ΓΡΑΦΟΥΝ ΟΙ Νίκος Ντόλας και Θωμάς Ρετσιάνης, συνιδρυτές του think tank «Όμιλος πολιτικού διαλόγου Λάρισα»
«Ο τόπος είναι ερημικός και η ώρα περασμένη». Απάντηση σε αυτό το αδιέξοδο των φτωχών κατοίκων ενός χωριού έδωσε ο Χριστός με ένα θαύμα. Με πολλαπλασιασμό των άρτων και των ιχθύων. Ο Χριστός κόρεσε έτσι την πείνα των χωρικών.
Στην πολιτική όμως δεν γίνονται θαύματα. Οι κοινωνίες προχωρούν μπροστά με την αλήθεια. Όχι με πολλαπλασιασμένα ψέματα. Γιατί τότε, αντί να χορταίνεις τον λαό κάνεις τελικά τον τόπο πιο ερημικό και την ώρα πιο περασμένη…
Δυστυχώς σήμερα οι συγκυρίες μάς έχουν φτάσει να θεωρούμε την αλήθεια θαύμα. Και αντί να ζητούμε τη θαυματουργική επίδραση της αλήθειας, προχωρούμε αμέριμνοι με τη διαβρωτική επίδραση του ψέματος. Επίδραση που έχει σκεπάσει κατεξοχήν τον πολιτικό βίο.
Στον δημόσιο λόγο πλέον κατισχύει το ψέμα. Ψέμα που ξεκινάει ως επιφανειακό και φαινομενικά ακίνδυνο, αλλά καταλήγει να βαθαίνει. Ψέμα που από πρόχειρα σχεδιασμένο και επιπόλαιο, από ψέμα της στιγμής, εξελίσσεται συσσωρευόμενο σε ένα επικίνδυνο μαζικό πολιτικό ψέμα. Ψέμα που συνδέεται ακόμη και με πολιτικές θεωρίες για να συντηρηθεί. Ψέμα που φοράει το μανδύα της αλήθειας. Ψέμα που το συνηθίζουμε σιγά-σιγά, γιατί το συναντούμε παντού με παραλλαγές.
Δημιουργείται, λοιπόν, μια ακραία ρητορική για να συντηρηθεί το ψέμα. Αυτή η ακραία ρητορική, ως μείγμα φανατισμού, μισαλλοδοξίας και ανορθολογισμού, οδηγεί στο να βαθαίνει ο διχασμός και να βασιλεύει το μίσος στο δημόσιο χώρο. Πρόκειται για μία προβληματική διαδρομή. Διαδρομή από το επιπόλαιο ψέμα στον διχασμό.
Εμφανή παραδείγματα είναι η αναγκαιότητα/υποχρεωτικότητα του εμβολιασμού και η διαχείριση της πανδημίας, οι πυρκαγιές, οι επιλογές προσώπων στον πρόσφατο ανασχηματισμό, η στάση της ελληνικής κοινωνίας απέναντι σε προβλήματα της παγκόσμιας κοινότητας, όπως η κλιματική αλλαγή και το προσφυγικό (στη γενική του θεώρηση και σε ιδιαίτερες πτυχές του, όπως η Αμάλ).
Στα παραπάνω παραδείγματα διαπιστώνεται αδυναμία ψύχραιμου δημόσιου διαλόγου, αφού κατισχύει ο χωρισμός σε στρατόπεδα και ο διχασμός. Είναι δε ξεκάθαρη η αδιαφορία πολλών να βρεθεί μέση οδός, διότι η διχασμός τους βολεύει. Ο διχασμός αποσείει την ευθύνη, υπηρετεί μικροπολιτικές σκοπιμότητες, αλλά βλάπτει τελικώς την κοινωνία. Η πρακτική αυτή δεν αφορά μόνο την κεντρική πολιτική σκηνή, αλλά αφορά και τα αποκεντρωμένα κύτταρα διοίκησης. Το πολιτικό πρόβλημα είναι οριζόντιο. Ζητείται διόρθωση πολιτικής οπτικής. Διόρθωση που πρέπει να εκκινήσει από την κοινωνία, από τον Δήμο, από την Πόλη. Οι τοπικές κοινωνίες μπορούν να αποτελέσουν βαλβίδα εκτόνωσης της πολιτικής έντασης, πεδίο διαλόγου και συναίνεσης. Να γίνουν το πρωτογενές παράδειγμα καλών πρακτικών διοίκησης και διαχείρισης, υπόδειγμα πολιτικής ηθικής.
Ποιο είναι τελικά το ζητούμενο στην πολιτική; Απαντούμε ότι ζητούμενο είναι ένας πολιτικός λόγος που υπηρετεί την αλήθεια, αποκρούει το διχασμό, συντάσσεται με το κοινό καλό, μακριά από ατομικά και μικροπολιτικά συμφέροντα. Μακριά από στερεοτυπικούς ρόλους παλαιοκομματικών πρακτικών.
Ποιος μπορεί να παράγει έναν τέτοιο πολιτικό λόγο; Είναι κάτι που το περιμένουμε από κάπου; Μήπως να περιμένουμε θαύματα; Ή μπορούμε εμείς οι ίδιοι να υπηρετήσουμε τον πολιτικό λόγο αυτό; Μπορούμε, είναι η απάντηση, αν η αλήθεια δεν είναι διαπραγματεύσιμη, αν η αλήθεια είναι διαρκώς διεκδικήσιμη.
Προτάσσουμε, λοιπόν, την οδό της αλήθειας στην πολιτική, την οδό της αλήθειας για την Πόλη. Διεκδικούμε ένα Δήμο διαμορφωτή πολιτικής και όχι θεατή αντιπαραθέσεων. Ο Όμιλος πολιτικού διαλόγου «Λάρισα» θεωρεί και υποστηρίζει ότι το αγαθό αποτέλεσμα για την Πόλη μπορεί να επέλθει μόνο με αλλαγή και τοπικού πολιτικού υποδείγματος. Με υπέρβαση της πεπατημένης.
Η πολιτική δράση του Ομίλου ως τώρα υπηρετεί με συνέπεια τη θέση αυτή, με σταθερή φιλοδοξία να μην γίνει ο τόπος ερημικός και η ώρα περασμένη.
