1.Η Εργατική Πρωτομαγιά είναι ημέρα ορόσημο για το εργατικό κίνημα, φωτίζει τον δρόμο της ταξικής πάλης και της κοινωνικής ανατροπής του σάπιου και βάρβαρου καπιταλιστικού συστήματος, φωτίζει τον δρόμο για τη νέα κοινωνία, τον σοσιαλισμό – κομμουνισμό.
Όλοι οι ηρωικοί αγώνες στην Ιστορία του εργατικού κινήματος, η θυσία των εργατών στο Σικάγο το 1886, στη Θεσσαλονίκη τον Μάη του 1936, των 200 εκτελεσμένων κομμουνιστών στην Καισαριανή την Πρωτομαγιά του 1944, ιδιαίτερα οι πρόσφατοι μαζικοί εργατικοί – λαϊκοί αγώνες σε πολλές χώρες της Ευρώπης δείχνουν τον μόνο δρόμο που μπορεί να οδηγήσει στην κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο. Δείχνουν ότι ο αγώνας για την απελευθέρωση της εργατικής τάξης από τη μισθωτή σκλαβιά είναι ο δρόμος για την απελευθέρωση συνολικά της ανθρωπότητας από τα καπιταλιστικά δεσμά.
2. Παρά την προσπάθεια που κάνουν η ΝΔ, ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΠΑΣΟΚ να συσκοτίσουν τον αντιδραστικό χαρακτήρα της καπιταλιστικής ανάπτυξης για να χειραγωγήσουν τη μεγάλη λαϊκή δυσαρέσκεια, δεν μπορούν να κρύψουν ότι την επόμενη ημέρα των εκλογών η κατάσταση θα γίνει χειρότερη για τους εργαζόμενους.
Τα επιτελεία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, οι αστικές κυβερνήσεις, καθώς και διάφοροι διεθνείς οικονομικοί και τραπεζικοί οργανισμοί προειδοποιούν ότι τα σημάδια της ύφεσης σε κλάδους της οικονομίας μεγαλώνουν, διαμορφώνουν προϋποθέσεις για μια νέα καπιταλιστική κρίση, που θα έχει με τη σειρά της νέες αρνητικές συνέπειες για τους λαούς.
Στα εκατομμύρια νεκρών από την πανδημία, στην ενεργειακή φτώχεια και στη μείωση του εργατικού εισοδήματος θα προστεθούν νέα αντιλαϊκά μέτρα, που θα επιδεινώσουν τη ζωή των λαών της Ευρώπης, για να σωθούν η ανταγωνιστικότητα και η κερδοφορία των επιχειρηματικών ομίλων. Αυτή η εξέλιξη αντικειμενικά τροφοδοτεί την όξυνση της αντιλαϊκής πολιτικής και στην Ελλάδα, από όποια αστική κυβέρνηση διαμορφωθεί μετά τις εκλογές στις 21 Μάη.
Δεν υπάρχει «δίκαιη», «φιλολαϊκή» ή «προοδευτική» διαχείριση της καπιταλιστικής βαρβαρότητας, όπως προβάλλουν στη χώρα μας η ΝΔ, ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΚΙΝΑΛ, το ΜέΡΑ25, η Ελληνική Λύση. Τα κόμματα αυτά, παρά τις όποιες διαφορές, συμπίπτουν στα κύρια ζητήματα που καθορίζουν το σήμερα και το αύριο του λαού. Εκφράζουν διαφορετικές εκδοχές της ίδιας ολέθριας στρατηγικής του κεφαλαίου: Από την πολιτική της «πράσινης μετάβασης» και το Ταμείο Ανάκαμψης της ΕΕ, που είναι το νέο υπερμνημόνιο για τους λαούς της Ευρώπης, μέχρι τη συμμαχία με ΕΕ και ΝΑΤΟ, τις δεσμεύσεις και τη συμμετοχή της χώρας στους επικίνδυνους σχεδιασμούς τους.
Η αξιοποίηση του Ταμείου Ανάκαμψης και η χρηματοδότηση των μονοπωλίων στη χώρα μας προϋποθέτουν νέα αντιλαϊκά μέτρα για την εργατική τάξη: Περαιτέρω υπονόμευση των Συλλογικών Συμβάσεων και μείωση των πραγματικών μισθών. Γενίκευση των ελαστικών μορφών απασχόλησης, ένταση των πλειστηριασμών και των εξώσεων. Ενίσχυση της εμπορευματοποίησης και της ιδιωτικοποίησης κρίσιμων κοινωνικών αγαθών και υποδομών, στο νερό, στην Ενέργεια, στην Υγεία, στην Παιδεία κ.α. Βάθεμα της εμπλοκής της χώρας μας στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, με ανυπολόγιστες συνέπειες για τον λαό μας.
Το καπιταλιστικό κέρδος είναι το εύφλεκτο υλικό που φουντώνει τη φωτιά στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο στην Ουκρανία, με υπαρκτό τον κίνδυνο μεγαλύτερης κλιμάκωσης και γενίκευσης του πολέμου.
Προστίθενται νέες εστίες έντασης και ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών ανάμεσα στο ευρωατλαντικό (ΗΠΑ – ΝΑΤΟ – ΕΕ) και το ευρωασιατικό (Κίνα – Ρωσία) κέντρο. Αναπόσπαστο κομμάτι αυτών των αρνητικών για τους λαούς εξελίξεων είναι η προσπάθεια για τη διευθέτηση των ανταγωνισμών της ελληνικής και τουρκικής αστικής τάξης, για μια επώδυνη προσωρινή συμφωνία.
Η επιδίωξη του ΝΑΤΟ να αποσπάσει την Τουρκία από τη ρωσική επιρροή τροφοδοτεί παζάρια σε βάρος των λαών Ελλάδας και Τουρκίας, καθώς και των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας.
3. Αυτό είναι το κοινό πρόγραμμα της ΝΔ, του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ που θα υλοποιήσει η επόμενη κυβέρνηση και απαιτεί ισχυρό εργατικό – λαϊκό κίνημα που θα το αντιπαλέψει.
Το δίλημμα που τίθεται είναι αμείλικτο: ‘Η θα συνεχίσουμε να μετράμε νέες απώλειες και θύματα στο πλαίσιο της πολιτικής που κοστολογεί τη ζωή και τα δικαιώματα του λαού, ή θα διαλέξουμε τον δρόμο της οργανωμένης πάλης για την ανατροπή αυτής της βαρβαρότητας. Οι ζωές μας ή τα κέρδη τους!
Δεν είναι μονόδρομος η πολιτική που προκάλεσε την εκατόμβη των νεανικών ζωών στα Τέμπη, τα δεκάδες θανατηφόρα δυστυχήματα στους χώρους δουλειάς, τα χιλιάδες ακόμα εργοδοτικά εγκλήματα, που πολλαπλασιάζονται στο πλαίσιο του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης. Αυτός είναι ο κοινός παρονομαστής που θυσιάζει δικαιώματα, εισοδήματα, μισθούς, εργασιακές σχέσεις, υποδομές απαραίτητες για την προστασία του λαού, ακόμη και της ίδιας της ανθρώπινης ζωής.
Φαίνεται ολοένα και περισσότερο ότι το κίνητρο του κέρδους στην παραγωγή, το καπιταλιστικό σύστημα που το υπηρετεί, είναι ο μεγάλος ένοχος για όλα τα εγκλήματα σε βάρος των λαών, που διαδέχονται το ένα το άλλο.
Η αγωνιστική απάντηση σε αυτό το δίλημμα, με τις συγκλονιστικές κινητοποιήσεις των εργαζομένων, του λαού και ιδιαίτερα της νεολαίας, που κατέκλυσαν τους δρόμους σε πόλεις και χωριά σε όλη την Ελλάδα, οι μεγάλες απεργιακές συγκεντρώσεις, οι δράσεις μέσα σε χώρους δουλειάς, οι πολύμορφες συγκινητικές εκδηλώσεις των φοιτητών και των μαθητών μαζί με τους γονείς και τους εκπαιδευτικούς, τα συλλαλητήρια, αποτελούν το νέο ελπιδοφόρο στοιχείο. Το ίδιο και οι μεγαλειώδεις αγώνες στη Γαλλία, στη Γερμανία, στη Μ. Βρετανία, στο Βέλγιο, στην Ισπανία, σε χώρες όλου του κόσμου, όπως στο Καζακστάν και στη Σρι Λάνκα. Γεννούν ελπίδες αγωνιστικής ανάτασης και επιβεβαιώνουν ότι τα πράγματα δεν είναι «στατικά», ότι οι λαοί δεν έχουν πει ακόμα την τελευταία τους λέξη, όπως προσπαθούν να παρουσιάσουν οι κυβερνήσεις και τα επιτελεία τους σε όλη την Ευρώπη.
Οι αγώνες αυτοί αναδεικνύουν τη δύναμη που έχουν οι εργαζόμενοι όταν οργανωμένα αμφισβητούν τον αντιλαϊκό μονόδρομο και διεκδικούν αξιοπρεπείς όρους δουλειάς, αμοιβής, ζωής.
4. Η αντιλαϊκή στρατηγική του κεφαλαίου είναι ενιαία σε όλο τον κόσμο, την υπηρετούν όλες οι αστικές κυβερνήσεις, κεντροδεξιές ή κεντροαριστερές, μονοκομματικές ή συνεργασίας. Η επιλογή του «μικρότερου κακού» μέσα στους «μονόδρομους» του κεφαλαίου οδηγεί πάντα σε νέες απώλειες.
Όσες κυβερνητικές εξαγγελίες κι αν υπάρχουν για την αύξηση του εργατικού εισοδήματος, όσοι διαγωνισμοί κι αν γίνονται από τα κόμματα που επιδιώκουν να κυβερνήσουν ξανά πάνω στις αντιλαϊκές ράγες για το ποιος θα δώσει λίγο παραπάνω, η πραγματικότητα είναι ότι ο φαύλος κύκλος της καπιταλιστικής οικονομίας, «κρίση – ανάπτυξη», προσθέτει μόνο νέα βάρη για τους εργαζόμενους.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η «αύξηση» στον κατώτατο μισθό. Όλες οι κυβερνήσεις από το 2012 τον κράτησαν πολύ χαμηλά, μαζί και η κυβέρνηση της ΝΔ, που τον έφτασε οριακά πάνω από τον ονομαστικό κατώτατο μισθό του 2011. Η αλήθεια όμως είναι ότι συνεχίζεται η κατάρρευση της αγοραστικής δύναμης των εργαζομένων, λόγω της έκρηξης του πληθωρισμού και των συνεχών ανατιμήσεων, που έχουν προκαλέσει μεγάλη μείωση στο – πάνω από μια δεκαετία – καθηλωμένο εισόδημά τους. Οι εξαγγελίες για νέες αυξήσεις στους μισθούς το 2027 είναι μια νέα απάτη, αφού οι Συλλογικές Συμβάσεις που ανεβάζουν τους μισθούς έχουν σχεδόν καταργηθεί και κανένα αστικό κόμμα δεν προτίθεται να τις επαναφέρει.
Το ΚΚΕ βρίσκεται στην πρώτη γραμμή του αγώνα. Είναι το μόνο κόμμα που κατέθεσε στη Βουλή την πρόταση νόμου που είχε διαμορφώσει η πλειοψηφία των συνδικάτων για την επαναφορά της ΕΓΣΕΕ, των κλαδικών ΣΣΕ και την κατάργηση των αντεργατικών νόμων, για να υπάρχει ρήτρα αναπροσαρμογής των μισθών με βάση τον πληθωρισμό και ονομαστική αύξηση του κατώτατου μισθού. Να επανέλθουν άμεσα οι τριετίες που θα επιφέρουν αυτόματη αύξηση έως και 30% στους μισθούς των εργαζομένων, ο 13ος και ο 14ος μισθός σε όλους τους εργαζόμενους, η 13η και η 14η σύνταξη.
Η πρόταση του ΚΚΕ διασφαλίζει το υπερώριμο αίτημα για μείωση του εργάσιμου χρόνου, για 7ωρο – 5ήμερο – 35ωρο, την επαναφορά εργατικών κατακτήσεων, την αρχή ευνοϊκότερης σύμβασης, την κυριακάτικη αργία, την πληρωμή των υπερωριών.
5. Τώρα είναι η ώρα των εργαζομένων να βγουν δυναμικά στο προσκήνιο για όλες τις σύγχρονες ανάγκες τους. Ο αγώνας μπορεί να έχει αποτέλεσμα και να δημιουργήσει όρους ανάτασης όταν δεν εγκλωβίζεται στα εναλλακτικά σενάρια της αστικής διαχείρισης, όταν στοχεύει τη στρατηγική και εξουσία του κεφαλαίου, το σάπιο αστικό κράτος, τις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες.
Στις εκλογές της 21ης Μαΐου κάθε εργαζόμενος πρέπει να αξιοποιήσει την πείρα του και να δυναμώσει το ΚΚΕ. Ιδιαίτερα οι εργαζόμενοι που βρέθηκαν στις γραμμές του αγώνα, να εναρμονίσουν την αγωνιστική τους στάση με την επιλογή τους στην κάλπη. Γιατί το ΚΚΕ αποτέλεσε το μοναδικό αντίβαρο για να αντιστραφεί η άσχημη κατάσταση που βιώνουν. Γιατί το ΚΚΕ μπήκε μπροστά για να υπάρχουν νέες κατακτήσεις, για να προστατευτούν δικαιώματα, για να υπάρχουν πάντα στο προσκήνιο οι σύγχρονες ανάγκες των εργαζομένων, των φτωχών λαϊκών στρωμάτων και της νεολαίας, κόντρα στο σάπιο σύστημα της βαρβαρότητας και της εκμετάλλευσης.
Κανείς εργαζόμενος και καμία εργαζόμενη δεν έχει λόγο να φοβάται ότι η ψήφος τους θα μεταλλαχθεί σε στήριξη ή ανοχή σε όποια κυβέρνηση κι αν προκύψει από τις εκλογές.
Το ΚΚΕ είναι έτοιμο, όταν η εργατική τάξη, ο λαός το επιλέξει, να αναλάβει την ευθύνη του σε μία λαϊκή διακυβέρνηση, όπου η εξουσία και τα κλειδιά της οικονομίας θα είναι στα χέρια του εργαζόμενου λαού. Πρωταγωνιστές θα είναι οι εργαζόμενοι, η νεολαία και όχι το πολιτικό προσωπικό των καπιταλιστών. Το «ως εδώ» μπορεί να μετατραπεί σε απόφαση αγώνα για τη μόνη προοδευτική διέξοδο, την πάλη για μια άλλη εξουσία και οικονομία, που στο επίκεντρό της θα έχει την ικανοποίηση των αναγκών των πολλών.
Ο σοσιαλισμός – κομμουνισμός, η κοινωνική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής, ο επιστημονικός κεντρικός σχεδιασμός για την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών, ο εργατικός έλεγχος και η συμμετοχή σε όλα τα όργανα εξουσίας οδηγούν στην ευημερία του λαού, στην κατάργηση κάθε μορφής εκμετάλλευσης και ανισοτιμίας, στην ειρήνη και την πρόοδο της ανθρωπότητας.
ΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΤΩΝ ΛΑΩΝ ΘΑ ΝΙΚΗΣΟΥΝ!
Ο ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ!
