Για να απαντήσουμε στο ερώτημα αυτό, βοηθά να φέρουμε στο μυαλό μας ενα παιγνίδι μπιλιάρδου. Χτυπήστε την άσπρη μπάλα. Μερικές φορές αντί να εκτοξεύσει τον στόχο της στην άλλη άκρη του τραπεζιού, τον κάνει να στριφογυρίζει.
Οι περισσότεροι ειδικοί πιστεύουν οτι οι πλανήτες κατά πάσα πιθανότητα ξεκίνησαν να περιστρέφονται με τον ίδιο τρόπο, όταν μάζες της ύλης συγκρούστηκαν κατά τη διάρκεια του σχηματισμού των πλανητών περίπου 4,5 δισεκατομμύρια χρόνια πριν.
Αλλά γιατί περιστρέφονται προς την ίδια κατεύθυνση;
Όταν το ηλιακό μας σύστημα δεν ήταν τίποτε άλλο παρά ένα σύννεφο αερίου και σκόνης, ένα πιθανό κρουστικό κύμα από ένα κοντινό σουπερνόβα αναπήδησε επάνω του και το ανάγκασε να καταρρεύσει. Όπως κατέρρευσε, οι δικές του δυνάμεις βαρύτητας το τράβηξαν σε ένα επίπεδο, περιστρεφόμενο δίσκο. Και αφού τα πάντα στο ηλιακό μας σύστημα σχηματίστηκαν από τον ίδιο δίσκο, η δυναμική του έκανε σχεδόν τα πάντα να περιστρέφονται προς την ίδια κατεύθυνση. (Αξιοσημείωτες εξαιρέσεις αποτελούν ο Ουρανός και η Αφροδίτη, των οποίων οι περίεργες περιστροφές πιθανότατα προέρχονται από μεταγενέστερες συγκρούσεις με αστεροειδείς.)
Οι πλανήτες μας συνέχισαν να περιστρέφονται, λόγω της αδράνειας. Στο κενό του διαστήματος, τα αντικείμενα που περιστρέφονται διατηρούν τη δυναμική τους και την κατεύθυνσή τους, επειδή δεν υπάρχουν εξωτερικές δυνάμεις για να τα σταματήσουν. Και έτσι, ο κόσμος – και το υπόλοιπο των πλανητών στο ηλιακό μας σύστημα – συνεχίζει να περιστρέφεται.
