Δήλωση της βουλευτού Λάρισας του ΣΥ.ΡΙΖ.Α.-Π.Σ. Άννας Βαγενά
Στη Χεράτ, την τρίτη μεγαλύτερη πόλη του Αφγανιστάν, το 50% των φοιτητών στα πανεπιστήμια είναι γυναίκες. Οι αλλαγές που συντελέστηκαν μέσα στα τελευταία είκοσι χρόνια υπέρ των γυναικών ήταν ζωτικής σημασίας για τις ίδιες, αλλά και για το μέλλον αυτής της χώρας. Οι γυναίκες άρχισαν να κατακτούν χώρο στις τέχνες, στη δημοσιογραφία, στην εργασία. Τα νεαρά κορίτσια που θέλησαν με πείσμα να πάνε στο σχολείο μέσα σε αλάνες, σε ερημικές περιοχές, μέσα στη σκόνη και κάτω από τον καυτό ήλιο, εννέα εκατομμύρια κορίτσια που πήγαν στο σχολείο σε τέτοιες συνθήκες μέσα στα τελευταία είκοσι χρόνια, αυτές οι νέες πια γυναίκες ήταν η ελπίδα του Αφγανιστάν για το μέλλον.
Τώρα, είκοσι χρόνια μετά, η επιστροφή των Ταλιμπάν σημαίνει μόνο καταστροφή, τρόμο και πόνο. «Πού να πάμε; Περιμένουμε, εγώ και η οικογένειά μου, να μας σκοτώσουν», είπε η πρώτη γυναίκα Δήμαρχος στο Αφγανιστάν, Zarifa Ghafari. Η Mahbooba Seraj, ιδρύτρια του Αφγανικού Δικτύου Γυναικών, είπε με σπασμένη φωνή «Θέλω να πω σε όλο τον κόσμο: Ντροπή σας». Η δημοσιογράφος Shabnam Dawran, εργαζόμενη στον κρατικό ραδιοτηλεοπτικό φορέα του Αφγανιστάν, εκδιώχτηκε από την εργασία της με τη φράση «το καθεστώς έχει αλλάξει, πήγαινε στο σπίτι σου».
Η επιστροφή των Ταλιμπάν θα σημάνει στην πράξη την εξάλειψη του δικαιώματος στην εκπαίδευση, στην εργασία, στην υγεία, στη συμμετοχή στα κοινά, στην ελευθερία μετακίνησης. Θα σημάνει το τέλος της ελεύθερης σκέψης. Η ιστορία των Ταλιμπάν ταυτίζεται με την ιστορία της βίας κατά των γυναικών και των κοριτσιών. Αυτή τη στιγμή, η ζωή όσων γυναικών μάχονται για την υπεράσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων απειλείται.
Η Ε.Ε. οφείλει να αναλάβει την ευθύνη της και να υπερασπιστεί κατά προτεραιότητα τα δικαιώματα των γυναικών και των κοριτσιών στο Αφγανιστάν. Οι επαναπροωθήσεις Αφγανών με την αιτιολογία ότι το Αφγανιστάν είναι ασφαλής χώρα πρέπει να σταματήσουν άμεσα. Και η ελληνική κυβέρνηση ας μας εξηγήσει τι σημαίνει «παράτυπος» Αφγανός σε μία χώρα όπου επικρατεί το χάος μετά την κατάληψη της εξουσίας από τους Ταλιμπάν.
Στεκόμαστε αλληλέγγυοι και αλληλέγγυες στο πλευρό του αφγανικού λαού. Οφείλουμε όλοι και όλες να γίνουμε η φωνή των γυναικών και των κοριτσιών του Αφγανιστάν. Ας μη γίνουμε σιωπηλοί μάρτυρες αυτής της τεράστιας ανθρωπιστικής κρίσης. Όσο οι θεσμοί και οι κυβερνήσεις αδρανούν, ας έχουμε τουλάχιστον ο ένας τον άλλον.
