ΓΡΑΦΕΙ Ο Βαγγέλης Τσόκος
Καλό είναι να ορίσουμε το ρήμα φαλκιδεύω, που είναι λατινογενές και υπάρχει από την αρχαιότητα. Φαλκιδεύω, ελληνιστική κοινή φαλκίδιον, από το ρωμαϊκό Φαλκίδειο νόμο (lex Falcidia), που θεσπίστηκε από το Ρωμαίο δήμαρχο Falcidius κατά το έτος 714 από κτίσεως Ρώμης (40 π.Χ.). Ο νόμος προέβλεπε πως κάποιος μπορούσε να διαθέσει τα τρία τέταρτα της περιουσίας του όπως επιθυμούσε αλλά το ένα τέταρτο θα έπρεπε να το δώσει στους κληρονόμους του.
Στην εποχή μας σημαίνει: Υποσκάπτω, υπονομεύω, περιορίζω απρόοπτα τις νόμιμες απαιτήσεις δικαιούχων. Περιορίζω την ισχύ δικαιωμάτων χωρίς τυπικά να παρανομώ.
Υπάρχει διάχυτη σε πολλούς χώρους μια ιδέα –θα την έλεγα ιδεοληψία – ότι καλύτερα κυβερνάς αν αποφασίζεις μόνος σου και δεν μπαίνουν διάφορα εμπόδια στη σκέψη σου (Τα εμπόδια είναι οι διαφορετικές απόψεις).
Πιο λαϊκά, καλύτερα κυβερνάς κάνοντας ότι γουστάρεις. Αλλιώς, υπάρχει ακυβερνησία, διάλυση του κράτους και τα παρεμφερή. Π.χ. Έχω στο μυαλό μου κάτι που θεωρώ σωστό και «σώνει και καλά» πρέπει αυτό να υλοποιηθεί. Αυτή είναι η κυβερνησιμότητα, τουλάχιστον έτσι την αντιλαμβάνομαι και την ερμηνεύω. Εξ ου στο άκρον άωτον, «αποφασίζομεν και διατάσσομεν».
Κάτι ανάλογο με την μεταφορά αρμοδιοτήτων του καθ ύλην αρμοδίου οργάνου για τη λήψη αποφάσεων, του Δημοτικού Συμβουλίου στην Οικονομική Επιτροπή και στην Επιτροπή ποιότητας Ζωής. Τελευταία ακούω και τον όρο «κανονικότητα». Κανονικό είναι το μονοκόμματο, το μονόπλευρο;
Είμαι 64 χρονών, χρόνια έχω να νιώσω αυτή την αίσθηση, ακούγοντας περί κυβερνησιμότητας και κανονικότητας. Η τοπική αυτοδιοίκηση δεν είναι υποκατάστημα της κεντρικής πολιτικής σκηνής. Να το ακούνε μερικοί ,αρκετοί θα έλεγα ,τοπικοί άρχοντες , που δεν είναι άρχοντες ,θα πρέπει να είναι «υπηρέτες» του πολίτη κυριολεκτικά.
Η ουσία της αυτοδιοίκησης είναι η συνεργασία, η λύση προβλημάτων της πόλης και των πολιτών , μέσα από διάλογο. Η έννοια της απλής αναλογικής , και όχι τα νομικά τερτίπια του κου Θεοδωρικακου που το ΣτΕ τα έκρινε αντισυνταγματικά, αναφέρει το ΣτΕ στην αιτιολογία ότι: «είναι ενάντια στη εκπεφρασμένη βούληση των εκλογέων! ……»
Πολλές φορές έρχεται στο μυαλό μου ο Ι. Καποδίστριας που, παρά το μεγάλο έργο του, για εκείνη την εποχή, ήταν αντίθετος στο Σύνταγμα, γιατί οι Έλληνες ήταν ανώριμοι πολιτικά και εξαρτημένοι από τα παλιά συμφέροντα. Εδώ ένα σχόλιο για την ιδεοληπτική πολιτική εξάρτηση, ίσως, τελείως άσχετο αλλά αξίζει, έλεγε ο Μποδοσάκης «αν εγώ και ένας από τους εργάτες μου ψηφίζουμε το ίδιο κόμμα , τότε μάλλον κάποιος δεν είναι έξυπνος και εγώ έχω αποδείξει πόσο έξυπνος είμαι»
Ωριμάζεις μέσα στη ζωή, στην καθημερινότητα, στη δράση.
Πιθανόν με λάθη.
Πιθανόν να πέφτουμε, και σηκωνόμαστε. Αλλιώς μόνο θα σερνόμαστε. Τότε να γίνονται οι εκλογές με μια παράταξη, για να μην απαιτείται η φαλκίδευση της δημοκρατίας. Ετσι το αντιλαμβάνονται μερικοί; Αντί, λοιπόν, να καλλιεργούμε την ιδέα της συνεργασίας και σύμπνοιας, σπείρουμε και στην Αυτοδιοίκηση την ιδέα της κυβερνησιμότητας και της μονολιθικής διακυβέρνησης.
Θα οδηγηθούμε σε περίεργες καταστάσεις. Αργά ή γρήγορα θα απαιτηθούν βελτιωτικές καταστάσεις που στοιχειωδώς θα επαναφέρουν τη δικαιοσύνη και την ανθρωπιστική λειτουργία της τοπικής και περιφερειακής αυτοδιοίκησης.
Έγινε ,ήδη, μια νομοθετική παρέμβαση για διόρθωση , που κατά την γνώμη μου δεν αλλάζει ιδιαίτερα την κατάσταση. Κάτι που λέγει στην «Αντιγόνη» ο Σοφοκλής: ΚΡΕΩΝ: Και για τ’ άλογα τα πιο βαρβάτα, ξέρω, ένα μικρό χαλινάρι που τα σιάζει . Ο Κρέοντας με την αυταρχική αυτή συμπεριφορά του έμεινε μόνος κι έρημος στο τέλος…
Ακούει κανείς
