Η παρουσία δεκάδων αδέσποτων που κυκλοφορούν σε αγέλες νηστικά και ταλαιπωρημένα δείχνει το επίπεδο και τον πολιτισμό των τοπικών κοινωνιών και καταδεικνύει την αδιαφορία και την ανικανότητα όλων εκείνων που εκ του νόμου έχουν την ευθύνη για την πραγματική αντιμετώπιση του προβλήματος.
Και όταν μιλάμε για αντιμετώπιση δεν μιλάμε για θανάτωση ή εξαφάνιση αυτών των ζώων που δυστυχώς πολλοί εφαρμόζουν στη χώρα μας.
Και ενώ το πρόβλημα ξεκινά από τους ιδιοκτήτες των σκυλιών που τα θεωρούν άψυχα παιχνίδια, και όχι ζωντανά πλάσματα, με αποτέλεσμα μόλις τα βαρεθούν να τα πετάνε ανεμβολίαστα και μη στειρωμένα για να ρίξουν το μπαλάκι της φροντίδας τους σε άλλους, η υποχρέωση για την αντιμετώπιση του θέματος των αδέσποτων περνά στις τοπικές κοινωνίες και κατ’ επέκταση στις τοπικές αρχές.
Ένα τέτοιο τεράστιο πρόβλημα που διαρκώς διογκώνεται υπάρχει και στο δήμο Τυρνάβου, όπου τα αδέσποτα κυκλοφορούν αβοήθητα στους κεντρικούς δρόμους, με τη δημοτική αρχή να είναι δυστυχώς σε ρόλο θεατή ή στην καλύτερη περίπτωση να προχωρά σε σπασμωδικές και ανούσιες ενέργειες που δεν δίνουν λύσεις.
Το χειρότερο είναι ότι κάποια στελέχη της δημοτικής αρχής του Τυρνάβου θεωρούν ότι κάνουν έργο στην αντιμετώπιση των αδέσποτων με αποτέλεσμα το πρόβλημα να παίρνει εκρηκτικές διαστάσεις αφού άνθρωποι που ακόμη και στη θέα των σκυλιών φοβούνται ή δεν ξέρουν να προσεγγίσουν ένα αδέσποτο να δέχονται επιθέσεις.
Ακούσαμε πριν από ένα μήνα από τον αρμόδιο αντιδήμαρχο ότι μπαίνει τάξη στο θέμα, ότι συγκροτήθηκε η προβλεπόμενη από το νόμο επιτροπή διαχείρισης των αδέσποτων και ότι όλα θα πάνε κατ’ ευχή.
Όμως δυστυχώς τα πράγματα δεν είναι έτσι.
Πρώτα από όλα η επιτροπή συνεδρίασε προ δύο μηνών για πρώτη και τελευταία φορά και μάλιστα όχι σε πλήρη σύνθεση.
Από εκεί και πέρα υπάρχει η διαπίστωση ότι δεν υπάρχουν χρήματα για να γίνουν εμβολιασμοί, στειρώσεις, τσιπαρίσματα των ζώων, μέσα στο 2015, ενώ σε ανταλλαγή απόψεων μεταξύ στελεχών του δήμου και ζωοφιλικών οργανώσεων αναζητούνται τρόποι απομάκρυνσης των ζώων από το κέντρο του Τυρνάβου και του Αμπελώνα μέσω της τοποθέτησης ταϊστρών περιμετρικά των πόλεων ώστε τα αδέσποτα να βρίσκουν τροφή και να μην μπαίνουν στις πόλεις.
Δυστυχώς όταν από μία δημοτική αρχή δεν υπάρχει σχεδιασμός, όταν ποτέ δεν αναζητήθηκαν πόροι από προγράμματα εθνικά ή ευρωπαϊκά για την ουσιαστική αντιμετώπιση των αδέσποτων, όταν επιλέγονται αμφιβόλου αποτελεσματικότητας δαπανηρές δράσεις, όταν δεν αναπτύσσονται δράσεις ευαισθητοποίησης και ενημέρωσης των τοπικών κοινωνιών, όταν δεν γίνεται ενημέρωση για τις βαριές ποινές που επιβάλει ο νόμος για κακοποίηση, εγκατάλειψη και θανάτωση ζώων, όταν δεν ζητείται από τους ιδιοκτήτες ζώων να τα τσιπάρουν όπως επιβάλει ο νόμος, όταν γίνεται μοιρολατρικά δεκτή η περικοπή των πόρων προς την αυτοδιοίκηση και όταν η ζωοφιλία κάποιων εξαντλείται στο να δίνουν λίγη τροφή σε κάποια αδέσποτα χωρίς να θέλουν να τα υιοθετήσουν τότε το πρόβλημα θα διογκώνεται και θα είναι σε βάρος των ζώων και των ανθρώπων.
