Δήλωση της βουλευτή Λάρισας του ΚΙΝΑΛ
Άλλη μία Γυναικοκτονία σήμερα, αυτή τη φορά στον τόπο μας, τη Λάρισα.
Άλλη μία Γυναικοκτονία που ήρθε να προστεθεί στο μακρύ κατάλογο της φρίκης, που όχι πλέον ενδημικά, αλλά σχεδόν πανδημικά χτυπά κάθε λίγο και λιγάκι μία Ελληνίδα, μία συντοπίτισσα, μία γνωστή, μια φίλη, μια γειτόνισσά μας.
Πολλοί αλλά και πολλές, ερίζουν για το αν ο όρος Γυναικοκτονία είναι ορθός.
Διαφωνούν για το αν η Γυναικοκτονία υποδηλώνει κάτι διαφορετικό από μία οποιαδήποτε δολοφονία, γιατί δεν αναγνωρίζουν ιδιαίτερα, έμφυλα χαρακτηριστικά στο ήδη μεγάλης ηθικής απαξίας έγκλημα της δολοφονίας.
Δεν επιθυμούν να επικρατήσει ο όρος, γιατί βολεύει η δολοφονία μιας γυναίκας, να κρύβεται ανάμεσα στις γενικότερες στατιστικές της εγκληματικότητας.
Βολεύει να μην αναγνωρίζεται κοινωνικά η έμφυλη βία, βολεύει να μην αναγνωρίζεται κοινωνικά η πατριαρχία, βολεύει να μην αναγνωρίζονται τα κοινά, τοξικά χαρακτηριστικά που διέπουν τις δολοφονίες των γυναικών, συνήθως από συζύγους, συντρόφους, συγγενείς.
Κι όμως, η δολοφονία της 43χρονης Λαρισαίας σήμερα, δεν είναι τόσο διαφορετική από τη δολοφονία της γυναίκας στη Δάφνη πριν από τρεις ημέρες, από τη δολοφονία της 26χρονης στην Φολέγανδρο στα τέλη Ιουλίου, από τη δολοφονία της 20χρονης Καρολάιν στα Γλυκά Νερά λίγο νωρίτερα, από όλες τις δολοφονίες που πολύ συχνά «συγκλονίζουν» του Πανελλήνιο και αμέσως μετά βολικά ξεχνιούνται…
Προειδοποιούσα πέρυσι στις 25 Νοεμβρίου, Ημέρα Εξάλειψης της Βίας κατά των Γυναικών, πως για να εξαλειφθεί απολύτως αυτό το φαινόμενο, θα πρέπει να πάψουν να εμφιλοχωρούν στον δημόσιο διάλογο ή ακόμη και στους ιδιωτικούς διαλόγους οι αστερίσκοι, οι παρενθέσεις και τα «ναι μεν, αλλά».
Κι ότι αυτό προϋποθέτει ριζική αλλαγή νοοτροπιών, ακόμη κι από πλευράς των ίδιων των γυναικών, που πολλές φορές, γίνονται και αυτές φορείς ρατσιστικών στερεοτύπων, που αφορούν το φύλο τους – ολίσθημα στο οποίο δυστυχώς υπέπεσε και η αρμόδια Υφυπουργός Εργασίας (!) και πρώην Γραμματέας Ισότητας (!) κα Μαρία Συρεγγέλα, με τις χθεσινές δηλώσεις της σε τηλεοπτική εκπομπή, όταν και υποτίμησε με άκρως προσβλητικό τρόπο τη σοβαρότητα και τη σημασία της βίας κατά των γυναικών και της πλέον ακραίας και τραγικής μορφής της, αυτής της γυναικοκτονίας…
Μόνο και μόνο από αυτό το περιστατικό από πλευράς της επίσημης Πολιτείας, γίνεται αντιληπτό ότι έχουμε πολύ δρόμο ακόμη να διανύσουμε προκειμένου να πάψουμε να νομιμοποιούμε τη βία από «παράθυρα» και «παραθυράκια», που τεχνηέντως ορισμένα τμήματα της κοινωνίας – συνήθως τα πιο συντηρητικά – φροντίζουν να κρατούν ανοιχτά, προκειμένου η έμφυλη βία να διαιωνίζεται.
Λέμε λοιπόν όλοι κι όλες μαζί ένα ηχηρό ΟΧΙ στην έμφυλη βία που δολοφονεί γυναίκες και κορίτσια, τόσο βιολογικά, όσο και ως χαρακτήρες, σε πολλών ειδών και επιπέδων σχέσεις: οικογενειακές, ερωτικές, επαγγελματικές, κοινωνικές.
Κρατάμε τα μάτια και τα αυτιά μας ανοιχτά, σε οποιαδήποτε τέτοιου είδους εκδήλωση βίας: στο διπλανό διαμέρισμα, σε μια κουβέντα στον δρόμο, στο ίδιο μας το σπίτι…
Λέμε ηχηρό και αδιαμφισβήτητο ΟΧΙ στη βία κατά των γυναικών όλου του κόσμου, έμπρακτα: Μιλάμε δυνατά! Καμία γυναίκα μόνη της!
