Μεγάλη Πέμπτη σήμερα, 21η Απριλίου… Παρασκευή τότε, μια μέρα πριν από την Ανάσταση του Λαζάρου, η δημοκρατία συνελήφθη κοιμώμενη… Παρασκευή τότε, 21η Απριλίου 1967. Ο Παναγιώτης Κανελλόπουλος, ασκούσε την εξουσία από τις 3 Απριλίου και είχε στο… κεφάλι του την προετοιμασία των εκλογών· για τις 28 Μαΐου είχαν προγραμματιστεί, αλλά… Ο Παναγιώτης Κανελλόπουλος θυμόταν: «Ήταν μεσάνυχτα. Η μία μέρα παρέδιδε στην άλλη την αόρατη σκυτάλη του ιστορικού χρόνου. Αυτό γίνεται πάντα στο σκοτάδι…».
Οι Συνταγματάρχες επικράτησαν, η δημοκρατία βιάστηκε και εκτελέστηκε, έλληνες αγωνιστές έχασαν τη ζωή τους, άλλοι έμειναν καθηλωμένοι σε αναπηρικά αμαξίδια, η ελευθερία «μπήκε στο γύψο» και όπως όλα κάποτε τελειώνουν, έτσι μ’ ένα κρότο τέλειωσε και η περίοδος της χούντας. Και περάσανε νύχτες πολλές μέσα σε επτά χρόνια και πολλοί θα αναρωτιέστε τι απέγιναν οι πρωταγωνιστές εκείνης της μέρας που σημάδεψε την Ελλάδα; Λοιπόν ας τους πάρουμε έναν έναν…
Γεώργιος Παπαδόπουλος (5 Μαΐου 1919 – Αθήνα, 27 Ιουνίου 1999): Καταδικάστηκε σε θάνατο, ποινή που μετατράπηκε με απόφαση της κυβέρνησης σε ισόβια δεσμά, ενώ υποβιβάστηκε στρατιωτικά στον βαθμό του έφεδρου οπλίτη. Στις 30 Ιανουαρίου 1984, ίδρυσε μέσα από τις φυλακές την ΕΠΕΝ. Το 1992, η κυβέρνηση Κωνσταντίνου Μητσοτάκη αποφάσισε να αποφυλακίσει τον Παπαδόπουλο και τους άλλους πραξικοπηματίες, αλλά ο τότε Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κωνσταντίνος Καραμανλής άσκησε βέτο. Ο Γεώργιος Παπαδόπουλος πέθανε στις 27 Ιουνίου του 1999 από καρκίνο στο ουροποιητικό σύστημα στο Λαϊκό Νοσοκομείο όπου νοσηλευόταν, αρνούμενος να κάνει χρήση των νομικών δυνατοτήτων (λόγοι υγείας – αίτηση χάριτος) για να αποφυλακιστεί.
Στυλιανός Παττακός: (Ρέθυμνο 8 Νοεμβρίου 1912 – Αθήνα 8 Οκτωβρίου 2016). Μετά την πτώση της Χούντας Ιωαννίδη και την αποκατάσταση της δημοκρατίας, ο Παττακός συνελήφθη στις 23 Οκτωβρίου 1974 και μεταφέρθηκε στην Κέα, ενώ στις 20 Ιανουαρίου 1975 προφυλακίστηκε. Στη Δίκη που ακολούθησε, το Πενταμελές Εφετείο υπό την προεδρία του Γιάννη Ντεγιάννη τον έκρινε ένοχο στάσης και εσχάτης προδοσίας και τον καταδίκασε σε θάνατο, αλλά η ποινή μετατράπηκε σε ισόβια κάθειρξη. καθαιρέθηκε με Προεδρικό Διάταγμα από τον στρατιωτικό του Βαθμό. Το 1983 ζήτησε την επανάληψη της δίκης του, αίτημα το οποίο απορρίφθηκε από τον Άρειο Πάγο. Στις 28 Σεπτεμβρίου 1990 αποφυλακίστηκε «λόγω ανηκέστου βλάβης της υγείας του» με την υποχρέωση να παρουσιάζεται ανά 15 ημέρες στο Αστυνομικό Τμήμα της περιοχής του και ανά 5 μήνες στο Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων. Πέθανε στις 08 Οκτωβρίου του 2016, σε ηλικία 104 χρονών.
Νικόλαος Μακαρέζος (Γραβιά 1919 – Αθληνα 2009) Ο Μακαρέζος συνελήφθη και τέθηκε σε κράτηση σε παράλιο ξενοδοχείο της Τζιάς. Μετά ένα χρόνο περίπου, δικάστηκε για προδοσία και για στάση και καταδικάστηκε σε θάνατο. Η ποινή του μετατράπηκε σε ισόβια φυλάκιση. Εξέτισε την ποινή του σε διάφορες φυλακές επί 16 χρόνια. Ο Μακαρέζος αποφυλακίστηκε το 1990, όταν η ποινή του μετατράπηκε για λόγους υγείας σε περιορισμό κατ’ οίκον. Πέθανε στις 3 Αυγούστου του 2009 σε ηλικία 90 χρονών.
Δημήτριος Ιωαννίδης (Αθήνα 13 Μαρτίου 1923 – 16 Αυγούστου 2010). Κατά τη διάρκεια της δίκης του ούτε μία φορά δεν διασταύρωσε το βλέμμα του με τον Παπαδόπουλο. Ο Ιωαννίδης καταδικάστηκε σε στρατιωτική καθαίρεση, ισόβια κάθειρξη για το αδίκημα της εσχάτης προδοσίας και σε 10 έτη κάθειρξη για το αδίκημα της στάσης, καθώς και σε ισόβια για ηθική αυτουργία σε ανθρωποκτονίες και συνολική κάθειρξη 25 ετών για ηθική αυτουργία σε απόπειρα ανθρωποκτονίας για την εξέγερση του Πολυτεχνείου. Ακόμη, καταδικάστηκε σε φυλάκιση 14 ετών για το αδίκημα της ηθικής αυτουργίας σε ένωση προς στάση αξιωματικών εν ενεργεία, εν καιρώ γενικής επιστρατεύσεως και άλλες μικρότερες ποινές, (δηλαδή επί αδικημάτων που προβλέπει ο ΣΠΚ). Αρχικά καταδικάστηκε σε θάνατο, αλλά η ποινή μετατράπηκε σε ισόβια. Αρνήθηκε να ζητήσει χάρη και πέθανε έγκλειστος στις 16 Αυγούστου 2010 από θερμοπληξία στο Κρατικό Νοσοκομείο Νίκαιας που είχε διακομισθεί για λόγους υγείας.
Οδυσσέας Αγγελής (Στενή Δίρφυος 2 Ιανουαρίου 1912 – Αθήνα 22 Μαρτίου 1987). Ο Αγγελής διετέλεσε Αρχηγός των Ενόπλων Δυνάμεων (1968-1973) και έλαβε τον τίτλο του Αντιπροέδρου της Δημοκρατίας από τον Παπαδόπουλο. Τον Αύγουστο του 1975 καταδικάστηκε από το 5μελές Εφετείο Αθηνών σε ισόβια κάθειρξη, για στάση και εσχάτη προδοσία, λόγω της συμμετοχής του στο Πραξικόπημα της 21ης Απριλίου 1967. Αυτοκτόνησε στην τουαλέτα του κελιού του, στις φυλακές Κορυδαλλού, στις 22 Μαρτίου 1987, σε ηλικία 75 ετών.
Ιωάννης Λαδάς (Δυρράχιο Αρκαδίας 1920 – Αθήνα 16 Οκτωβρίου 2010):Μετά την επικράτηση του πραξικοπήματος υπηρέτησε ως γενικός γραμματέας του κρίσιμου υπουργείου Δημοσίας Τάξης. Τον Ιούλιο του 1968, η φήμη του ξεπέρασε τα ελληνικά σύνορα, όταν συνέλαβε και ξυλοκόπησε µέσα στο γραφείο του τους δημοσιογράφους Τάκη Λαµπρία και Γιάννη Λάμψα, διευθυντικά στελέχη τότε του περιοδικού «Εικόνες» της Ελένης Βλάχου, επειδή σ’ ένα άρθρο του περιοδικού υπήρχαν αναφορές για την ομοφυλοφιλία στην αρχαία Ελλάδα. Στις 14 Ιανουαρίου 1975 προφυλακίστηκε ως ένας από τους πρωταίτιους του πραξικοπήματος και στις 28 Ιουλίου οδηγήθηκε στο εδώλιο του κατηγορουμένου. Στις 24 Αυγούστου 1975 καταδικάστηκε από το Πενταμελές Εφετείο σε ισόβια και δέκα χρόνια κάθειρξη. Στις 21 Ιουνίου 1976 με προεδρικό διάταγμα υποβιβάστηκε στην τάξη του στρατιώτη. Παρέμεινε σε ειδική πτέρυγα των φυλακών Κορυδαλλού μέχρι τον Σεπτέμβριο του 1990, οπότε αποφυλακίστηκε λόγω προβλημάτων υγείας. Ο Ιωάννης Λαδάς πέθανε στην Αθήνα στις 16 Οκτωβρίου 2010, σε ηλικία 90 ετών.
Γεώργιος Ζωϊτάκης (Ναύπακτος 1910 – Αθήνα 1996): Ανώτατος αξιωματικός που συμμετείχε ενεργά στο πραξικόπημα της 21ης Απριλίου. Κατά την περίοδο της χούντας διετέλεσε υφυπουργός Εθνικής Άμυνας στην κυβέρνηση Κόλλια και αντιβασιλέας της Ελλάδας, όταν ο βασιλιάς Κωνσταντίνος έφυγε από τη χώρα μας. Συνελήφθη και προσήχθη σε δίκη ως πρωταίτιος του απριλιανού πραξικοπήματος του 1967, μαζί με τους υπόλοιπους πρωτεργάτες. Καταδικάστηκε σε ισόβια κάθειρξη και οδηγήθηκε στις φυλακές Κορυδαλλού όπου παρέμεινε έγκλειστος επό 13 χρόνια έως ότου αποφυλακίστηκε, το 1988, σύμφωνα με το άρθρο του Ποινικού Κώδικα περί ανηκέστου βλάβης. Εξέτισε κατ’ οίκον ποινή μέχρι του θανάτου του το 1996.
Κωνσταντίνος Παπαδόπουλος (Αχαΐα 1921- Κορυδαλλός 1999): Αδελφός του Γεωργίου Παπαδόπουλου, ακολούθησε στρατιωτική σταδιοδρομία φτάνοντας μέχρι τον βαθμό του ταξιάρχου. Την ημέρα της εκδήλωσης του πραξικοπήματος της 21ης Απριλίου 1967 έφερε τον βαθμό του αντισυνταγματάρχη και υπηρετούσε ως διοικητής του 505 Τάγματος Πεζοναυτών στον Διόνυσο. Κατά τη διάρκεια της δικτατορίας διορίστηκε γενικός γραμματέας του υπουργείου Προεδρίας, περιφερειακός διοικητής Αττικής και το 1971 υπουργός παρά τω πρωθυπουργώ. Για τη συμμετοχή του στο πραξικόπημα καταδικάστηκε το 1975 σε ισόβια κάθειρξη με την κατηγορία της εσχάτης προδοσίας, καθώς και σε δεκαετή κάθειρξη με την κατηγορία της στάσης. Το 1996 το έκτο ποινικό τμήμα του Αρείου Πάγου απέρριψε την αίτηση αποφυλάκισής του. Απεβίωσε τον Απρίλιο του 1999 από εγκεφαλικό επεισόδιο, στις φυλακές Κορυδαλλού.
Γρηγόρης Σπαντιδάκης (Ρέθυμνο 1909 – Αθληνα 1996) στρατιωτικός, αρχηγός του ΓΕΣ και ένας από τους πρωτεργάτες της χούντας. ορίστηκε υπουργός Εθνικής Άμυνας και αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Κολλια. Ωστόσο μετά το αποτυχημένο αντιπραξικόπημα του βασιλιά Κωνσταντίνου στις 13 Δεκεμβρίου του 1967 δεν μετείχε στη νέα κυβέρνηση. Στη δίκη των πρωταιτίων του πραξικοπήματος, τον Αύγουστο του 1975, καταδικάστηκε από το Πενταμελές Εφετείο Αθηνών σε ισόβια κάθειρξη για εσχάτη προδοσία και στάση. Στις 10 Νοεμβρίου 1976 μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο με γαστρορραγία, ενώ έπασχε από σοβαρό καρδιακό νόσημα. Στις 15 Δεκεμβρίου υπέστη καρδιακό επεισόδιο συνεπεία παλαιού εμφράγματος και στις 26 Δεκεμβρίου 1976 υπέβαλλε αίτηση προσωρινής αποφυλακίσεως λόγω ανήκεστου βλάβης της υγείας του η οποία έγινε δεκτή. Τον Ιανουάριο του 1977 αποφυλακίστηκε για πέντε μήνες με τον περιοριστικό όρο της νοσηλείας του στο νοσοκομείο «Ερυθρός Σταυρός». Τελικά, στις 27 Ιουλίου 1977 έγινε δεκτή αίτηση αποφυλακίσεως του με διακοπή εκτίσεως της ποινής του για τρεις μήνες, προκειμένου να νοσηλευθεί κατ’ οίκον· πέθανε στις 28 Ιανουαρίου του 1996 στο σπίτι του στου Παπάγου.
Κωνσταντίνος Ασλανίδης (Κωνσταντινούπολη 1918 – Αθήνα 1984): Ανώτερος αξιωματικός ένας από τους πρωταγωνιστές του πραξικοποίματος της 21ης Απριλίου 1967, στενός φίλος και συνεργάτης του Γεωργίου Παπαδόπουλου. Ο Ασλανίδης κατέλαβε θέσεις γενικού γραμματέα και υφυπουργού Αθλητισμού, καθώς και υφυπουργός παρά τω Πρωθυπουργώ. Τον αποκαλούσαν «αναμορφωτής του Ελληνικού αθλητισμού» και «πρωταθλητής έργων». Ο Ασλανίδης κλήθηκε για απολογία στις 27 Ιανουαρίου 1975 και παρουσιάστηκε στον ανακριτή από τον οποίο ζήτησε ολιγοήμερη προθεσμία προκειμένου να προετοιμάσει την απολογία του, όμως αυτό δεν συνέβη. Ο Ασλανίδης διέφυγε στην Ιταλία. Σε βάρος του εκδόθηκε διεθνές ένταλμα συλλήψεως, για απιστία και υπεξαίρεση, το οποίο διαβιβάστηκε από τις Ελληνικές αρχές στην Ιντερπόλ. Στις 21 Ιουνίου του 1975 συνελήφθη στην Ιταλία, όπου παρέμεινε φυλακισμένος μέχρι τον Ιούλιο του 1976, οπότε και αφέθηκε ελεύθερος. Μετά την απελευθέρωση του, κατέφυγε στη Βραζιλία, όπου έζησε για αρκετά χρόνια εργαζόμενος ακόμα και ως μικροπωλητής, όπως λέγεται…
Στις αρχές του 1984, ο Ασλανίδης, ασθενής από μεταστατικό καρκίνο του στομάχου, υπέβαλλε αίτημα να λάβει ταξιδιωτικά έγγραφα και να επιστρέψει στην Ελλάδα. Το αίτημα του έγινε δεκτό και με ελληνικά έγγραφα ταξίδεψε στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής, όπου στα τέλη του Μαΐου 1984, νοσηλεύτηκε σε νοσοκομείο, πάσχοντας από καθολικό καρκίνο. Με την επιστροφή του στην Ελλάδα συνελήφθη και κρατήθηκε στις Φυλακές Κορυδαλλού σε σοβαρή κατάσταση. Η γενική κλινική του εικόνα επέβαλε τη διακομιδή και εισαγωγή του σε μονάδα υγείας για ιατρική παρακολούθηση. Ετοιμοθάνατος νοσηλεύτηκε στο νοσοκομείο Ν.Ι.Μ.Τ.Σ και λίγο καιρό αργότερα επέστρεψε στο σπίτι του όπου και απεβίωσε. Ο Ασλανίδης δικάστηκε ερήμην (ενώ βρισκόταν στη Βραζιλία) στη δίκη των πρωταιτίων της 21ης Απριλίου κι είναι ένας από τους δύο κατηγορούμενους για τους οποίους εκδόθηκε απαλλακτική απόφαση και κηρύχθηκε αθώος.
Δημήτρης Ζαγοριαννάκος (Γύθειο 1918 – Βερμάν 1977): Ανώτατος αξιωματικός του Πυροβολικού, έφθασε μέχρι του βαθμού του αντιστρατήγου ε.α.· κατέλαβε σημαντικές θέσεις στη διάρκεια του καθεστώτος της 21ης Απριλίου 1967. Ο Ζαγοριανάκος ως αρχηγός ΓΕΕΘΑ (αποφασίζομεν και διατάσσομεν…) με διαταγή που εξέδωσε στις 17 Νοεμβρίου 1973, ταυτόχρονα με τα γεγονότα του Πολυτεχνείου, απαγόρευσε ρητά «…την προσωρινήν περιθαλψιν κατ’ οίκον προσώπων μη ενοικούντων μετά της οικογενείας ήτις παρέχει την περίθαλψιν, εάν τούτο δεν δηλωθή- εντός τριών ωρών εις την οικείαν αστυνομικήν αρχήν»! Ο Ζαγοριανάκος αποστρατεύτηκε με την επικράτηση του κινήματος του Δημητρίου Ιωαννίδη. Στις 15 Οκτωβρίου 1975 ο εισαγγελέας Δημήτριος Τσεβάς παρέδωσε το πόρισμα, για τα γεγονότα του Πολυτεχνείου, στον Προϊστάμενο της Εισαγγελίας Πλημμελειοδικών Κωνσταντίνο Φαφούτη. Με βάση το πόρισμα ο Ζαγοριανάκος κατηγορήθηκε για απλή συνέργεια στην ηθική αυτουργία των Γεωργίου Παπαδόπουλου, Δημήτρη Ιωαννίδη και Μιχαήλ Ρουφογάλη. Τελεσίδικα κρίθηκε αθώος. Ο Ζαγοριανάκος σκοτώθηκε σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα 1977 στο Βερμάν, κοντά στο Σαιν Κενταίν της Βόρειας Γαλλίας το 1977, σε ηλικία 59 ετών, όταν έχασε τον έλεγχο του οχήματος του, το οποίο προσέκρουσε σε κιγκλίδωμα γέφυρας. Ο ίδιος μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο όπου και εξέπνευσε, ενώ διέφυγαν τον κίνδυνο η σύζυγος και ο γιος του που επέβαιναν στο ίδιο αυτοκίνητο.
Μιχάλης Μπαλόπουλος (Ναζλί Μικράς Ασίας 1921 – Κορυδαλλός 1978): Ήταν αξιωματικός του Πυροβολικού κι έφτασε στο βαθμό του αντισυνταγματάρχη ε.α.. Ο Μπαλόπουλος ήταν από τους πρωταγωνιστές της επιβολής και μέλος του καθεστώτος της 21ης Απριλίου. Μετά την επικράτηση του κινήματος του Ιωαννίδη, το οποίο εκδηλώθηκε το Νοέμβριο του 1973, ο Μπαλόπουλος συνελήφθη και οδηγήθηκε σε δίκη για το λεγόμενο «σκάνδαλο των κρεάτων». Η υπόθεση αφορούσε την εισαγωγή ακατάλληλων για τη υγεία κρεάτων από τη Ροδεσία, τα οποία έπειτα από δωροδοκία των αρμόδιων υπαλλήλων και σε συνεργασία με εισαγωγείς κρεάτων εμφανίζονταν στην αγορά ως κρέατα Αργεντινής. Σύμφωνα με την απόφαση του δικαστηρίου, ο Μπαλόπουλος αθωώθηκε για την παράβαση του νομού περί ευθύνης υπουργών και του επιβλήθηκε ποινή 14 μήνες φυλακίσεως, για το σκέλος της κατηγορίας που αφορούσε την μη άσκηση ελέγχου προϊσταμένου προς υφιστάμενο του υπάλληλο.
Ο Μπαλόπουλος κατηγορήθηκε και δικάστηκε με τις κατηγορίες της στάσεως και της εσχάτης προδοσίας στη δίκη που άρχισε στις 28 Ιουλίου 1975. Η απόφαση εκδόθηκε στις 23 Αυγούστου και μ’ αυτήν καταδικάστηκε σε στρατιωτική καθαίρεση, ισόβια κάθειρξη για εσχάτη προδοσία, κάθειρξη 18 ετών για το αδίκημα της στάσεως και πενταετή στέρηση των πολιτικών του δικαιωμάτων, λόγω της συμμετοχής του στο καθεστώς της 21ης Απριλίου. Κρατήθηκε αρχικά στις φυλακές Βόλου και στη συνέχεια μετά το Νοέμβριο του 1976 στις φυλακές Κορυδαλλού, όπου άφησε την τελευταία του πνοή από οξύ έμφραγμα του μεσοκοιλιακού καρδιακού διαφράγματος.
Αντώνιος Σκαρμαλιωράκης (1922-2006): Ανώτατος αξιωματικός της Ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας, έφθασε στον βαθμό του Υποπτεράρχου ε.α, στενός φίλος και εξ απορρήτων συνεργάτης του Γεωργίου Παπαδόπουλου. Ο Υποπτέραρχος Σκαρμαλιωράκης μηνύθηκε, συνελήφθη και προφυλακίστηκε ως ένας από τους πρωταίτιους του πραξικοπήματος, όμως μετά την απολογία του δεν παραπέμφθηκε καθώς από αυτήν αλλά και από το σύνολο της ανακρίσεως που διεξήχθη δεν προέκυψαν σε βάρος του αποχρώσες ενδείξεις και με ομοφωνία Ανακριτού και Εισαγγελέως κρίθηκε απολυτέος. Πέθανε στις 9 Ιανουαρίου 2006 στην Αθήνα.
Νικόλαος Γκαντώνας (1919 -1988): Ανώτερος αξιωματικός του Πεζικού, με το βαθμό του ταξιάρχου ε.α., ένας από τους αξιωματικούς που συμμετείχαν ενεργά στην επικράτηση της χούντας, στενός συνεργάτης του Γεωργίου Παπαδόπουλου στις κυβερνήσεις του οποίου διατέλεσε υφυπουργός-Περιφερειακός Διοικητής Κεντρικής-Δυτικής Μακεδονίας καθώς και υπουργός Παιδείας. Ο Γκαντώνας καταδικάστηκε σε ισόβια δεσμά για στάση και εσχάτη προδοσία και πέντε χρόνια στέρηση των πολιτικών δικαιωμάτων του για τη συμμετοχή του στην επικράτηση του καθεστώτος της 21ης Απριλίου. Εξέτισε ποινή περίπου 12 ετών κρατούμενος στην ειδικά διαμορφωμένη πτέρυγα των Φυλακών Κορυδαλλού στον Πειραιά και σε άλλες φυλακές της χώρας. Στις 11 Ιανουαρίου 1986, μετά τη συμπλήρωση της εκτίσεως των 2/3 της συνολικής ποινής του, εκδόθηκε απόφαση του Εφετείου Πειραιώς, για την αποφυλάκιση του με περιοριστικούς όρους και αποφυλακίστηκε. Πέθανε το βράδυ της17ης Δεκεμβρίου 1988 από έμφραγμα στο σπίτι του στην Θεσσαλονίκη.
Μιχάλης Ρουφογάλης (1921 – 2000): Υποστράτηγος (ΠΒ) ε.α., στέλεχος των μυστικών υπηρεσιών, και ένας από τους πρωταγωνιστές του καθεστώτος της 21ης Απριλίου 1967. Το 1973 παντρεύτηκε με το μοντέλο Βασιλική Πασβαντίδη, γνωστή ως Ντέλλα Nτελαντώνη-Ρουφογάλη με κουμπάρο τον Γεώργιο Παπαδόπουλος. Ο Ρουφογάλης χρημάτισε Υπαρχηγός της Κεντρικής Υπηρεσίας Πληροφοριών, Διευθυντής στην Κεντρική Υπηρεσία Πληροφοριών. Την ημέρα της ανατροπής του Παπαδόπουλου, στις 25 Νοεμβρίου 1973, ο Ρουφογάλης ξύπνησε στις έξι το απόγευμα, έχοντας ξενυχτήσει στα μπουζούκια, οπότε και συνελήφθη από άνδρες της ΕΣΑ. Ο Ιωαννίδης είχε δώσει ρητή εντολή να περιμένουν πρώτα να ξυπνήσει και μετά να τον συλλάβουν. Μετά από την πτώση της χούντας το 1974, συνελήφθη εκ νέου, δικάστηκε και καταδικάστηκε σε ισόβια κάθειρξη. Ο Ρουφογάλης αποφυλακίστηκε το 1992 μετά από αίτηση του για λόγους υγείας και παρέμεινε νοσηλευόμενος μέχρι τον θάνατο του, στις 24 Φεβρουαρίου 2000 σε ηλικία 79 ετών.
Νικόλαος Ντερτιλής (Αθήνα 1920- 2013): Ανώτατος αξιωματικός του Ελληνικού στρατού έφθασε στον το βαθμό του υποστρατήγου (ΠΖ) ε.α., από τους πρωταγωνιστές της επικρατήσεως του στρατιωτικού καθεστώτος της 21ης Απριλίου. Ο Ντερτιλής καταδικάστηκε σε εικοσαετή κάθειρξη για το πραξικόπημα της 21ης Απριλίου και σε ισόβια κάθειρξη ως ένοχος ανθρωποκτονίας από πρόθεση του διερχόμενου Μιχάλη Μυρογιάννη κατά την καταστολή της εξέγερσης του Πολυτεχνείου το Νοέμβριο του 1973. Παρέμεινε κρατούμενος επί 38 χρόνια. Αρνήθηκε να αιτηθεί την αποφυλάκισή του για να μην αναγνωρίσει τη νομιμότητα του δημοκρατικού πολιτεύματος και παρέμεινε φυλακισμένος ως τον θάνατό του. Πέθανε αργά το απόγευμα της Δευτέρας 28ης Ιανουαρίου 2013 στο νοσοκομείο «Ερυθρός Σταυρός» στην Αθήνα, από σηπτική καταπληξία, που προκάλεσε η γενικευμένη λοίμωξη του οργανισμού του. Ήταν ο τελευταίος έγκλειστος των πραξικοπηματιών.
Λίγοι αξιωματικοί από τους πρωταίτιους του πραξικοπήματος ένοιωσαν το «όταν λέμε ισόβια εννοούμε ισόβια» του Καραμανλή. Οι περισσότεροι άφησαν την τελευταία τους πνοή στο μαλακό κρεβάτι του σπιτιού τους και μάλιστα σε βαθιά γεράματα…
Συμπληρώνονται 55 χρόνια σήμερα από την κατάλυση του δημοκρατικού πολιτεύματος. Οι πρωταγωνιστές απολογούνται πια στον Δημιουργό τους· η Ιστορία τους έχει καταδικάσει.
