Ανακοίνωση για την 48η επέτειο του Πολυτεχνείου που υπογράφει το προσωρινό συντονιστικό της Αριστερής Πρωτοβουλίας Διαλόγου και Δράσης
Ένα χρόνο πριν, η κυβέρνηση Μητσοτάκη, προσπάθησε να απαγορεύσει τον αγωνιστικό εορτασμό του Πολυτεχνείου. Παρά τα χημικά, τις αύρες, τις εφορμήσεις της αστυνομίας, τις συλλήψεις και τους τραυματισμούς, η απαγόρευση με πρόσχημα την υγειονομική κρίση, έσπασε στον δρόμο από την δράση και την παρουσία της αριστεράς που δεν πειθάρχησε.
Ένα χρόνο μετά, και με εκατοντάδες νεκρούς κάθε εβδομάδα από την πανδημία, γίνεται ξεκάθαρος ο προσχηματικός της χαρακτήρας: η κυβέρνηση Μητσοτάκη ποτέ δεν ενδιαφέρθηκε για την σωτηρία του λαού, για την υγεία του εργαζόμενου κόσμου που συνωστίζεται καθημερινά στα ΜΜΜ και στους χώρους εργασίας χωρίς μέτρα προστασίας, με τα παιδιά του στοιβαγμένα σε τάξεις των 25-27 μαθητών.
Η πραγματικότητα που έχει διαμορφώσει η πολιτική της κυβέρνησης Μητσοτάκη, το μόνο που φέρνει στον λαό είναι φτώχεια και καταστολή. Δύο χρόνια σχεδόν από την έναρξη της πανδημίας, το ΕΣΥ παραμένει αθωράκιστο με χιλιάδες ελλείψεις σε προσωπικό, καθώς και σε εξοπλισμό, ενώ δεν έγινε ούτε ένα βήμα προς την ενίσχυση της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας, παρότι είναι εμφανές πια ότι αποτελεί την πρώτη γραμμή άμυνας της δημόσιας υγείας. Όποιες ανεπαρκείς κινήσεις έγιναν για ενίσχυση των ΜΜΜ, όχι απλά δεν μπόρεσαν να καλύψουν τα τεράστια κενά των αστικών συγκοινωνιών στις μεγάλες πόλεις, αλλά με την επαναφορά στην κυκλοφορία χωρίς περιορισμούς, φαίνεται ότι αδυνατούν καν να πετύχουν αξιοπρεπείς υπηρεσίες, με την αποφυγή συνωστισμού να αποτελεί άπιαστο όνειρο. Στα σχολεία, όχι μόνο δεν λήφθηκε κανένα μέτρο αραίωσης μαθητών στα τμήματα, αλλά εν μέσω του 4ου κύματος η κυβέρνηση προχώρησε σε περαιτέρω συγχώνευση χιλιάδων τμημάτων ανά την Ελλάδα, με πολλά από αυτά να βρίσκονται σε μεγάλα αστικά κέντρα, με αποτέλεσμα να αυξηθεί περαιτέρω το πλήθος των τμημάτων που φτάνουν μέχρι και 27 μαθητές.
Ταυτόχρονα, ο κόσμος της δουλειάς βλέπει τον μισθό του να εξανεμίζεται μέρα με την μέρα από την λαίλαπα της ακρίβειας. Οι ανατιμήσεις σε βασικά αγαθά, οι αυξήσεις στις τιμές των καυσίμων, η ενεργειακή φτώχεια, θα οδηγήσουν στην εξαθλίωση μετά από 12 χρόνια συνεχόμενης κρίσης και λιτότητας. Η κυβέρνηση παρακολουθεί, εξαγγέλλοντας μέτρα- κοροϊδία. Την ίδια στιγμή, ο αντεργατικός νόμος Χατζηδάκη φιλοδοξεί να καταργήσει το οκτάωρο, την αμοιβή της υπερωριακής εργασίας, να νομιμοποιήσει την εργασιακή ζούγκλα, να καταργήσει την απεργία και τη συνδικαλιστική οργάνωση.
Η νεολαία βιώνει διαρκώς την διάψευση των ονείρων της για το μέλλον. Οι μαθητές ετοιμάζονται να αντιμετωπίσουν την λαιμητόμο της ελάχιστης βάσης εισαγωγής, που πέταξε ήδη 40.000 νέους εκτός πανεπιστημίων, ενώ από φέτος επαναφέρεται η Τράπεζα Θεμάτων, ώστε να ανοίξει ο δρόμος για να στραφούν οι μαθητές στην τεχνική εκπαίδευση, υπηρετώντας το «μοντέλο ανάπτυξης» που απαιτεί προσωπικό χαμηλής ειδίκευσης. Στα πανεπιστήμια, προετοιμάζεται η είσοδος της Πανεπιστημιακής Αστυνομίας για να επιβάλλει σιωπητήριο στις συλλογικές διεκδικήσεις και στο φοιτητικό κίνημα, οι φοιτητές απειλούνται με διαγραφές και πειθαρχικές διώξεις, διαμορφώνονται τα σχέδια συγχωνεύσεων και κλεισίματος τμημάτων. Την ίδια ώρα, δεν έχει γίνει ούτε μια πρόσληψη διδακτικού και διοικητικού προσωπικού, δεν έχει γίνει ούτε καν προσπάθεια για επέκταση των χώρων διδασκαλίας.
Ο αυταρχισμός, η καταστολή, το τσάκισμα όσων αντιστέκονται, επιχειρείται να μπουν στην ημερήσια διάταξη. Η προσπάθεια για την de facto απαγόρευση και διάλυση των διαδηλώσεων, μετά την κατάργηση στην πράξη του νόμου Χρυσοχοΐδη, η βιομηχανία σκευωριών και διώξεων, οι αντιδραστικές αλλαγές στον ποινικό κώδικα, επιχειρούν να θωρακίσουν την κυβέρνηση απέναντι στον εχθρό – λαό.
Η κυβέρνηση δαπανά ασύλληπτα ποσά για την κούρσα των εξοπλισμών, την ίδια ώρα που το σύστημα υγείας εγκαταλείπεται στην τύχη του, η χρόνια διάλυση των δομών δασοπροστασίας, πυρόσβεσης, πολιτικής προστασίας οδήγησαν στις τραγικές καταστροφές του καλοκαιριού, ο λαός αφήνεται απροστάτευτος στο έλεος των πλημμυρών.
Όμως, οι αγώνες της νεολαίας και του κόσμου της δουλειάς ξεσπούν και πετυχαίνουν νίκες. Οι αγώνες σε Cosco και E-food, ο αγώνας για την υπεράσπιση των δημοκρατικών δικαιωμάτων ενάντια στον νόμο περιορισμού των διαδηλώσεων, ο αγώνας του φοιτητικού κινήματος ενάντια στον νόμο Κεραμέως-Χρυσοχοϊδη που εξανάγκασε σε διαρκείς αναβολές στο ζήτημα της Πανεπιστημιακής Αστυνομίας αποτελούν σημαντικές παρακαταθήκες, αλλά και φάροι ελπίδας για την δυνατότητα ανασυγκρότησης του λαϊκού κινήματος ώστε να συγκρουστεί με την επιθετική ατζέντα της κυβέρνησης Μητσοτάκη εφ’ όλης της ύλης. Αποτελούν ταυτόχρονα πυξίδα για τον προσανατολισμό των αγώνων ώστε να είναι νικηφόροι: ενωτικοί, με μαζικό χαρακτήρα και ασυμβίβαστοι.
Με πίστη στους αγώνες, αλλά και με την πεποίθηση ότι είναι αναγκαίο να κλείσει το κενό που δημιούργησε η ήττα και ο κατακερματισμός της αριστεράς, να υπάρξει κοινωνική και πολιτική αντιπολίτευση, που θα τροφοδοτείται αλλά και θα στηρίζει τους αγώνες, η Αριστερή Πρωτοβουλία Διαλόγου και Δράσης επιχειρεί να συνενώσει όλες τις δυνάμεις της ριζοσπαστικής, ασυμβίβαστης αριστεράς που κατανοούν την ανάγκη για ενότητα στις μάχες, αλλά και για την πολιτική προοπτική της εναντίωσης στο σύστημα του ευρωμονόδρομου, της λιτότητας και της καταστολής. Με ανοιχτή λειτουργία, σεβασμό σε όλες τις φωνές, αλλά και ενωτική και αποφασιστική δράση στο κίνημα.
48 χρόνια μετά, το Πολυτεχνείο είναι η ζωντανή υπενθύμιση ότι καμία εξουσία δεν είναι ανίκητη. Ο ζωντανός και μαζικός εορτασμός, η μεγάλη, παλλαϊκή πορεία του Πολυτεχνείου μπορούν και πρέπει να αποτελέσουν την καμπή για να γεννηθούν νέοι αγώνες, να νικήσουν οι αντιστάσεις του λαού και της νεολαίας απέναντι στα σχέδια της εξαθλίωσης, του αυταρχισμού, των απαγορεύσεων.
Στο δρόμο του Νοέμβρη ενάντια στη λιτότητα και τον αυταρχισμό, την ΕΕ και το ΝΑΤΟ, στα αμυντικά σύμφωνα με ΗΠΑ και Γαλλία και τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς
