Ειρήνη Παπουτσή // Φωτ. Δημήτρης Καστανάρας
Κόμπος στο λαιμό και ένα σφίξιμο στο στήθος, φτωχαίνουν οι λέξεις όσο και να προσπαθείς να αποτυπώσεις ψύχραιμα την εικόνα που αντικρίζεις περιδιαβαίνοντας στη λαβωμένη από τους σεισμούς περιοχή του Τυρνάβου.
Κάθε σοκάκι του και μια μικρή ανθρώπινη ιστορία, οικογενειακές φωτογραφίες και περίτεχνα εργόχειρα που διακρίνονται από τους μισογκρεμισμένους τοίχους, οι προετοιμασίες για το μεσημεριανό τραπέζι που διακόπηκαν βίαια, χριστιανικές εικόνες που διασώθηκαν και το Δελήχειοαπλησίαστο, γεμάτο μπάζα που θυμίζουν το καταστροφικό πέρασμα του Εγκέλαδου.
Πίσω στον καταυλισμό του Δαμασίου και γύρω από τη φωτιά μοιράζονται την αγωνία τους οι πληγέντες και λίγο πιο κει το «Χαμόγελο του Παιδιού», να στηρίζει το αύριο του τόπου.
«Θα τα ξαναφτιάξουμε, για τα παιδιά μας και τα εγγόνια μας…», νικά το πείσμα τους και η υπόσχεση που δίνουν μεταξύ τους περιμένει στήριξη για να γίνει πράξη…
