ΓΡΑΦΕΙ Η Ερμιόνη Μαγαλιού, εκπαιδευτικός, μέλος ΔΣ ΕΛΜΕ Λάρισας
Αγαπητό μου παιδί,
Σε αυτό το τετράμηνο δε θα καταθέσω βαθμολογία στον έλεγχο επιδόσεων. Δε θα βάλω βαθμό, επειδή θέλω να σου δείξω έναν δρόμο, που πιστεύω ότι πρέπει να βαδίζουμε όλοι οι άνθρωποι , αυτόν της αλληλεγγύης και της ενσυναίσθησης,
Λόγω της πανδημίας του Covid-19 βιώνουμε μία πρωτόγνωρη κατάσταση που ακυρώνει το ποιοι/ες είμαστε. Η πανδημία μας απέσπασε από τον φυσικό μας χώρο, παιδιά και εκπαιδευτικούς, μας έκλεισε στο σπίτι και η ηγεσία του υπουργείου παιδείας μας ξέχασε μπροστά στις οθόνες των κινητών και των υπολογιστών. Μείναμε όλοι/ες μόνοι/ες μας μπροστά τους, χωρίς καν να είναι δεδομένο ότι διαθέταμε τα μέσα, χωρίς μέριμνα, χωρίς σχέδιο.
Για τους/τις μαθητές/τριες ο φυσικός χώρος μάθησης είναι το σχολείο. Ο τρόπος διδασκαλίας είναι η επικοινωνία, η διάδραση στις σχολικές αίθουσες με τη γλώσσα και το βλέμμα. Η σχέση του διδάσκοντα με τον μαθητή είναι η συμπόρευση στο μονοπάτι της γνώσης και της μάθησης στο σχολείο, στις εκδρομές, στις διδακτικές επισκέψεις, στα θεατρικά, στις σχολικές παραστάσεις. Κι έτσι υπηρετεί τον κύριο ρόλο του, που είναι ο παιδαγωγικός. Προτάσσοντας την παιδαγωγική λοιπόν ένα μάθημα έχουμε πρώτο στην ιεράρχηση των προτεραιοτήτων μας, να μην ξεχνάμε τον συνάνθρωπό μας, τον/την μαθητή/τρια και που δεν έχει τα τεχνικά μέσα, που το χωριό του δεν έχει σύνδεση. Αυτόν τον/την συμμαθητή/τρια, του οποίου οι γονείς δεν μπόρεσαν, επειδή ήταν τόσους μήνες κλειστά, να του ανανεώσουν τον εξοπλισμό και το παιδί τους δυσκολεύεται να συνδεθεί.
Δε θα αξιολογήσω τη φτώχεια. Αρνούμαι να υψώσω κι άλλο τα ταξικά εμπόδια. Δεν αποτιμάται με αριθμούς στον έλεγχο ενός παιδιού η απουσία κρατικής πρόνοιας για τις ψυχολογικές επιπτώσεις του εγκλεισμού και της αποκοπής από το κοινωνικό περιβάλλον δράσης και έκφρασης. Δε θα γίνουν αριθμοί που θα χαρακτηρίζουν ένα παιδί οι αριθμοί που έλειψαν από τον κρατικό προϋπολογισμό, ήδη μετά τον εγκλεισμό την άνοιξη, για την ασφαλή επιστροφή στα σχολεία με ολιγάριθμα τμήματα, με εξασφάλιση δωρεάν εξοπλισμού, με προφύλαξη του σχολικού πληθυσμού, με μαζικά δωρεάν τεστ.
Το σχολείο δεν ταυτίζεται ούτε νομιμοποείται ως θεσμός με την αξιολόγηση. Δεν είναι η αξιολόγηση αυτοσκοπός, πόσω μάλλον, η τηλεαξιολόγηση που φυσικά δεν προβλέπεται. Αυτό που μετρά είναι να το περάσουμε κι αυτό, παίρνοντας όλοι οι άνθρωποι το πιο μεγάλο μάθημα. Την πανδημία και τον εγκλεισμό τα βιώνουμε όλοι μαζί έτσι, ώστε τα αδύναμα μέλη μας δε θα χρεωθούν και άλλη υστέρηση από το βάθεμα του χάσματος, κοινωνικού και οικονομικού, εξαιτίας της πανδημίας.
Δε θα σε αξιολογήσω επομένως, γιατί δε θέλω να αξιολογήσω σε σένα την αδιαφορία του υπουργείου για σένα. Αναγνωρίζω τις προσπάθειές σου, τις προσμετρώ, τις ξέρω, όπως ξέρω ότι το σχολείο δεν είναι για να τιμωρεί, αλλά συμπαρίσταται, καταλαβαίνει, κατανοεί. Σου συμπαρίσταμαι που σου λείπει η παρέα του σχολείου, το γέλιο και οι ματιές σας, γιατί μου λείπεις κι εσύ εμένα, οι φωνές και το ποδοβολητό σου. Επενδύω στην ψυχική σου ανθεκτικότητα και όχι στης αριστείας την επιτακτικότητα.
Θέλω να συνεχίσεις να προσπαθείς για το δικαίωμά σου να μαθαίνεις και να μορφώνεσαι, να κρίνεις και να ανοίγεις το μυαλό σου και όχι για τον βαθμό σου. Το καθήκον μου απέναντι στην αξιολόγηση των επιδόσεών σου θα το ολοκληρώσω, σύμφωνα με τους νόμους, (παρ. 1, 4 & 7 του αρθ.103, ν.4610/2019 και άρθρο 12 του Π.δ 126*), όταν θα επιστρέψουμε στις εκπαιδευτικές διαδικασίες. Απρόσκοπτα και αδιαμεσολάβητα από τα τεχνικά μέσα στην εκπαίδευση εκ του σύνεγγυς, αυτή που καμία ηγεσία δεν έχει δικαίωμα να υποκαταστήσει με καμία εκπαίδευση από μακριά, όπως εξ ορισμού σημαίνει η τηλεκπαίδευση.
Εις το επανιδείν στις αίθουσες και στα θρανία. Να είσαι υγιής και χαρούμενος/η. Με όλη την αισιοδοξία της νιότης.
Θα βγούμε πιο δυνατοί και δυνατές από όλο αυτό που θα μας ενώσει και θα ρίξει τις μάσκες!!
Με νοιάξιμο κι ελπίδα,
Εκπαιδευτικός.
* «Αν για λόγους αντικειμενικούς δεν πραγματοποιηθεί η ωριαία γραπτή δοκιμασία του πρώτου τετραμήνου, στο δεύτερο τετράμηνο διενεργούνται δύο (2) ωριαίες γραπτές δοκιμασίες» και επιπλέον προβλέπεται η δυνατότητα να μην κατατεθεί βαθμολογία με αιτιολογημένη σημείωση του/της διδάσκοντα/ουσας).
«Αν σε ένα μάθημα για κάποιο λόγο λείπει ο βαθμός του ενός από τα δύο τετράμηνα, ως βαθμός επίδοσης για αυτό το τετράμηνο θεωρείται ο βαθμός του άλλου τετραμήνου».
