“Εδώ Πολυτεχνείο”: Προσωπικές εμπειρίες τις εποχής (ΡΑΔΙΟΕΡΑΣΙΤΕΧΝΕΣ – ΡΑΔΙΟΠΕΙΡΑΜΑΤΙΣΤΕΣ – ΠΕΙΡΑΤΕΣ ΤΙΣ ΠΕΝΤΑΕΤΙΑΣ 1970—1975)
Ο κ. Ντίνος αναγνώστης του paidis.com, που δεν θέλει για τους δικούς του, σεβαστούς λόγους, να δημοσιοποιήσει τα πλήρη στοιχεία της ταυτότητάς του, θυμάται και μοιράζεται μαζί μας στιγμές από την εξέγερση του Πολυτεχνείου αποκαλύπτοντας το δικό του ρόλο και άλλων ραδιοερασιτεχνών της εποχής που βοήθησαν να φτάσει η φωνή του Πολυτεχνείου σε όλη τη χώρα. Παράλληλα δείχνει πως οι ραδιοερασιτέχνες της εποχής άνοιξαν σιγά σιγά το δρόμο για την ελεύθερη ραδιοφωνία στην Ελλάδα:
“Ως πρώην εραστής του ραδιοφώνου, των ηλεκτρονικών κατασκευών και των πειρατικών εκπομπών και έχοντας ανεξίτηλες στη μνήμη μου τις εμπειρίες που έζησα εκείνη την εποχή, πριν 48 χρόνια, χωρίς το αίσθημα του κινδύνου, καταθέτω επί του θέματος και ειδικότερα όσον αφορά την περίοδο τις πενταετίας του 1970—1975 την προσωπική μου εμπειρία. Εκείνη την εποχή, παιδιά μικρής ηλικίας που τρελαίνονταν για πειραματισμούς, κλείνονταν στο εργαστήριο μέρες ολόκληρες και κατασκεύαζαν πειρατικούς ραδιοσταθμούς ερασιτεχνικούς πομπούς στα ΑΜ & FM αργότερα…
Από τη δεκαετία του ΄65 και μέχρι τα τέλη του ΄75 για τους πειρατές οι ποινές ήταν αυστηρές κατά τη σύλληψή τους, τιμωρούνταν με πρόστιμα και φυλάκιση. Τη συγκεκριμένη περίοδο, η πολιτεία φοβόταν περισσότερο την προπαγάνδα και λιγότερο τους πειρατές που πίστευαν ότι βλάπτουν τις τηλεπικοινωνίες.
Όμως, στην εποχή μας δηλαδή στις αρχές της δεκαετίας του ΄70 δεν υπήρχε προπαγάνδα και κανένας κίνδυνος για τις τηλεπικοινωνίες, καθώς η κύρια συχνότητα του ερασιτέχνη ήταν περίπου οι 520-1750 χιλιοκύκλους στα μεσαία κύματα, δηλαδή πολύ χαμηλή συχνότητα για να βλάψει τις τηλεπικοινωνίες Οι μικροπαρεμβολές των αρμονικών εξασθενούσαν στην διπλανή πολυκατοικία, αφού ήταν πολύ αδύναμες.
Η δεκαετία του ΄70 -80΄, άλλαξε την ιστορίας σε ότι αφορά την ελληνική ραδιοφωνία .
1973. Ηφωνή,…της….εξέγερσης.
Ξεχωρίζουν εκείνες οι μέρες όταν ο Πέτρος, ο Τάσος και ο Γιώργος είναι οι «πειρατές» πρωτεργάτες που έφτιαξαν ένα πρόχειρο πομπό που δεν είχα την τύχη να γνωρίσω προσωπικά, αλλά μόνο ραδιοακουστικά. Και βγαίνει στον αέρα ο πομπός του Πολυτεχνείου.
Νοέμβριος 1973: Εκπέμπει ο σταθμός των «Ελεύθερων Πολιορκημένων», εκπέμπουμε σε 1.050 χιλιοκύκλους «εδώ Πολυτεχνείο εδώ Πολυτεχνείο».
Αρκετοί ραδιοπειρατές είχαν το θάρρος και έκαναν αναμετάδοση του προγράμματος των φοιτητών μέσα από τις δικές τους συχνότητες με τα αυτοσχέδια μέσα που διέθετε ο καθένας, άλλοι από άγνοια κινδύνου και άλλοι συνειδητά.
Είχαμε όμως μία λατρεία, να ψυχαγωγήσουμε το κοινό, και δεν φοβηθήκαμε το «κυνηγητό» τους. Α ν και σπουδαστές η τεχνογνωσία μας ήτανε αρκετά καλή για την κατασκευή ενός ραδιοφωνικού σταθμού στα μεσαία κύματα.
Οι περισσότεροι από εμάς τους πομπούς τους είχαμε κατασκευάσει μόνοι μας, με προσωπικά έξοδα. Το κόστος κατασκευής ενός σταθμού στα μεσαία κύματα κατατάσσονταν δεύτερο στην κατηγορία των πολυδάπανων χόμπι της εποχής, μετά το χόμπι των αερομοντελιστών!
Με τα πενιχρά μέσα που διέθεταν οι ραδιοπειρατές κατάφεραν να βάλουν ένα λιθαράκι στο δρόμο της ελεύθερης ραδιοφωνίας. Τότε τα κρατικά ραδιόφωνα δεν τα προτιμούσε το κοινό γιατί έπαιζαν τα κλασσικά κομμάτια. Ο ερασιτέχνης όμως, που είχε μεράκι και στο ελληνικό και κυρίως στο ξένο ρεπερτόριο έψαχνε παντού στα δισκοπωλεία, στο μοναστηράκι τα σπάνια και καλά δισκάκια της εποχής και τα έπαιζε στις αφιερώσεις του.
Ακροατές, ακροάτριες, τραγουδιστές κατέθεταν τους δίσκους τους. Πολλοί σταθμοί απαριθμούσαν μεγάλο όγκο δίσκων, όπως για παράδειγμα ένας κρητικός ξεπερνούσε τις 8 χιλιάδες δίσκους 45 και 33 στροφών, όμως μου διαφεύγει το όνομά του.
1974: Ένα μέρος της σημερινής (ελεύθερης) ραδιοφωνίας οφείλεται σε όλους εκείνους που με πάθος για επικοινωνία και μουσική άνοιξαν τον δρόμο προς τη νομιμότητα.
1975: ο πρώτος πολιτικός που απείλησε ότι θα βγάλει στον αέρα πειρατικό σταθμό ήταν ο Ανδρέας Παπανδρέου, στη διάρκεια της συζήτησης για το επίμαχο άρθρο 15 του Συντάγματος.
Από την παρανομία στην νομιμότητα
Το 1987 δημιουργήθηκε ο πρώτος ιδιωτικός ραδιοφωνικός σταθμός, ο «Αθήνα 9,84».
Η απελευθέρωση της ιδιωτικής ραδιοφωνίας στην Ελλάδα έγινε πραγματικότητα το 1988 με την έκδοση Προεδρικού Διατάγματος. Τότε καθορίστηκαν με ακρίβεια οι όροι ίδρυσης τοπικών ραδιοφωνικών σταθμών από φυσικά ή νομικά πρόσωπα.
Το Εθνικό Ραδιοτηλεοπτικό Συμβούλιο (ΕΣΡ) ιδρύθηκε το 1989.
Πολλοί ραδιοπειρατές των μεσαίων κατάφεραν κάποια στιγμή να εργαστούν σε μεγάλους ιδιωτικούς σταθμούς και άλλοι σε κρατικούς,
Κλείνοντας το δρομολόγιο της ραδιοπειραματείας και πειρατείας θέλω να ευχαριστήσω ιδιαίτερα το Θωμά Π——– τον Αντώνη Ζ————και όλες εκείνες και εκείνους που τις δύσκολες στιγμές βοήθησαν για την απελευθέρωσή μου.
Το ραδιόφωνο, όσα χρόνια και αν περάσουν, όσο και αν αλλάζουν οι εποχές, θα παραμένει πάντοτε το αγαπημένο μας μέσο ενημέρωσης και ψυχαγωγίας.
Όλοι πιστεύω κατά βάθος νοσταλγούμε αυτά τα χρόνια, αλλά όμως τίποτα δεν είναι σήμερα όπως τότε..
Για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νεότεροι.
Τότε ήταν άλλες εποχές!
Να είναι καλά ο Θωμάς.
Όλα τα ανωτέρω είναι αυτά που θυμάμαι όπως τα έζησα εκείνη την εποχή. Ζητώ συγγνώμη για όσους λησμόνησα να αναφέρω και σέβομαι όσους επιθυμούν να κρατήσουν την ανωνυμία τους”.
