ΓΡΑΦΕΙ Ο Θωμάς Παπαλιάγκας
Μένει άφωνος κανείς ακούγοντας τον Κυριάκο Μητσοτάκη να αναφέρεται στην τεράστια τομή που έκανε το ΠΑΣΟΚ στο Οικογενειακό Δίκαιο το 1983 με την Επιτροπή Δεληγιάννη. Τότε ο ΠΑΣΟΚ αντικατέστησε ένα ολόκληρο απαρχαιωμένο πλέγμα διατάξεων, με το οποίο γίνονταν συλλήψεις μη παντρεμένων ζευγαριών στο “κρεβάτι της ακολασίας” και προσαγωγές τους στα Αστυνομικά Τμήματα με τα σεντόνια προς απόδειξη του εγκλήματος της μοιχείας.
Υπήρχε ακόμη ο γραφικός νομικός όρος της “κλεψιγαμίας”.
Τότε ακόμη ήταν ενεργός ο θεσμός της προίκας, υποχρεωτικός μάλιστα, και η σύζυγός έπαιρνε υποχρεωτικά το επώνυμο του συζύγου. Οι αλλαγές που έγιναν στο Οικογενειακό Δίκαιο ήταν τεράστιες και θεμελιώδεις.
Καμία σχέση με τις απλές διευθετήσεις που εξήγγειλε χθες ο Κυριάκος Μητσοτάκης στις έννομες σχέσεις των ομόφυλων ζευγαριών με τη θέσπιση του δικαιώματός τους για πολιτικό γάμο. Ακόμη και για την υιοθεσία παιδιών από ομόφυλα ζευγάρια η τροποποίηση του νόμου είναι μικρής σημασίας, καθώς στην πράξη τα περισσότερα ομόφυλα ζευγάρια ήδη έχουν υιοθετήσει παιδιά στο όνομα ενός εκ των δύο συντρόφων.
Η υιοθεσία (=τεκνοθεσία, για την πολιτική ορθότητα) επιτρέπεται και σε έναν μεμονωμένο άνθρωπο (μονογονέα) εδώ και πολλές δεκαετίες.
Οι δύο εξαγγελίες του Πρωθυπουργού λοιπόν κάθε άλλο παρά μεγάλες “μεταρρυθμίσεις” είναι. Πρόκειται για μικρές νομικές διευθετήσεις ήδη λειτουργούντων σχημάτων.
Καμία σχέση δηλαδή με την τεράστια τομή στο Οικογενειακό Δίκαιο που έφερε η Κυβέρνηση της Αλλαγής το 1983, η οποία όντως ήταν επανάσταση.
Και βεβαίως το να φτάσει ο Κυριάκος Μητσοτάκης να συγκρίνει τον εαυτό του με τον Ανδρέα Παπανδρέου είναι, αν όχι ιεροσυλία, τουλάχιστον φαιδρότητα.
