40 αντιπρόσωποι από τη διοίκηση του ΕΚΝΛ και δεκάδες εργατικά και συνταξιουχικά σωματεία της Λάρισας, θα πάρουν μέρος στις εργασίες της 4ης πανελλαδικής συνδιάσκεψης του ΠΑΜΕ, που θα γίνει το Σαββατοκύριακο 19 και 20 Νοεμβρίου 2016, στον Πειραιά (Στάδιο Ειρήνης & Φιλίας).
Μετά από συζήτηση που προηγήθηκε στα Δ.Σ και σε Γ.Σ του ΕΚΝΛ και σωματείων, της διακήρυξης της Ε.Γ του ΠΑΜΕ, που απευθύνονταν στις συνδικαλιστικές και την εργατική τάξη, αποφασίστηκε η συμμετοχή του ΕΚΝΛ και δεκάδων σωματείων με τους αντιπροσώπους που επέλεξαν στην συνδιάσκεψη του ΠΑΜΕ.
Σε ακοίνωση της διοίκησης του ΕΚΛ αναφέρονται τα εξής:
“Η 4η συνδιάσκεψη του ΠΑΜΕ, δεν θα έχει καμία σχέση με τα εκφυλισμένα συνέδρια της ΓΣΕΕ, πολλών Ομοσπονδιών και Ε.Κ, που ελέγχονται από τον εργοδοτικό και κυβερνητικό συνδικαλισμό, τα οποία γίνονται σε πολυτελή ξενοδοχεία, μπροστά σε άδειες καρέκλες, που ελέω μηχανισμών της κυβέρνησης και της εργοδοσίας, παριστάνουν την ηγεσία της εργατικής τάξης, για να την κρατούν υποταγμένη στα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου.
Θα είναι μια δημοκρατική διαδικασία ουσιαστικής συζήτησης των αντιπροσώπων που θα στείλουν πάνω από 300 συνδικαλιστικές οργανώσεις απ’ όλη τη χώρα (Ομοσπονδίες, Εργατικά Κέντρα Σωματεία, επιτροπές Αγώνα), για το πώς θα επιταχυνθεί η ανασύνταξη του εργατικού κινήματος σε ταξική αγωνιστική κατεύθυνση, ώστε όχι μόνο να μπορέσει να ανακόψει την ολομέτωπη επίθεση κυβέρνησης, Ε.Ε, εργοδοσίας, αλλά για να περάσει στην αντεπίθεση διεκδικώντας την κατάργηση όλων των αντεργατικών νόμων, την επιστροφή όλων όσων μας αφαίρεσαν τα χρόνια της καπιταλιστικής κρίσης και των μνημονίων, την ικανοποίηση όλων των σύγχρονων αναγκών μας, μέσα από ριζικές αλλαγές σε κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο.
Αυτή η συζήτηση και οι αποφάσεις της συνδιάσκεψης του ΠΑΜΕ, θα αποτελέσουν σπουδαίο όπλο στα χέρια της εργατικής τάξης, στην προσπάθεια που πρέπει να κάνει για να βάλει οριστικά τέλος στην άθλια κατάσταση που βιώνουμε.
Κάνοντας μια αποτίμηση της επιλογής του ΕΚΝΛ, με απόφαση συνεδρίου του, να συμμετάσχει στην δημιουργία του ΠΑΜΕ το 1999, ως πλατιάς ταξικής αγωνιστικής συσπείρωσης Εργατικών Κέντρων, Ομοσπονδιών, σωματείων, επιτροπών αγώνα, κόντρα στην ταξική υποταγή και τον εκφυλισμό που επέβαλαν σε πολλές συνδικαλιστικές οργανώσεις οι δυνάμεις του εργοδοτικού & κυβερνητικού συνδικαλισμού, αποδείχτηκε στην πορεία των 17 χρόνων, πολύ ορθή.
Γιατί, η συντονισμένη πλέον δράση εκατοντάδων ταξικών συνδικάτων που αποτελούν το ΠΑΜΕ, με το πλαίσιο αιτημάτων και την ασυμβίβαστη γραμμή πάλης ενάντια στην πλουτοκρατία, το κράτος και τις κυβερνήσεις της, τις ιμπεριαλιστικές ενώσεις της, μέσα σε αντίξοες συνθήκες, κράτησε όρθιο το εργατικό κίνημα σε μεγάλο βαθμό και αποτελεί την αντικειμενική βάση για την ανασύνταξή του, ώστε να μπορέσει να αντεπιτεθεί και να νικήσει στην πατρίδα μας, να επιδράσει ακόμα περισσότερο στην ενίσχυση του ταξικού ρεύματος στο διεθνές εργατικό κίνημα. Χωρίς την ύπαρξη του ΠΑΜΕ η κατάσταση θα ήταν πολύ χειρότερη για το σ.κ. και για την ίδια την εργατική τάξη.
Γι’ αυτό το ΠΑΜΕ, βρίσκεται διαρκώς στο στόχαστρο της πολεμικής, της συκοφαντίας και της προβοκάτσιας, της αστικής τάξης, των κυβερνήσεων, του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού. Αυτοί γνωρίζουν τον κίνδυνο που αντιπροσωπεύει για τα συμφέροντά τους το ΠΑΜΕ, παρ’ ότι δεν είναι ακόμα πλειοψηφικό ρεύμα στο εργατικό κίνημα.
Οι εξελίξεις που μεσολάβησαν στα 17 χρόνια από την ίδρυση του ΠΑΜΕ έως σήμερα και ιδιαίτερα των τελευταίων χρόνων που βρίσκεται σε εξέλιξη η οικονομική κρίση του καπιταλισμού στην Ελλάδα και όχι μόνο, με τις βαριές συνέπειες, αποδεικνύουν πιο καθαρά ότι το εκμεταλλευτικό σύστημα, όχι μόνο δεν μπορεί να δώσει λύσεις στα μεγάλα και οξυμένα προβλήματα, αλλά αποτελεί παράγοντα ακόμα μεγαλύτερης όξυνσής τους (ανεργία, εισόδημα, εργασιακά, ασφαλιστικά, υγεία, παιδεία, στέγη, περιβάλλον, κλπ), φέρνει ακόμα πιο κοντά τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, όποιο μείγμα πολιτικής διαχείρισης του συστήματος και αν εφαρμοστεί με όποια κυβέρνηση, είτε συνεχιστεί η κρίση, είτε υπάρξει μια αναιμική και προσωρινή ανάκαμψη της καπιταλιστικής οικονομίας.
Η γραμμή της ταξικής συνεργασίας, που έχει επιβάλει στο μεγαλύτερο μέρος των συνδικαλιστικών οργανώσεων, ο κυβερνητικός και εργοδοτικός συνδικαλισμός, αποδείχτηκε καταστροφική για την εργατική τάξη και το κίνημά της, το οδήγησε σε αφοπλισμό, σε συνεχείς ήττες και απώλειες που μετρά η εργατική τάξη τα τελευταία χρόνια.
Επομένως αυτή η γραμμή, πρέπει να απορριφτεί μαζικά και αποφασιστικά σήμερα από Σωματεία, Εργατικά Κέντρα, Ομοσπονδίες και πριν απ’ όλα από τους εργαζόμενους και να υιοθετηθεί αντίστοιχα η γραμμή της ασυμβίβαστης ταξικής πάλης της εργατικής τάξης, κόντρα στο μεγάλο κεφάλαιο, το κράτος, τις κυβερνήσεις και τις διεθνείς ενώσεις του, με τους ανθρώπους του μέσα στο σ.κ, που προτείνει το ΠΑΜΕ. Η συσπείρωση νέων συνδικάτων και εργαζομένων με το ΠΑΜΕ, τη γραμμή και το πλαίσιο πάλης του, είναι βασική προϋπόθεση για την ανασύνταξη του σ.κ, για να γίνει πιο αποτελεσματικό.
Η ζωή αποδείχνει ότι μόνο οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ και η ισχυροποίησή τους, μπορούν προωθήσουν την ανασύνταξη του σ.κ. Οι πλειοψηφίες των Δ.Σ (ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ, ΜΕΤΑ) σε ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ, σε πολλές Ομοσπονδίες, Ε.Κ και σωματεία, είναι δεσμευμένες με τις επιλογές τους να βάζουν διαρκώς πλάτη στήριξης της στρατηγικής του μεγάλου κεφαλαίου, έχουν περάσει εν΄ολίγοις, με τον ταξικό αντίπαλο.
Γι’ αυτό χρειάζεται να γίνουμε πιο ικανοί ως ΕΚΝΛ, τα ταξικά σωματεία, για να τραβήξουμε στα σωματεία και στον αγώνα τα οργανωμένα μέλη των σωματείων, αλλά και νέες ανοργάνωτες μάζες, χωρίς πείρα αγώνων, ιδιαίτερα από τη νέα γενιά που εργάζεται και αυτή που σπουδάζει, τους άνεργους, τις γυναίκες, τους μετανάστες, μ’ αυτή τη γραμμή πάλης και τα αιτήματα που έχει το ΠΑΜΕ και υιοθετήσαμε και εμείς ως ΕΚΝΛ στα συνέδριά μας.
Αυτό απαιτεί από μέρος μας, επίμονη & στοχευμένη δουλειά διαφώτισης και οργάνωσης σε κάθε κλάδο, κύρια σε μεγάλους χώρους δουλειάς. Η δουλειά για τις ΣΣΕ, για την ανεργία, κ.α, πρέπει να έχει τέτοια χαρακτηριστικά.
Απαιτεί να βοηθήσουμε τα σωματεία να στήσουν πυρήνες οργάνωσης σε βασικούς χώρους δουλειάς (σωματειακές επιτροπές, επιτροπές αγώνα), εστίες αγώνα για κάθε πρόβλημα που απασχολεί τους εργάτες και εργάτριες, τις οικογένειές τους, στον τόπο και τον κλάδο δουλειάς, αλλά και στην συνοικία. Να συγκροτήσουν επιτροπές ανέργων, μέσα από συσκέψεις ανέργων του κλάδου, αλλά και σε συνοικίες που μπορούμε, οι οποίες θα δρουν βοηθητικά στην δουλειά των σωματείων για την συσπείρωση των ανέργων. Να βελτιώσουν τη λειτουργία τους (ταχτικές και ουσιαστικές συνεδριάσεις των Δ.Σ, Γ.Σ), την επαφή με τα μέλη τους, την επίλυση του οικονομικού προβλήματός τους, της ανάπτυξης της δράσης τους για όλα τα προβλήματα και τις ανάγκες της ζωής τους.
Ταυτόχρονα, ως ΕΚΝΛ, αναλαμβάνουμε την ευθύνη να δυναμώσουμε την κοινή δράση με τη μικρομεσαία αγροτιά και τους αυτοαπασχολούμενους που αναπτύχθηκε την προηγούμενη περίοδο με αιχμή το ασφαλιστικό, τις αγροτικές κινητοποιήσεις. Η πρωτοβουλία μας για την οργάνωση της πάλης ενάντια στην ανεργία και την προστασία του εργατικού-λαϊκού εισοδήματος, που εκφράστηκε με το πρόσφατο πανθεσσαλικό συλλαλητήριο στη Λάρισα, θα έχει και συνέχεια”.
