Εβδομήντα τρεις φιλαρμονικές ορχήστρες από Ελλάδα και Κύπρο, ανάμεσα τους και η Φιλαρμονική δήμου του Τυρνάβου , δίνουν δυναμικό παρόν στον εορτασμό των 200 χρόνων ανεξαρτησίας της πατρίδας μας, συμπράττοντας διαδικτυακά στην εκτέλεση του εμβατηρίου “25η Μαρτίου”. Πρόκειται για ένα εγχείρημα που πραγματοποιείται για πρώτη φορά στην ιστορία των ελληνικών και των κυπριακών φιλαρμονικών, το οποίο “σαλπίζει” το μήνυμα της σύμπνοιας και της συνεργασίας.
Την επεξεργασία και την τεχνική επιμέλεια του βίντεο έκανε ο Κωνσταντίνος Φραγκοτσινός, αρχιμουσικός της “Φιλαρμονικής Εταιρείας Ναούσης”. Ο μεγάλος ξεσηκωμός των Ελλήνων έχει αποτελέσει πηγή έμπνευσης πολλών συνθετών με κυριότερο τον μεγάλο συνθέτη της όπερας Παύλο Καρρέρ. Οι τρείς όπερές του, “Φροσύνη” [Una Vendetta di Ali Pascia], “Δέσπω” και “Μάρκος Μπότσαρης” παραπέμπουν ευθέως στους ήρωες τις επανάστασης, την αυτοθυσία και τα θρυλικά κατορθώματά τους. Αυτό όμως που έχει περάσει στο συλλογική μνήμη ως το χαρακτηριστικό κομμάτι της 25ης Μαρτίου, είναι αναμφίβολα οι μελωδίες του δημοφιλούς εμβατηρίου” Όλη Δόξα, όλη Χάρη” που αποδίδεται από τις στρατιωτικές και πολιτικές φιλαρμονικές Ορχήστρες σε διασκευή του Αριστοτέλη Καζαντζή.
Ο συγκεκριμένος θούριος είναι σύνθεση του διαπρεπούς συνθέτη και μουσικοδιδάσκαλου, φιλολόγου, ιεροψάλτη και μεταρρυθμιστή της Εκκλησιαστικής μουσικής Ιωάννη Σακελαρίδη (1853-1938). Ο υιός του Θεόφραστος, ήταν εκ των πρωτεργατών της ελληνικής οπερέτας. Η ποίηση είναι του Γ.Μ. Γεωργόπουλου και δημοσιεύτηκε στο βιβλίο του Σακελαρίδη Τυρταίος του 1907.
Ο Αριστοτέλης Καζαντζής (1910-1980) ήταν αρχιμουσικός της στρατιωτικής μουσικής του Γ’ Σώματος Στρατού. Είναι ιδιαίτερα γνωστός για τις ενορχηστρώσεις δημοφιλών εμβατηρίων και κάποιων πρωτότυπων έργων για μπάντα βασισμένα σε λαϊκά μοτίβα. Σπούδασε ανώτερα θεωρητικά και ενοργάνωση – διεύθυνση μπάντας στο Κρατικό Ωδείο Θεσσαλονίκης τη δεκαετία του ’30 με καθηγητή τον Γεώργιο Βακαλόπουλο.
Το ‘trio’ που εμφανίζεται στην διασκευή του Καζαντζή δεν περιέχεται στην αρχική σύνθεση. Πρόκειται για ένα τραγούδι του κερκυραίου μουσουργού Σπυρίδωνα Ξύνδα, σε στίχους του ζακυνθινού Ανδρέα Κουτούβαλη που ανήκε στον κύκλο του Διονυσίου Σολωμού. Το τραγούδι αυτό είχε ήδη εκδοθεί το 1885.
