Ανάμεσα στους ομιλητές ο Λαρισαίος δικηγόρος και δημοτικός σύμβουλος δήμου Λαρισαίων Ακης Νασιώκας
Σε μια ζεστή ατμόσφαιρα στο «Σουίτα art cafe» στα Τρίκαλα, παρουσιάστηκε το βιβλίο του συγγραφέα Τάσου Κονιδάρη «Από την Ιωνία στο Ιόνιο». Ανάμεσα σε αυτούς που μίλησαν για το βιβλίο ήταν και ο Λαρισαίος Δικηγόρος και Δημοτικός Σύμβουλος Άκης Νασιώκας.
Κατά την τοποθέτησή του ο κ. Νασιώκας επισήμανε μεταξύ άλλων τα εξής: «Εγώ μέσα στο βιβλίο βρήκα δύο πρόσωπα του Τάσου:
Καταρχάς βρίσκω τον πολιτικό Τάσο που στέκεται στις τρεις σημαντικότερες στιγμές του ελληνισμού στον 20ο αιώνα: Τη μικρασιατική καταστροφή, τη γερμανική κατοχή και τον εμφύλιο πόλεμο.
Τα γεγονότα αυτά ήταν καθοριστικά για την πορεία της Ελλάδας μέχρι και σήμερα σε πολιτικό και κοινωνικό επίπεδο. Ο Τάσος γνωρίζει τα γεγονότα, αλλά και τα αίτια των γεγονότων και δε φοβάται να τα αναδείξει με τρόπο μεστό αλλά σαφή.
Κατά δεύτερον βρίσκω στο βιβλίο τον ταλαντούχο συγγραφέα:
Υπέροχη πλοκή, πρόσωπα βγαλμένα από τις οικογενειακές ιστορίες των δικών μας ή των φίλων μας, πρόσωπα που κάτι μας θυμίζουν και ας μας είναι άγνωστα.
Τόποι υπέροχοι, καθόλου τυχαία επιλεγμένοι: Η Ιωνία με τον πλούτο και τον πολιτισμό της, η κραταιά Σμύρνη που φτάνει σιγά σιγά στο ελληνικό της τέλος, ο Πειραιάς και οι προσφυγικές του συνοικίες, η Πέλλα και η Μακεδονία της δεκαετίας του 40, η Αθήνα που γίνεται Μεγαλούπολη το 50, αλλά και η Λευκάδα του δυτικού πολιτισμού , μπλέκονται περίτεχνα σε ένα πάζλ από το οποίο πάντα αισθάνεσαι πως κάτι λείπει και ας είναι ουσιαστικά πλήρες.
Το στοιχείο της στενής και της ευρύτερης οικογένεια:
Ο παππούς, ο γιος, η νύφη, τα εγγόνια, η ψυχοκόρη, ο γαμπρός, τα πεθερικά, όλοι καλοβαλμένοι με τρόπο που δημιουργεί σασπένς και ανανεώνει συνεχώς το ενδιαφέρον.
Η προσφυγιά: «ξένος εδώ ξένος αλλού, και όπου να πάω ξένος», που λέει και ο στίχος του δημοτικού τραγουδιού. Παντού και πάντα πρόσφυγες έτοιμοι ανά πάσα στιγμή να αλλάξουν τη ζωή τους , πιάνοντας συνεχώς ένα νήμα που κόβεται.
Τέλος τα στοιχεία του κόσμου και της ζωής:
Ο ήλιος και ο θάνατος: ναι ο θάνατος γιατί κάθε τέλος, κάθε θάνατος, λειτουργεί και ως νέα αρχή. Πόσο αληθινό μα και πόσο φιλοσοφημένο.
Ο τίτλος και το περιεχόμενο του βιβλίου μου έφεραν στο μυαλό ένα στίχο του Αλκαίου, τον οποίο μελοποίησε ο Μικρούτσικος και τραγούδησε ένας τρικαλινός ο Δημήτρης Μητροπάνος, «η δύση και η ανατολή έχουν το ίδιο θέμα»».
