«Αγαπημένοι Συμπολίτες, Φίλοι και Συνοδοιπόροι στο ταξίδι της ζωής,
Περνάμε δύσκολα και ήδη έχουμε όλοι κουραστεί.. Μας λείπουν πολλά!
Η καθημερινότητά μας, οι γονείς και οι παππούδες μας, οι παρέες και οι φίλοι μας, οι πλατείες, τα στέκια μας, οι ανοιχτωσιές και τα κολλητά τραπεζάκια…
Η ίδια η ζωή και οι ήχοι της !
Εκείνο το στριμωξίδι της ζωντάνιας, το γέλιο χωρίς απόσταση, το άγγιγμα χωρίς ενοχή
Μας λείπει η αγκαλιά, η απαλή της τρυφερότητας, η σφιχτή της διεκδίκησης, η κοινωνική της φιλίας, η συγκινητική της υποδοχής..
Η συγκυρία της πανδημίας, έφερε μαζί της ένα νέο φορτίο αγωνίας, αλλά και ένα νέο φορτίο εσωτερικής αναζήτησης
Πόσο δεδομένα αλήθεια, όλα τα θεωρούσαμε μέχρι τώρα !
Πόσο απόλυτοι, πολλές φορές υπήρξαμε!
Πόσο ενοχλητικά βρίσκαμε τη βροντερή φωνή του διπλανού τραπεζιού, τα τσιριχτά γέλια της κοπελιάς απέναντι, ακόμη και την κατά λάθος επαφή στο πεζοδρόμιο, με τον φορτωμένο με ψώνια, περαστικό..
Τώρα τίποτα από αυτά δεν υπάρχει, αλλά πόση μοναξιά αυτό κρύβει!
Χριστούγεννα χωρίς κάλαντα, χωρίς ανοιχτό εκκλησιασμό, χωρίς φωνές στους δρόμους, χωρίς στριμωξίδι στα μαγαζιά, χωρίς γεμάτο το Φρούριο και την Κεντρική, χωρίς όλη την οικογένεια στο τραπέζι, χωρίς τους φίλους, τους γείτονες, χωρίς τραγούδι και χορό- και ένα μυαλό, γεμάτο αγωνία και σκέψη ..
Μια μοναξιά, γεμάτη τεχνητό Φως, ταυτόχρονα όμως, μια αφετηρία υπόσχεσης για το μέλλον
Εύχομαι γρήγορα να ξαναβρούμε την τρυφερή αγκαλιά του Ανθρώπου, με αίσθημα ανάγκης, για την απόλυτη συμπλήρωσή μας
Στέλνω σε όλους σας την Αγάπη μου και μια ζεστή αγκαλιά, με την ευχή σύντομα να συναντηθούμε και να μοιραστούμε ξανά τις ζωές μας.
Να ξεπεράσουμε τις δυσκολίες και να μετατραπούμε σε ένα μεγάλο, δυνατό, ανίκητο «ΜΑΖΙ»!
Χρόνια Πολλά και Ευλογημένα.
#Κανείς_Μόνος»
