Δήλωση του Στέλιου Τσικριτσή, υποψήφιου βουλευτή Λάρισας με το ΚΚΕ
Δύο μέρες πριν ανοίξουν οι κάλπες και ο λαός πρέπει να σκεφτεί το τι θα είναι αυτό που πραγματικά θα μετρήσει από τις 22 Μάη, για να αποκτήσει μεγαλύτερο μπόι ο ίδιος, απέναντι σε όσους του φέρνουν την ακρίβεια, του λεηλατούν το εισόδημα, τον ξεσπιτώνουν, τον βάζουν σε διαρκείς κινδύνους, τον εμπλέκουν στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο.
Και εδώ το δίλημμα είναι σαφές: Είναι ή δεν είναι προϋπόθεση να «κοντύνουν» η ΝΔ, ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΠΑΣΟΚ, που ευθύνονται για τα παραπάνω, και ταυτόχρονα να «ψηλώσει» το ΚΚΕ, που τα αντιπαλεύει στην πράξη;
Ποιος θα αντιπαλέψει την επόμενη μέρα τα πάνω από 350 προαπαιτούμενα που περιμένουν τον λαό από το Ταμείο Ανάκαμψης, το οποίο ενώνει όλα τα κόμματα του κεφαλαίου; Η ΝΔ, ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ, που το ψήφισαν και με τα δυο χέρια, ή ο ίδιος ο λαός, με το ΚΚΕ στην πρώτη γραμμή, το μόνο κόμμα που χωρίς δεύτερη σκέψη ξεκαθάρισε από την πρώτη στιγμή ότι πρόκειται για το «μνημόνιο των μνημονίων»;
Τι έχει ανάγκη ο λαός; Να είναι ισχυρά εκείνα τα κόμματα που θα σχηματίσουν την επόμενη κυβέρνηση, που θα «τρέξει» δίχως δεύτερη σκέψη αυτά τα προαπαιτούμενα, την παραπέρα εμπορευματοποίηση βασικών αγαθών, την ένταση της αντεργατικής επίθεσης, μαζί και με το «σφαγείο» του Συμφώνου Σταθερότητας; ‘Η ένα ισχυρό ΚΚΕ, για να είναι δυνατός ο αντίπαλος της όποιας αντιλαϊκής κυβέρνησης;
Ποιο θα είναι εκείνο το αποτέλεσμα που θα κρατήσει ζωντανή την ελπίδα του λαού για ένα καλύτερο μέλλον, που θα δίνει απάντηση στο σύνθημα «’Η τα κέρδη τους ή οι ζωές μας» από τη σκοπιά των αναγκών των εργαζομένων; Με ένα ΚΚΕ όσο πιο ισχυρό γίνεται, με δυνατό το Κόμμα που δείχνει το μέλλον που μπορεί να κατακτήσει ο εργαζόμενος λαός, χωρίς φτώχεια, ανεργία, ανασφάλεια, χωρίς τον «στενό κορσέ» των αντοχών της καπιταλιστικής οικονομίας και της κερδοφορίας; ‘Η με εκείνα τα κόμματα που δεσμεύονται για τη «δημοσιονομική σταθερότητα», που «κοστολογούν» ακόμα και τα ψίχουλα που μοιράζουν για να μένει ανέπαφο το «καρβέλι» των επιχειρηματικών ομίλων;
Πώς θα αισθανθούν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι πιο δυνατοί απέναντι στην εργοδοσία, οι αυτοαπασχολούμενοι απέναντι σε κράτος – ομίλους – τραπεζίτες; Έχοντας δώσει «λευκή επιταγή» στα κόμματα που θα κυβερνήσουν και που ακόμα και τώρα, προεκλογικά, ομολογούν ότι «σημασία δεν έχει τι λέμε πριν τις κάλπες»; ‘Η με ψήφο στο ΚΚΕ, τη μόνη για την οποία ο λαός είναι σίγουρος ότι δεν θα τη βρει να περιφέρεται σε υπουργεία, να παζαρεύει καρέκλες και «ψήφους εμπιστοσύνης» σε αντιλαϊκές κυβερνήσεις;
Τέτοιες μέρες λοιπόν, που ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ μαζί με τα συμπληρώματά τους πονοκεφαλιάζουν για την κυβερνητική σύνθεση που θα κληθεί να υλοποιήσει το κοινό τους πρόγραμμα, οι εργαζόμενοι μπορούν να «υλοποιήσουν» ό,τι πραγματικά θα δυσκολέψει αυτό το πρόγραμμα. Να πάνε στην κάλπη με κριτήριο το πώς θα έχουν απέναντί τους μια κυβέρνηση φοβισμένη, που θα νιώθει στο …σβέρκο της την ανάσα του εργατικού – λαϊκού κινήματος.
Και αυτό δεν μπορεί να γίνει παρά μόνο με ένα πολύ πιο ισχυρό ΚΚΕ!
