ΓΡΑΦΕΙ Ο Νίκος Μπογιόπουλος*
Οι εικόνες των όσων συνέβησαν στην Ομόνοια είναι σοκαριστικές. Εκείνο που μαζί με την τραγική κατάληξη προκαλεί διπλό σοκ είναι η αντίδραση των σεσημασμένων του “νόμου και της τάξης”.
Πρόκειται για “ανθρωπιστές” που ο “ουμανισμός” τους έχει για σημαία του το κνούτο του “νοικοκυραίου”.
Που το “αίσθημα δικαίου” με το οποίο δηλητηριάζουν την κοινωνία δεν περιορίζεται, πια, σε εκείνο το σιχαμερό “ναι μεν, αλλά…”.
Τώρα, πλέον, έφτασαν μέχρι του σημείου να αναγορεύουν το νόμο του Λυντς σε “αυτοάμυνα” και να τον βαφτίζουν… “δικαίωμα”!
Ο Χατζιδάκις μας είχε προειδοποιήσει:
«Όποιος δεν φοβάται το πρόσωπο του τέρατος, πάει να πει ότι του μοιάζει. Και η πιθανή προέκταση του αξιώματος είναι, να συνηθίσουμε τη φρίκη, να μας τρομάζει η ομορφιά. (…). Η υποταγή ή ο εθισμός σε μια τέτοια συνύπαρξη, ή συνδιαλλαγή, δεν προκαλεί τον κίνδυνο της αφομοίωσης ή της λήθης, του πώς πρέπει, του πώς οφείλουμε να σκεφτόμαστε, να πράττουμε και να μιλάμε; Αναμφισβήτητα αρχίσαμε να το ανεχόμαστε. Και η ανοχή, πολλαπλασιάζει τα ζώα στη δημόσια ζωή, τα ισχυροποιεί και τα βοήθα να συνθέσουν με ακρίβεια τη μορφή του τέρατος, που προΐσταται, ελέγχει και μας κυβερνά (…).
Το ερώτημα περνάει απ’ τις ηλεκτρικές εφημερίδες της κεντρικής πλατείας. Πώς θ’ αντιδράσουμε και πώς δε θα συμβιβαστούμε με το τέρας; (…)”
Το άρθρο σημοσιεύτηκε στο imerodromos.gr
