουμε τον πίνακα μοριοδότησης των διευθυντών, ας είναι λάθος τα μόρια και αν το κάνουμε θα πάμε φυλακή» (μη διαψευσθείσα, δημοσίευση μέλους του ΠΥΣΔΕ στις 14-12-2019)
Υ.γ 2. Για τον πρώτο της «ιεράς συμμαχίας» κ. Κοντσιώτη, η «σφαλιάρα» της 7-11-2020, που δέχτηκε από τη συντριπτική πλειοψηφία του 95% των εκπαιδευτικών της Λαρισας, θεωρείται ότι συνεφέροντάς τον, θα τον οδηγήσει μακριά από το δρόμο του αμνού-Ιφιγένειας, – τον οποίο πριν δυο χρόνια είχε προειδοποιηθεί ότι με βεβαιότητα, θα διαβεί – και τον οποίο το τελευταίο διάστημα ολοταχώς διατρέχει. (paidis.com 28-7-2018).
Τώρα που δεν υπάρχει η «θαλπωρή του μαντριού», αλλά το ορφανό, ως -«ακηδεμόνευτο»- αποδεδειγμένα αχυρένιο σπιτάκι, είναι παρακινδυνευμένο να διεξάγει ανολοκλήρωτες συζητήσεις και ιδιαίτερα «κάπου κοντά στη κεντρική πλατεία». (paidis.com 17-8-2018).
Αποκλειομένης της λύσης της «μετανοούσης Μαγδαληνής», συνετά ποιώντας απομένει η λύση του «οικουρείν».
