Ανακοίνωση του Τµήµατος Παιδείας και Έρευνας της ΚΕ του κόμματος
Η εξέλιξη της πανδηµίας και η αντιλαϊκή-αντιπαιδαγωγική διαχείρισή της από την κυβέρνηση της ΝΔ, οδήγησε σε κλείσιµο και τα νηπιαγωγεία. Θα ήταν αστείες- αν δεν ήταν τόσο τραγικές και εγκληµατικές γι’ αυτές τις ευαίσθητες ηλικίες- οι διακηρύξεις του Υπουργείου Παιδείας ότι µέσω της τηλεκπαίδευσης µπορεί να συνεχιστεί η εκπαιδευτική διαδικασία.
Η ίδια η έως τώρα πραγµατικότητα αναδεικνύει τα προβλήµατα µε τη σύνδεση στο δίκτυο, που δοκιµάζουν την υποµονή και τις αντοχές παιδαγωγών, γονιών και παιδιών. Το κύριο όµως είναι η αντιπαιδαγωγική πολιτική επιλογή της κυβέρνησης να µην στηρίξει το έργο των παιδαγωγών να σταθούν δίπλα στα παιδιά µε όλους τους τρόπους, δηλαδή να εξασφαλιστεί στο βαθµό του δυνατού µια σταθερότητα, µια παιδαγωγική συνέχεια. Και αντί γι’ αυτό να γίνεται λόγος περίπου για “ηλεκτρονική κοινωνικοποίηση” των νηπίων, αφού, όπως διαβεβαιώνει το Υπουργείο, όλα βαίνουν καλώς…
Να γιατί το άνοιγµα το νηπιαγωγείων µε όλους τους αναγκαίους όρους και προϋποθέσεις, είναι κοινωνική και παιδαγωγική ανάγκη.
Ταυτόχρονα µε τα αδιέξοδα που βιώνουν γονείς, νήπια και παιδαγωγοί αυτήν την περίοδο, η φετινή χρονιά είναι η τρίτη και τελευταία χρονιά από τη θεσµοθέτηση της υποχρεωτικής δίχρονης υποχρεωτικής φοίτησης στο νηπιαγωγείο. Η πείρα που έχει συσσωρευτεί βοηθάει ώστε να βγουν ορισµένα κρίσιµα συµπεράσµατα σε σχέση µε τις προτεραιότητες των κυβερνήσεων διαχρονικά και µε ποιο κριτήριο τελικά αντιµετωπίζουν την ανάγκη των νηπίων σε επιστηµονικά αναβαθµισµένη προσχολική αγωγή.
Έτσι, πιο έντονα τα τελευταία χρόνια, χορτάσαµε από υποκριτικά λόγια, υπουργών και κυβερνητικών εκπροσώπων, για την έγνοια και τον ζήλο που επιδεικνύουν στην υλοποίηση της δίχρονης υποχρεωτικής φοίτησης στα νηπιαγωγεία χτίζοντας, έτσι, «ανώγια και κατώγια», αλλά πάντως όχι νηπιαγωγεία για να στεγαστούν τα χιλιάδες παιδιά.
Σε αυτόν τον αντιλαϊκό-αντιεκπαιδευτικό κατήφορο ξεχωρίζουµε:
Τη µείωση των δαπανών του κρατικού προϋπολογισµού του 2021, όπως και τις προηγούµενες χρονιές. Την περικοπή του Προγράµµατος Δηµοσίων Επενδύσεων κατά 50 εκατοµµύρια για να δηµιουργηθούν νέες υποδοµές, πρώτα από τον ΣΥΡΙΖΑ, στη συνέχεια από τη ΝΔ, προεξοφλώντας, έτσι, τη µη ουσιαστική και µε παιδαγωγικούς όρους, αναβαθµισµένη υλοποίηση του µέτρου.
Τη θεσµοθέτηση, από τον ΣΥΡΙΖΑ, του άρθρου 220 του νόµου 4610/2019, που προβλέπει την, κατά παρέκκλιση των ισχύοντων επιστηµονικών δεδοµένων, τοποθέτηση προκάτ αιθουσών νηπιαγωγείων ακόµα και σε αυλές γυµνασίων και λυκείων, που διατηρεί και υλοποιεί η ΝΔ.
Τη µετακύλιση της ευθύνης, από την κυβέρνηση της ΝΔ, για την έγκριση, χρηµατοδότηση και τοποθέτηση αιθουσών ελαφριού τύπου, των λεγόµενων τσίγκινων κλουβιών, στους Δήµους!
Τη νοµοθέτηση, από τη σηµερινή κυβέρνηση, της αύξησης του αριθµού των νηπίων ανά τάξη, εν µέσω, µάλιστα, πανδηµίας, από 22 σε 25 παιδιά!
Τα αποτελέσµατα αυτών των πολιτικών επιλογών τα ζουν καθηµερινά γονείς, παιδιά και παιδαγωγοί!
Εκατοντάδες παιδιά αναµένουν να στεγαστούν, στα υπό τοποθέτηση, τσίγκινα κλουβιά.
Άλλα κάνουν διπλοβάρδιες και µοιράζονται προκάτ αίθουσες των 36 τετραγωνικών µέτρων.
Εκατοντάδες άλλα εξαιρέθηκαν από το µέτρο γιατί οι δήµοι δήλωσαν αδυναµία να υποστηρίξουν το µέτρο, χωρίς φυσικά, να έχουν διεκδικήσει από τις κυβερνήσεις το παραµικρό, για να υλοποιηθεί αυτό.
Άλλα παιδιά αναγκάζονται να µετακινούνται εκτός γειτονιάς για να βρουν µια κενή θεση σε νηπιαγωγείο.
Τέλος, η συντριπτική πλειοψηφία των παιδιών στοιβάζεται σε υπερπληθή τµήµατα των 25 µαθητών!
Φυσικά, δεν έγινε καµία µόνιµη πρόσληψη προσωπικού, εκπαιδευτικού, ειδικού εκπαιδευτικού, καθαριότητας και βοηθητικού προσωπικού!
Οι εικόνες αυτές συνάδουν µε µια σύγχρονη πραγµατικότητα ή µας µεταφέρουν ταχύτατα σε πολύ µακρινές δεκαετίες όταν η προσχολική αγωγή ήταν στο ξεκίνηµά της;
Πώς είναι δυνατόν, χιλιάδες παιδιά σε µια ηλικία που συγκροτούν οργανωµένα και συλλογικά τις όψεις της κοινωνικής πραγµατικότητας, έξω από το περιορισµένο πλαίσιο της ασφάλειας της οικογένειας, να παίρνουν µια τέτοια, πρώτη, γεύση από αυτήν;
Γιατί η πρώτη επαφή µε την οργανωµένη εκπαιδευτική διαδικασία, ακριβώς επειδή γίνεται µε αυτούς τους όρους, να αναπαράγει και να εντείνει την κοινωνική και µορφωτική ανισότητα;
Πραγµατικά, ο όρος παιδοφύλαξη δεν περιγράφει το µέγεθος της υποβάθµισης της παιδαγωγικής διαδικασίας, σε βάρος παιδιών και νηπιαγωγών!
Παρά τις υπεράνθρωπες προσπάθειες των νηπιαγωγών να διαφυλάξουν βασικά ψήγµατα παιδαγωγικής µέσα σε αυτές τις αντίξοες συνθήκες, το γενικό πρόσηµο της διαδικασίας δεν µπορεί να είναι θετικό γιατί δεν εξασφαλίζονται όλοι οι αναγκαίοι όροι και προϋποθέσεις.
Ξεχωριστό ζήτηµα είναι οι αλλαγές στο περιεχόµενο λειτουργίας του νηπιαγωγείου, που προχωρούν απρόσκοπτα, άσχετα µε την εξέλιξη της πανδηµίας. Πρόκειται για παρεµβάσεις που θέτουν ως προτεραιότητα τη µετατροπή των νηπίων σε “παπαγαλιστές” δεξιοτήτων, για να συνεχίσουν σε αυτην την αντιπαιδαγωγική ρότα στις επόµενες εκπαιδευτικές βαθµίδες.
Σε αυτό το έργο της σχεδιασµένης υποβάθµισης, «κουµπώνει» το αντιλαϊκό σχέδιο της αποκέντρωσης και της ανάληψης της ευθύνης για τα νηπιαγωγεία από την Τοπική Διοίκηση. Πρόκειται για κυβερνητική επιλογή (δηλώσεις Υπ.Εσωτερικών, έκθεση Πισσαρίδη) που στηρίζεται ανοιχτά από διάφορους παράγοντες της Τοπικής Διοίκησης.
Τουλάχιστον προβληµατισµό προξενεί το «ξαναζέσταµα», από την ΚΕΔΕ, πάγιων αξιώσεων για πέρασµα περισσότερων αρµοδιοτήτων στους Δήµους, όπως και αυτή των νηπιαγωγείων.
Η συντριπτική πλειοψηφία των Δηµοτικών Αρχών, έχει σοβαρές ευθύνες για την κατάσταση που έχει δηµιουργηθεί στα νηπιαγωγεία. Γιατί αποδέχτηκε τις κυβερνητικές ρυθµίσεις που τις καθιστούσαν υπεύθυνες για τα νηπιαγωγεία, χωρίς να µπορούν να φέρουν εις πέρας αυτό το έργο. Τώρα, επανέρχονται δριµύτεροι, ως “σωτήρες”, ζητώντας να υπαχθούν τα νηπιαγωγεία στην ευθύνη των Δήµων, γιατί, σύµφωνα µε τα λεγόµενα τους “γνωρίζουν καλύτερα τις ανάγκες της τοπικής κοινωνίας”.
Όµως, το αντίθετο συµβαίνει. Και αυτό επιβεβαιώνεται από την κατάσταση που υπάρχει στους παιδικούς σταθµούς, που πέρασαν στην ευθύνη των Δήµων πριν από 25 χρόνια.
Οι παιδικοί σταθµοί οδηγούνται στην κατηγοριοποίηση, ανάλογα µε την ανταποδοτική δυνατότητα του Δήµου, δηλαδή το ύψος των φόρων και των τροφείων που µπορεί να φορτώσει τους δηµότες του, οδηγώντας στη διαφοροποίηση σε όλα τα επίπεδα. Αυτές, τις αρνητικές συνέπειες, τις επωµιζονται, για άλλη µια φορά, οι εργατικές – λαϊκές οικογένειες, τα παιδιά τους, και στην τσέπη τους και στην ποιότητα των παρεχόµενων υπηρεσιών.
Ο αριθµός των παιδικών σταθµών δεν καλύπτει τις ανάγκες για τα παιδιά µικρότερης ηλικίας, µε αποτέλεσµα είτε να πηγαίνουν σε ιδιωτικούς σταθµούς, για όποιον µπορεί να πληρώσει, είτε να φωνάζουν τους παππούδες όπου υπάρχουν, για να τα φυλάνε.
Σε όλους τους Δήµους, οι εργαζόµενοι στους παιδικούς σταθµούς, στην πλειοψηφία τους είναι συµβασιούχοι και έτσι δεν εξασφαλίζεται η σταθερή παιδαγωγική σχέση µε τα παιδιά. Ο νέος κανονισµός που συγχρονίζει τα δεδοµένα λειτουργίας τους, που ψηφίστηκε, τους καθιστά ακατάλληλους και πολλοί από αυτούς λειτουργούν µε παρατάσεις.
Τελικά, η αρνητική πείρα από τους παιδικούς σταθµούς επιβεβαιώνει ότι η λεγόµενη αποκέντρωση αρµοδιοτήτων δεν οδηγεί σε καλύτερη γνώση των αναγκών. Αυτή µπορεί και οφείλει να την έχει το κράτος και το αρµόδιο Υπουργείο.
Αυτό που διευκολύνεται είναι η παραπέρα απαλλαγή του κράτους από τέτοιες αρµοδιότητες, ώστε να εξασφαλίζονται πόροι για να διατίθενται για την ενίσχυση µεγαλοεπιχειρηµατιών.
Τα παιδιά είναι το µέλλον.
Και γι’ αυτό πρέπει να δουν εικόνες του µέλλοντος και όχι του παρελθόντος!
Διεκδικούµε ό,τι απαιτείται για να «σπείρουµε» στην ψυχή τους τη δύναµη της χαράς,
της δηµιουργίας και της αισιοδοξίας, προσφέροντάς τους καθετί σύγχρονο
στην παιδαγωγική πραγµατικότητα και καθηµερινότητά τους.
Γιατί:
κατά την προσχολική ηλικία, το µικρό παιδί µαθαίνει οργανωµένα και συστηµατικά να κατανοεί τον κόσµο, κάνει φίλους, ακουµπά µε εµπιστοσύνη στους πρώτους “δασκάλους” του που του προσφέρουν νέες γνώσεις, απαντώντας σε όλα τα «γιατί» που το βασανίζουν, κάνοντάς το συλλογικά, µέσα στην οµάδα, µε τους συνοµιλήκους του.
από τη µικρή ηλικία, παίζοντας, απλώνει τα χέρια του για να αδράξει το µέλλον που του ανήκει, µιµείται, παίζει, γελάει, κατασκευάζει, ζωγραφίζει, λύνει προβλήµατα, αποκτά, δηλαδή, παραστάσεις που θα είναι το αποθετήριό του, για τις επόµενες βαθµίδες εκπαίδευσης, για την ίδια τη ζωή του.
Γι’ αυτό πρέπει απλόχερα να προσφέρονται όλα τα αναγκαία µέσα για να γίνεται αυτό επιστηµονικά αναβαθµισµένα, οργανωµένα, ισότιµα για όλα τα παιδιά.
Τι σηµαίνει αυτό;
Άµεσα, µέσα σε συνθήκες πανδηµίας, απαιτούνται:
Να παρθούν µέτρα για να ανοίξουν µε ασφάλεια τα νηπιαγωγεία, γιατί τα πανδηµικά κύµατα δεν θα σταµατήσουν ακόµα κι αν υπάρξει σχετική, µικρή ανάσχεσή τους. Δηλαδή:
Μείωση της αναλογίας παιδιών και νηπιαγωγών, µε προσλήψεις µόνιµου προσωπικού σε εκπαιδευτικούς, καθαριότητα, βοηθητικό προσωπικό, για την σωστή και επαρκή καθαριότητα.
Tακτικά, επαναλαµβανόµενα δωρεάν τεστ, ιχνηλάτηση για όλους, άµεση ιατρική αντιµετώπιση εφόσον υπάρχουν επιβεβαιωµένα κρούσµατα. Όλα αυτά στην ευθύνη σχολιατρικής υπηρεσίας, διασυνδεδεµένης µε το πρωτοβάθµιο σύστηµα υγείας. Επαρκή µέσα ατοµικής προστασίας.
Εξεύρεση κατάλληλων χώρων, είτε σε κλειστές σχολικές µονάδες, είτε σε άλλες δηµόσιες δοµές. Όχι στο αίσχος των τσίγκινων κουτιών, µε 25 παιδιά σε 36 τ.µ
Για την υποχρεωτική τηλεκπαίδευση στα νηπιαγωγεία σε συνθήκες αναστολής:
Η δια ζώσης παιδαγωγική πραγµατικότητα, οι δεσµοί µεταξύ νηπιαγωγού και παιδιών, το δηµιουργικό παιδαγωγικό κλίµα είναι αναντικατάστατη συνθήκη ανάπτυξης για τα παιδιά προσχολικής ηλικίας. Σε συνθήκες αναστολής λειτουργίας των νηπιαγωγείων, η αποκοπή από το ευρύτερο κοινωνικό περιβάλλον, τους φίλους τους µπορεί να προκαλέσει δυσάρεστα συναισθήµατα, άγχος κ.ά.
Για όλα τα παραπάνω απαιτείται:
Η κυβέρνηση και το Υπουργείο Παιδείας, να εξασφαλίσει τα αναγκαία τεχνολογικά µέσα, γρήγορο ίντερνετ, για όλα τα νηπιαγωγεία και όλα τα παιδιά.
Να στηριχτεί στο παιδαγωγικό έργο η κάθε νηπιαγωγός γιατί γνωρίζει καλύτερα τις ανάγκες της οµάδας και του κάθε παιδιού χωριστά για να χρησιµοποιήσει κάθε πρόσφορο µέσο, ώστε να διατηρήσει επαφή µε τα παιδιά και τις οικογένειές τους, να προκαλέσει ερεθίσµατα για δηµιουργική απασχόληση.
Συνολικός επανασχεδιασµός για την κατάσταση στα νηπιαγωγεία
Δηλαδή:
Κατάρτιση σχεδίου για την ανέγερση νέων σύγχρονων νηπιαγωγείων, µε όλους τους αναγκαίους χώρους, όπως προσδιορίζονται από την επιστήµη, για να υποστηρίζεται ολόπλευρα το διαπαιδαγωγητικό έργο του παιχνιδιού, της άθλησης, σίτισης και ξεκούρασης.
Μόνιµο προσωπικό όλων των αναγκαίων ειδικοτήτων. Νηπιαγωγοί, ειδικοί παιδαγωγοί και επιστηµονικό προσωπικό, καθαριότητα και βοηθητικό προσωπικό.
Δηµιουργία προϋποθέσεων για όσο το δυνατόν πιο ολιγάριθµα τµήµατα για να µπορούν οι παιδαγωγοί να αφουγκραστούν τις ατοµικές ανάγκες, να έχουν καθαρή εικόνα των ρυθµών προσαρµογής και εξέλιξης των παιδιών, της δυναµικής που συνθέτει η προσχολική οµάδα και να µπορούν να υλοποιούν τον γενικό σχεδιασµό.
Ίδρυση ειδικών νηπιαγωγείων, τµηµάτων ένταξης για να παρέχεται ειδική επιστηµονική παρέµβαση στα παιδιά µε αναπηρία, καθώς, όσο πιο νωρίς ξεκινήσει η παρέµβαση τόσο πιο θετικά είναι τα αποτελέσµατά της.
Επιστηµονικό πρόγραµµα διαπαιδαγωγητικής παρέµβασης, που να ανταποκρίνεται στις ανάγκες τις προσχολικής ηλικίας, για ολόπλευρη ανάπτυξη του παιδιού. Δηµιουργία κρατικών υποδοµών επιστηµονικής στήριξης επιµόρφωσης και ενηµέρωσης των γονιών για την ανατροφή και τη διαπαιδαγώγηση των παιδιών τους. Για να µπορούν δηλαδή οι γονείς να παίρνουν υπεύθυνες επιστηµονικές απαντήσεις για κάθε ζήτηµα που τους απασχολεί, να µην αφήνεται αυτή η ανάγκη στην ατοµική ευθύνη.
