Γράφει ο ΝΙΚΟΣ ΜΠΕΤΣΙΟΣ,–Υποστράτηγος ΕΛ.ΑΣ. ε.α. πτ. Πάντείου
Είναι αργά βράδυ και έμεινε στη μνήμη μου η φιγούρα του ηλικιωμένου, ευγενικού και καλοντυμένου άνδρα, πού κτύπησε την πόρτα μου ικετεύοντας για λίγη και οποιαδήποτε βοήθεια, γιατί έμεινε άνεργος, ασθένησε και μη μπορώντας να αντεπεξέλθει οικονομικά έμεινε άστεγος ο ίδιος και η οικογένειά του.
Όχι δεν ήταν ”επαγγελματίας επαίτης”, η κάποιος ”κομπιναδόρος”. Δεν είχε αυτά τα χαρακτηριστικά. Φαινόταν απελπισμένος, σε απόγνωση και προφανώς αισθανόταν ντροπή για την ανάγκη να ”κτυπάει ξένες πόρτες”….Σκέφτομαι, άραγε πόσοι συνάνθρωποί μας ήδη βιώνουν την απόγνωση ;Πόσες χιλιάδες μικρά παιδιά στερούνται των βασικών ;Πόσοι συνάνθρωποί μας φοβούνται ότι θα αντικρίσουν την επαύριο την ανασφάλεια και το φάσμα της ανεργίας; Πόσα μορφωμένα νέα παιδιά με σπουδές θα γίνουν νεομετανάστες στο εξωτερικό, γιατί πλέον δεν μπορούν άλλο να πίνουν καφέ με το χαρτζιλίκι του παππού;…
Πόσοι από όλους εμάς βιώνουν την αβεβαιότητα του αύριο τόσο για εμάς τους ίδιους,όσο και για το μέλλον της πατρίδας μας; Παντού ”βασιλεύει” κατάθλιψη, ”καταχνιά”, απαισιοδοξία και πλανάται ”με το δρεπάνι” ο φόβος για το χειρότερο….Πηγαίνεις αγαπητέ μου αναγνώστη στην αγορά; στο καφενείο; στην ταβέρνα; στον γάμο; στην παιδική χαρά;στο γήπεδο; στην δουλειά; Δεν ακούς τίποτα άλλο.
Πώς είσαι καλά;
“Τι καλά….δεν βλέπεις μαύρο χάλι…”. Δεν είχα σκοπό γράφοντας να …”προβάλω” το κοινωνικό μας πρόβλημα, αφού τόσοι και τόσοι καθημερινά αναφέρονται σε αυτό, αλλά η ”γροθιά στο στομάχι’ ‘ήταν δυνατή, όταν αντικρίζεις face to face τον καθημερινό άνθρωπο της ”διπλανής πόρτας” που ζούσε μέχρι χθες φυσιολογικά να μπαίνει βίαια στο κοινωνικό περιθώριο, γιατί κάποιοι άλλοι καθόρισαν την μοίρα και τη ζωή του ετσιθελικά και τον έφθασαν στην απόγνωση και τον εξώθησαν στο έσχατο μέσο της επιβίωσης μέσω της επαιτείας. Γιατί όμως φθάσαμε ως εδώ Έλληνα; Το κακό είναι δισυπόστατο. Η πρώτη αιτία έχει άμεση σχέση direct με τις πολιτικές που έλαβαν χώρα μέχρι και τώρα από το διαχρονικό σύστημα εξουσίας το οποίο ”έχει κουμπώσει’ ‘μέσα από την διαπλοκή των συμφερόντων, την παραμονή στην εξουσία με κάθε τρόπο και μέσο, στον χρηματισμό, στην ανευθυνολογία, στην ανεπάρκεια πολιτικών προσώπων, στις πελατειακές και ρουσφετολογικές σχέσεις, στον λαϊκισμό, στην ανεντιμότητα και ανηθικότητα πολιτικών επιλογών και στην υποταγή σε δυναμικές μειοψηφίες της φωνής, αιτίες οι οποίες μας οδήγησαν σταδιακά στον ”Μιθριδατισμό” και στην διαφθορά της εξουσίας, μέσω της διαπλοκής, με τελική κατάληξη σε ”μετάσταση” του καρκινώματος αυτού στην κοινωνία, η οποία οδηγήθηκε πρώτα στην κοινωνική κατάπτωση και σήψη και στη συνέχεια στην οικονομική διάλυση. Η δεύτερη αιτία έχει να κάνει με τον παράγοντα άνθρωπο και πολίτη. Δηλαδή με εμάς οι οποίοι ”χρόνια και ζαμάνια” εθισθήκαμε στην ψευδολογία, στην ”μπουρδολογία”, στην μυθοπλασία, στην συνωμοσιολογία, στις πελατειακές και ρουσφετολογικές σχέσεις ως….εξέχουσα κομματική πελατεία, στην ελάσσονα προσπάθεια, στην αρπαχτή και στην ένθεν και ένθεν ”λαμογιά”. Για όλόυς μας,ευθύνεται πάντα ”κάποιος άλλος” και όχι βέβαια …εμείς. Σε κάθε συζήτηση ο συνομιλητής μας συμφωνεί και……προσυπογράφει για τα κακώς κείμενα, αλλά όμως ευθύνεται ο απέναντι…..Γιατί όμως ο Έλληνας της δημιουργίας και της προκοπής βρέθηκε και αυτός στη δύνη της καταστροφής; Γιατί ζει στην ίδια ”κοινωνική αλυσίδα” και ”μαζί με τα ξερά κάηκε ως χλωρό”….Γιατί άθελά του υποτάχθηκε στον παρασιτισμό του ραδιούργου, του πονηρού, του αριβίστα, του λωποδύτη, του γλύφτη και στο ”κουτσαβάκι”, γιατί όταν αυτός πήγαινε για την δημιουργία και την υγιή εργασία, ο άλλος απεργάζονταν την κομπίνα και την λαμογιά και φυσικά είχε και το …πάνω χέρι, με συνέπεια” όποια πέτρα και να σηκώσεις, από κάτω θα υπάρχει και ένα σκάνδαλο”. Η κατάσταση δεν πάει άλλο. Τα κοινωνικά θέματα εξελίσσονται εφιαλτικά. Τα εθνικά θέματα ”καίνε” (ακόμη δεν γνωρίζουμε την εξέλιξη των γεγονότων στη Συρία ) και το μεταναστευτικό-προσφυγικό θέμα τείνει να εξελιχθεί σε δυναμίτη για το αύριο. Οι ξένοι ευθύνονται για ”το χάλι μας”; Ασφαλώς φέρουν τις ευθύνες τους, αλλά εμείς ”τους καλέσαμε” και εμείς βασικά ευθυνόμαστε για την τραγωδία μας και δεν ξέρω αν ”ο από μηχανής θεός” θα μας σώσει….Θα καταλήξω με μία ρήση του αρχαίου Μένανδρου. <<Δεν πρέπει να αφήνουμε χώρο στους κακούς, αλλά να τους προβάλλουμε αντίσταση, γιατί διαφορετικά η ζωή μας θα έλθει τα πάνω, κάτω>>. Νομίζω ότι ιδιαίτερα σήμερα αυτή η σοφή ρήση μας αφορά όλους, γιατί και κατά τον Πλάτωνα ”κανείς δεν είναι υποδουλωμένος από εκείνους που εσφαλμένα πιστεύουν ότι είναι ελεύθεροι, αφού κάθε λαός είναι άξιος των ανθρώπων που τον κυβερνούν.
