Η Αριστερή Παρέμβαση στη Θεσσαλία στο περιφερειακό συμβούλιο για τα εργατικά ατυχήματα των ταχυδιανομέων
Τα εργατική ατυχήματα στο χώρο των ταχυμεταφορών (delivery) έχουν πάρει τη μορφή μάστιγας σε όλη την επικράτεια και την περιοχή της Θεσσαλίας, ως απόρροια των σκληρών συνθηκών εκμετάλλευσης και πίεσης που υφίστανται οι εργαζόμενοι του κλάδου. Αδιάψευστος μάρτυρας τα 2 σοβαρά εργατικά ατυχήματα που έγιναν στην πόλη του Βόλου το τελευταίο διάστημα, συνέχεια πολλών ακόμα του προηγούμενο διαστήματός, ακόμα και θανατηφόρων.
Η Αριστερή Παρέμβαση στη Θεσσαλία, έθεσε το ζήτημα στη συνεδρίαση του περιφερειακού συμβουλίου της 8ης Ιουλίου με τη μορφή ανακοίνωσης. Ανακοίνωση που στόχο είχε μεταξύ των άλλων την καταγγελία των πολιτικών και οικονομικών ελίτ που κρύβονται πίσω από τον «τσαμπουκά» ιδιοκτητών καταστημάτων εστίασης που επιχειρούν να τραμπουκίσουν οποιονδήποτε εργαζόμενο επιχειρεί να διεκδικήσει τα στοιχειώδη εργατικά δικαιώματα. Ένας «τσαμπουκάς» που βρίσκει γόνιμο έδαφος στον αντεργατικό μεσαίωνα που έστησαν όλες οι κυβερνήσεις των τελευταίων αιτών και κλιμακώνει ο άρτια ψηφισμένος νόμος Χατζιδάκη. Αφορμή στάθηκε η κατ επανάληψη απειλητική συμπεριφορά του ιδιοκτήτη του «Manollo» στο Βόλο, εναντίον εργαζομένου του που είχε εργατικό ατύχημα και διεκδίκησε τα αυτονόητα.
Χωρίς να προξενεί έκπληξη, καθώς είναι φορέας του αντεργατικού μεσαίωνα που προωθεί ο νόμος Χατζιδάκη, ως συνέχεια της κληρονομίας που άφησαν οι προηγούμενες κυβερνήσεις, η αντιπεριφερειάρχης Μαγνησίας κ. Κολινδρίνη ούτε λίγο ούτε πολύ είπε πως τα εν λόγω ατυχήματα είναι απόρροια της επικίνδυνης οδήγησης των ίδιων των εργαζομένων… Είναι μια γνωστή αφήγηση που παραβλέπει εσκεμμένα τις συνθήκες εργασίας στον εν λόγω κλάδο, για να λυγίσει τελικά τη βέργα υπέρ της πλευράς των εργοδοτών, ως άμοιρων ευθυνών. Είναι μια άλλη εκδοχή της πολυφορεμένης τελευταία «ατομικής ευθύνης» που ορίζει την προστασία στην εργασία ως ευθύνη των ίδιων των εργαζομένων και όχι ως υποχρέωση του κράτους και των εργοδοτών.
Παλεύουμε για την κοινωνική απομόνωση των φορέων εργοδοτικής βίας και αυθαιρεσίας. Κανείς να μη δεχτεί τους σύγχρονους σερίφηδες που αποτελούν κομμάτι ενός παζλ μιας επιχειρηματικής χούντας που απειλεί κάθε πτυχή της ζωής μας. Η ελπίδα είναι στον ανυποχώρητο εργατικό αγώνα για την κατάκτηση σύγχρονων δικαιωμάτων εις βάρος των προνομίων και των κερδών της εργοδοσίας. Η ελπίδα είναι στην ταξική αλληλεγγύη σε όποιον στοχοποιείται από την εργοδοσία, το κράτος και τους τοπικούς παράγοντες. Στηρίζουμε τον αγώνα των εργαζομένων στις ταχυμεταφορές για τη διεκδίκηση άμεσων στόχων πάλης (αποζημιώσεις κτλ), αλλά και την κατοχύρωση ενός ανθρώπινου πλαισίου εργασίας.
