Παρουσία του γ.γ. του ΚΚΕ και πλήθους κόσμου έγιναν τα αποκαλυπτήρια των φονευθέντων αγωνιστών στο Μεζούρλο
Παρουσία πλήθους κόσμου, από διάφορες περιοχές της χώρας έγιναν σήμερα τα αποκαλυπτήρια του μνημείου των φονευθέντων αγωνιστών στο Μεζούρλο, τόπο θυσίας εκατοντάδων πατριωτών στη Λάρισα.
Στην τελετή που διοργανώθηκε από το ΚΚΕ παρέστη ο γ.γ. του κόμματος Δημήτρης Κουτσούμπας ο οποίος τόνισε ότι «με τα μνημεία των ηρώων, αλλά και τα μουσεία που κρατούν ζωντανή την ιστορική μνήμη, με τις εκδηλώσεις στους τόπους θυσίας σε όλη την Ελλάδα τιμάμε όλους τους επώνυμους και ανώνυμους ήρωες που έπεσαν στα πεδία των μαχών, που εκτελέστηκαν, βασανίστηκαν, εξορίστηκαν, κατέθεσαν ολόκληρη τη ζωή τους στον αγώνα για να ξημερώσει ένα καλύτερο μέλλον για τις νέες γενιές», εκφράζοντας τη βεβαιότητα του Κόμματος, ότι «οι “μέρες του θερισμού” που προσδοκούμε όλοι και όλες εμείς, η σημερινή νέα γενιά, “θα ‘ρθουν”».
Αναφερόμενος στην ιστορία του λόφου στο Μεζούρλο και στο τί συνέβη τα ταραγμένα χρόνια από το 1941 μέχρι και το 1950, ο κ. Κουτσούμπας τόνισε:
“Με μια τέτοια άθλια αντικομμουνιστική προπαγάνδα, 500 κομμουνιστές και άλλοι αγωνιστές – τόσοι έχουν μέχρι σήμερα καταγραφεί – εκτελέστηκαν εδώ στο Μεζούρλο, στη Λάρισα την περίοδο από το 1941 έως το 1950.
Εδώ, την ώρα που η ένοπλη σύγκρουση φούντωνε, το αστικό κράτος προσπαθούσε και με τις εκτελέσεις να κάμψει το φρόνημα, να λυγίσει την ψυχή όλων εκείνων που υπερασπίστηκαν έως το τέλος το δίκιο του λαού.
Εκείνων που πρωτοστάτησαν και μάτωσαν για να δημιουργηθεί και να μεγαλουργήσει το μαζικό ένοπλο ηρωικό κίνημα της Αντίστασης, το ΕΑΜ, ο ΕΛΑΣ, η ΕΠΟΝ.
Εκείνων που μπροστά στο δίλημμα «υποταγή ή οργάνωση της πάλης και αντεπίθεση» διάλεξαν τον δεύτερο δρόμο και πάλεψαν μέσα από τον ΔΣΕ, κρατώντας τη σημαία της κοινωνικής απελευθέρωσης από τα δεσμά της πολύπλευρης εκμετάλλευσης.
Για να αξιολογήσουμε σωστά και νηφάλια την ιστορία του Λόφου, χρειάζεται να πάμε πιο πίσω, στην περίοδο της Εθνικής ΕΑΜικής Αντίστασης και την απελευθέρωση της χώρας από τα φασιστικά στρατεύματα και τους συνεργάτες τους, τα Τάγματα Ασφαλείας, που δίπλα στους ναζί, διέπραξαν θηριωδίες κατά της Αντίστασης και του λαού.
Η πρωτοβουλία του ΚΚΕ για τη δημιουργία του ΕΑΜ, άνοιξε τον δρόμο για να πάρει ο λαός μας την κατάσταση στα χέρια του, οργανωμένος στο ΕΑΜ, στις δομές του, στο στρατιωτικό του σκέλος τον ΕΛΑΣ. Έτσι γράφτηκε η εποποιία της Εθνικής Αντίστασης.
Μετά την απελευθέρωση της Ελλάδας από το ΕΑΜ – ΕΛΑΣ ξεκίνησε ένα βίαιο πογκρόμ διώξεων των ΕΑΜιτών και συμπαθούντων αγωνιστών, δηλαδή της τεράστιας πλειοψηφίας του ελληνικού λαού εκ μέρους της αστικής εξουσίας, των τότε μηχανισμών της, φανερών και κρυφών, αλλά και των ξένων δυναστών.
Αντί να τιμωρηθούν οι συνεργάτες του γερμανικού κατοχικού στρατού για τα αμέτρητα εγκλήματά τους, όπως τους άξιζε και όπως απαιτούσε ο λαός, το αστικό κράτος, αμέσως μετά τη Συμφωνία της Βάρκιζας, τους αξιοποίησε και τους χρησιμοποίησε στη μεγάλη εκστρατεία που οργάνωσε, με στόχο την εξόντωση των κομμουνιστών αγωνιστών και του ΕΑΜικού κινήματος, για τον εκφοβισμό του λαού.
Από τη μια, μαζικές συλλήψεις, δίκες και φυλακίσεις και από την άλλη, εκατοντάδες ημερήσιες και νυκτερινές επιδρομές, ενέδρες, δολοφονίες, βιασμοί, βασανιστήρια, λεηλασίες, αρπαγές περιουσιακών στοιχείων, εμπρησμοί.
Είναι αποκαλυπτικά τα στοιχεία των δολοφονιών, των βασανισμών, των συλλήψεων, των βιασμών ένα χρόνο μετά τη Βάρκιζα. Η τρομοκρατία που εντείνεται όλη αυτή την περίοδο, έμεινε στην ιστορία ως «Λευκή Τρομοκρατία».
Βασικά στηρίγματα του αστικού κράτους, εκτός από τα «επίσημα» όργανά του είναι οι διάφορες φασιστικές συμμορίες που δρουν εδώ στην ύπαιθρο της Θεσσαλίας, όπως οι Σούρληδες στα Φάρσαλα, οι Καλαμπαλίκηδες και Αρχιμανδρίτες στο Βόλο, οι Βουρλάκηδες και οι Μπισδαίοι στη δυτική Θεσσαλία.
Εδώ στη Θεσσαλία καταγράφεται η εγκληματική δράση 35 τρομοκρατικών συμμοριών. Διαπράττονται πάνω από 500 επιδρομές στα χωριά. Εκατοντάδες οι δολοφονημένοι, μόνο στην περιοχή του Νότιου Ολύμπου, Κισσάβου, Μαυροβουνίου, πάνω από 300 δολοφονίες, 1500 βασανισμοί, 1000 φυλακίσεις.
Συμμορίες που απαρτίζονται από πρώην συνεργάτες των ναζί κατακτητών, ποινικούς κρατούμενους που το κράτος τους απελευθερώνει, δηλαδή βιαστές, ληστές των χωριών. Άλλοι προέρχονται από τους βασιλόφρονες και από οπαδούς της μεταξικής δικτατορίας, από νομάδες αντιεαμίτες.
Απέναντι σε αυτό το όργιο διώξεων ήδη από την Άνοιξη του 1946 ο λαός απαντά με τη συγκρότηση των πρώτων «ομάδων καταδιωκόμενων αγωνιστών» στη δυτική Θεσσαλία, στα Χάσια, στη συνέχεια στον Όλυμπο, στο Πήλιο, που εξαπλώνονται σε όλη τη Θεσσαλία, σε όλη την Ελλάδα.
Στόχος τους η ανάπτυξη της μαζικής λαϊκής Αυτοάμυνας. Μετεξέλιξη αυτών των ομάδων ήταν ο Δημοκρατικός Στρατός Ελλάδας που έγραψε μια από τις πιο λαμπρές σελίδες της ταξικής πάλης στη χώρα μας.
Είναι γνωστό το όργιο της κρατικής τρομοκρατίας που εξαπολύεται με όχημα το λεγόμενο Γ’ Ψήφισμα του Ιούνη του 1946.
Το άρθρο 1 καθορίζει την ποινή του θανάτου. Το άρθρο 5 καθορίζει την τιμωρία για συμμετοχή σε διαδηλώσεις. Το άρθρο 9 παρέχει στην αστυνομία απόλυτο δικαίωμα να ενεργεί μέρα και νύχτα, σε πόλεις και χωριά, να συλλαμβάνει όποιον θέλει, να κάνει έρευνες και διώξεις. Το άρθρο 12 καθορίζει τη δράση των στρατοδικείων, που είναι υπεράνω δικαστηρίων και εφετείων.
Βάσει αυτού και με βασιλικό διάταγμα, συγκροτούνται 25 Έκτακτα Στρατοδικεία.
Από το Έκτακτο Στρατοδικείο της Λάρισας περνάνε πολλές εκατοντάδες κομμουνιστές, αγωνιστές.
Οι διαβόητες «επιτροπές ασφάλειας» στέλνουν κατά χιλιάδες στους τόπους εξορίας κομμουνιστές και άλλους ΕΑΜίτες.
Το ΚΚΕ αλλά και μαζικοί φορείς, σύλλογοι ή πολιτικές κινήσεις, που βρίσκονταν κάτω από την επιρροή του ή είχαν κοινή δράση, τίθενται εκτός νόμου.
Στη Λάρισα κλείνουν την εφημερίδα του ΕΑΜ «ΑΛΗΘΕΙΑ» και συλλαμβάνουν δημοσιογράφους.
Στα χρόνια 1946-1950, δικάζονται και εκτελούνται χιλιάδες μέλη και οπαδοί του ΚΚΕ και άλλοι αγωνιστές, για αδικήματα ανύπαρκτα ή σκηνοθετημένα.
Οι δικογραφίες των μαχητών του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας προωθούνταν για εκδίκαση με χρονολογική σειρά, αρχικά. Κατόπιν, γίνεται διαχωρισμός.
Αν ο μαχητής είναι βαθμοφόρος, από ομαδάρχης και πάνω, ή αν εκτελεί κάποια ειδική υπηρεσία, όπως σύνδεσμος, ασυρματιστής, τηλεφωνητής, τότε, το εκτελεστικό απόσπασμα ερχόταν γρηγορότερα. Τα στελέχη και οι βαθμοφόροι περνάνε από Ειδικό Έκτακτο στρατοδικείο.
Σε λίγες μέρες, το πολύ σε μια βδομάδα, από τη σύλληψή τους, όλα έχουν τελειώσει.
Το 1947 κλιμακώνεται η τρομοκρατία. Τα στρατοδικεία και οι ομαδικές εκτελέσεις γίνονται σχεδόν σε καθημερινή βάση. Χρονιά με τη χρονιά οι καταδίκες και οι εκτελέσεις γίνονται όλο και περισσότερες.
Τα έτη 1948 και 1949, ήταν τα πιο αιματοβαμμένα και συνεχίστηκαν μέχρι αρχές του 1950. Σα να μην έλεγε να χορτάσει αίμα τούτος ο λόφος. Νέοι άνθρωποι, οικογενειάρχες, στρατιώτες, αλλά και γυναίκες, μικρά κορίτσια, ακόμη και έγκυες.
Ο κύριος στόχος των ντόπιων και ξένων κυβερνώντων του τότε αστικού κράτους ήταν να κάμψει το φρόνημα, να λυγίσει την ψυχή, να τους αναγκάσει να προσκυνήσουν, να προδώσουν τα ιδανικά και τον αγώνα τους, να γίνουν “μετανοημένοι”, ώστε να αμαυρώσουν την ηθική, – ιδεολογική υπεροχή, την ασβέστη λάμψη που είχε ο ΔΣΕ και το ΚΚΕ, στις λαϊκές συνειδήσεις.
Όμως, η αποτυχία τους ήταν παταγώδης. Τα σχέδιά τους ανατράπηκαν από την αγέρωχη στάση που κράτησαν ηρωικές μορφές, σαν αυτή του Τάκη Γαργαλιάνου, προέδρου του Εργατικού Κέντρου Λάρισας, που όρθιος και περήφανος αντιμετώπισε το εκτελεστικό απόσπασμα στα 37 του χρόνια, τον Απρίλη του 1949. Ή του Νίκου Μπάλαλα – Μπαντέκου, από την Τσαριτσάνη, από τους πρώτους αντάρτες του ΕΛΑΣ και μετέπειτα διοικητή της 192 ταξιαρχίας του ΔΣΕ.
Τις πρώτες μέρες του Αυγούστου 1949, κατά τη διάρκεια μιας επιχείρησης, ο «Μπαντέκος» και η γυναίκα του Ευτυχία Σδρόλια τραυματισμένοι, καθώς και ορισμένοι άλλοι, αιχμαλωτίστηκαν. Όταν διαπιστώθηκε ποιος ήταν ο αιχμάλωτος, τους κατέβασαν με ισχυρή συνοδεία στην Καστοριά.
Δεδομένης της φήμης που είχε ο «Μπαντέκος» για τις ικανότητές του και για να μη υπάρξει πιθανότητα να τους ξεφύγει, τον μετέφεραν μαζί με την Ευτυχία και άλλους με αεροπλάνο στη Λάρισα.
Σε λίγες μέρες, βιαστικά έγινε η δίκη τους στο Στρατοδικείο της Λάρισας. Εκεί ο Νίκος Μπάλαλας υπερασπίστηκε τον Αγώνα του ΕΛΑΣ και του ΔΣΕ και την πολιτική του ΚΚΕ. Το ίδιο και η σύντροφος του Ευτυχία, όπως και οι άλλοι κατηγορούμενοι που ήταν μαχητές και μαχήτριες του ΔΣΕ και ανάμεσά τους κάποιοι και κάποιες ήταν αξιωματικοί του ΔΣΕ.
Λίγο πριν απαγγελθούν οι ποινές και ενώ είχε απαγορευτεί στους συγγενείς των κατηγορουμένων να τους πλησιάσουν, να τους μιλήσουν ίσως για τελευταία φορά, ο πρόεδρος του Στρατοδικείου πρότεινε στην Ευτυχία να αποκηρύξει τον άνδρα της, τον Νίκο, ώστε να «γλιτώσει», δεδομένου ότι ήταν έγκυος τριών μηνών. Η Ευτυχία αρνήθηκε.
Ο «Μπαντέκος» καταδικάστηκε 17 φορές σε θάνατο και εκτελέστηκε μαζί με τους συντρόφους του λίγες μέρες μετά τη σύλληψη και καταδίκη τους, στις 12 Αυγούστου 1949.
Η παροιμιώδης ψυχραιμία του δεν τον εγκατέλειψε ούτε την τελευταία στιγμή, γιατί όταν δόθηκε το παράγγελμα «πυρ» στο εκτελεστικό απόσπασμα, υπήρξαν κάποια δευτερόλεπτα δισταγμού από την πλευρά των στρατιωτών. Είχαν μπροστά τους ένα «θρύλο» της εποχής.
Τότε ο «Μπαντέκος» είπε: «Βαράτε βρε, μη φοβάστε». Η Ευτυχία και ο Νίκος έπεσαν κρατώντας ο ένας το χέρι του άλλου, ζητωκραυγάζοντας μαζί με τους άλλους, τον ΔΣΕ, το Κόμμα, τον Ελληνικό Λαό.
Όλοι αυτοί δεν ήταν υπεράνθρωποι. Ήταν απλοί, καθημερινοί άνθρωποι.
Συνέχισαν το παράδειγμα άλλων συντρόφων τους της προπολεμικής περιόδου, που επίσης έδωσαν ακόμη και τη ζωή τους, επειδή έκαναν το καθήκον τους, επειδή αρνήθηκαν να υπογράψουν «δήλωση μετανοίας» σε ένα βάρβαρο σύστημα.
Τέτοια συνειδητή στάση λαϊκού αγωνιστή, εκφράζεται μαζικά σε στιγμές κορύφωσης της ταξικής πάλης. Καλλιεργείται όμως στις προηγούμενες, αργές περιόδους, όταν η κοινωνική κίνηση, η ιστορία, βηματίζει αργά, σα να βαριέται, όταν η σταγόνα πέφτει μία – μία στο ποτήρι, και ο αγώνας φαίνεται ότι δεν έχει άμεσα αποτελέσματα. Όμως έχει.
Γιατί συνέχεια αλλάζουν τα πάντα, ακόμη κι αν τη στιγμή που αλλάζουν δεν μπορεί να «μετρηθεί» αυτή η εξέλιξη, ακόμη κι όταν ο αντίπαλος φαίνεται παντοδύναμος και η μοιρολατρία – η λογική της αναποτελεσματικότητας τσακίζει κόκαλα, όπως συμβαίνει και στις δικές μας μέρες.
Τέτοιους ανθρώπους αποδεικνύει ότι γεννά, με τη συγκλονιστική ιστορική διαδρομή του, το ΚΚΕ. Γιατί εκφράζει το νέο που γεννιέται σε κάθε φάση, συνολικά στη σύγχρονη εποχή. Εξοπλισμένο με την επιστημονική επαναστατική θεωρία, με τις επεξεργασμένες καινοτόμες θέσεις του, αγωνίζεται για να απαλύνονται τα καθημερινά μας βάσανα, ανοίγοντας ταυτόχρονα δρόμο για το πιο φωτεινό αύριο.
Για να γίνουν πράξη τα πιο μεγάλα και ωραία ιδανικά που είναι επιτακτική και ώριμη ανάγκη να πραγματοποιηθούν. Για να ανοίξει ο δρόμος στην κοινωνική εξέλιξη και απελευθέρωση, με την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, με το σοσιαλισμό – κομμουνισμό, απαλλαγμένο από τις στρεβλώσεις, τις αδυναμίες και τα λάθη του παρελθόντος”.
Για να διαβάσετε όλη την ομιλία του κ. Κουτσούμπα πατήστε ΕΔΩ
ΦΩΤΟ: 902.gr
