ΓΡΑΦΕΙ Η Ρένα Καραλαριώτου, Γενική Γραμματέας ΠΕΔ Θεσσαλίας, Πολιτικός Μηχανικός ,ΜΒΑ
Η ημερίδα που διοργανώνει η Περιφερειακή Ένωση Δήμων (ΠΕΔ) Θεσσαλίας στις 20 Νοεμβρίου στη Λάρισα για το Υδατικό πρόβλημα της Θεσσαλίας προσφέρει την δυνατότητα για καθαρές τοποθετήσεις για ένα θέμα που απασχολεί την περιοχή μας εδώ και δεκαετίες.
Η Θεσσαλία βιώνει τις επιπτώσεις ενός σύνθετου υδατικού προβλήματος, το οποίο με την κλιματική κρίση θα γίνει ακόμη πιο έντονο .
Κρίσιμη παράμετρος για την επιβίωση και την ανάπτυξη της Θεσσαλίας είναι η αναζήτηση υδατικών πόρων για την κάλυψη του εκάστοτε ετήσιου υδατικού ισοζυγίου, αλλά και η εξεύρεση πρόσθετων ποσοτήτων νερού που κατά τις επόμενες δεκαετίες θα πρέπει να χρησιμοποιούνται για την σταδιακή επαναφορά της οικολογικής ισορροπίας, η οποία διαταράχθηκε από υπεραντλήσεις μόνιμων αποθεμάτων νερού .
Πριν λίγο διάστημα , μετά από πολλά χρόνια απραξίας , ο Πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης ανακοίνωσε ένα μεγάλο συνεκτικό σχέδιο 21 αρδευτικών έργων για να αποτραπεί η περαιτέρω επιδείνωση της κατάστασης των υδατικών πόρων , θέτοντας σε προτεραιότητα το Υδατικό της Θεσσαλίας . Μια σημαντική προσπάθεια, που η χώρα έχει να δει από τη δεκαετία του ΄60.
Μια προσπάθεια που πρέπει να έχει συνέχεια, καθώς είναι αναγκαίο όσο ποτέ άλλοτε να ενισχυθεί η προσφορά υδάτων με επιφανειακές ταμιεύσεις όπου είναι δυνατόν, χωρίς αποκλεισμούς έργων , όπως αυτό της μεταφοράς υδάτων από τον Αχελώο.
Αυτονόητο πάντως είναι ότι οι όποιες προσπάθειες εξεύρεσης πρόσθετων πόρων πάνε «αγκαλιά» με τoν περιορισμό των καταναλώσεων στις αρδεύσεις και την εξοικονόμηση.Ένα μεγάλο τμήμα του νερού που κατευθύνεται στην άρδευση χάνεται , γιατί δεν έχουμε σύγχρονα δίκτυα για να περιορίσουμε τις απώλειες .
Απαιτούνται νέες υποδομές μεταφοράς και διανομής νερού, σύγχρονα συστήματα άρδευσης και νέες τεχνολογίες που θα μειώσουν τις απώλειες.
Σημαντικό επίσης είναι τα νέα έργα ταμίευσηςνερού, εκτός από τις οικολογικές και τις αρδευτικές ανάγκες ,να σχεδιασθούν ώστε να καλύψουν επίσης ανάγκες ύδρευσης, αλλά και παραγωγής υδροηλεκτρικής ενέργειας όπου αυτό είναι δυνατό. Μην ξεχνάμε ότι οι ανάγκες ύδρευσης των οικισμών και κυρίως των μεγάλων αστικών συγκροτημάτων, σε ποσοστό ~ 80% υδρεύονται από υπόγεια, συχνά επιβαρυμένα, ύδατα .
Σε ότι αφορά στο θέμα των έργων, σε συνδυασμό με το Φράγμα της Σκοπιάς που έχει δρομολογηθεί, έργα που είναι τεχνικά, οικονομικά και περιβαλλοντικά δυνατόν να ταμιεύσουν αξιόλογες ποσότητες υδάτων (Συκιά, Πύλη, Μουζάκι, Νεοχωρίτη, Ελασσόνα κ.α. μαζί με άλλα μικρότερα, έργα εμπλουτισμού υπογείων υδροφορέων), πρέπει να υλοποιηθούν ,χωρίς προκαταλήψεις για την λεκάνη από την οποία τροφοδοτούνται .Ειδικά η Συκιά θα προσφέρει υδατική ασφάλεια μπροστά στους κινδύνους εμφάνισης φαινομένων ξηρασίας και λειψυδρίας,χάρις στο σημαντικό απόθεμα υδάτων που θα διαθέτει. .
Είναι ανάγκη να τοποθετηθούμε όλοι μας στα πραγματικά επίδικα ζητήματα, να διασφαλίσουμε το μέλλον του τόπου μας και να αποφύγουμε τοποθετήσεις αόριστες (π.χ. κατά ή υπέρ εκτροπής του Αχελώου ). Η Συκιά και η σήραγγα είναι έργα που όλοι μας επιβαρυνθήκαμε και πρέπει να ολοκληρωθούν.
Τα δυο Υδροηλεκτρικά εργοστάσια στη Μεσοχώρα και τη Συκιά με την παραγωγή ενέργειας μπορούν να συμβάλουν στη μείωση της ενεργειακής εξάρτησης της χώρας και στην προσφορά καθαρής ενέργειας σε περιόδους καύσωνα όπως αυτές που ζήσαμε το περασμένο καλοκαίρι .
Στόχος μας πρέπει να είναι η προστασία του περιβάλλοντος , η αντιμετώπιση των επιπτώσεων της κλιματικής αλλαγής, η στήριξη της αγροτικής παραγωγής , η ενίσχυση του αγροδιατροφικού τομέα, η αύξηση της ανταγωνιστικότητας των προϊόντων, η στήριξη του απόλυτα εξαρτημένου με την Γεωργία Βιομηχανικού τομέα επεξεργασίας και μεταποίησης των αγροτικών μας προϊόντων.
Τέλος, θεωρώ αναγκαίο τη δημιουργία Φορέα διαχείρισης με συμμετοχή των εμπλεκομένων (ΟΤΑ, αγρότες, Βιομηχανία, κ.λ.π.), προς το συμφέρον της οικονομίας αλλά και του περιβάλλοντος.
Προς αυτή την κατεύθυνση ο Δήμος Λαρισαίων μπορεί και πρέπει να παίξει σημαντικό ρόλο. Γιατί είναι ο Δήμος της πρωτεύουσας της Θεσσαλίας που έχει να κερδίσει ή να χάσει τα περισσότερα από την ανάπτυξη ή όχι μιας παραγωγικής γεωργίας.
