Η Μαρία Παιδή – Νασίκα, υποψήφια δημοτική σύμβουλος με τη ΣΥΝ Πολιτεία του Π. Σαρχώση παρουσιάζει κάποιες σκέψεις της για τις αυτοδιοικητικές εκλογές
Το τι σημαίνουν εκλογές το κατάλαβα μεγαλώνοντας, όταν οι παιδικές εικόνες και αναμνήσεις ωρίμασαν και βρήκαν τις ερμηνείες τους. Στο διπλανό μας σπίτι,στην ίδια αυλή, ένας σημαντικός διατελέσας δήμαρχος έδινε το δικό του αγώνα, μετατρέποντας το σπιτικό του σε εκλογικό κέντρο. Εκεί και εγώ. Χωρίς να ξέρω τι σήμαινε η οχλαγωγία που δημιουργούσαν οι άνθρωποι,χωρίς να διακρίνω την αγωνία
και την άοκνη εργασία τους για τον κοινό τους σκοπό. Άλλωστε ήμουν πολύ μικρή για να με απασχολούν τέτοια προβλήματα. Έπειτα το γαλακτοπωλείο στην μικρή πλατεία που διατηρούσαν ο πατέρας μου Κώστας και ο αδερφός του Δημήτρης(Μήτσος) εκείνη την εποχή ήταν ένας χώρος όπου οι βουλευτές έβρισκαν τους ψηφοφόρους τους και οι πολιτικές συζητήσεις είχαν την τιμητική τους.
Εκεί και εγώ.
Αυτό το αλισβερίσι που γινόταν, μου προκαλούσε το ενδιαφέρον ως παιδί και ως έφηβη. Στα φοιτητικά μου χρόνια πια ήμουν έτοιμη για αγώνες, πορείες, διεκδικήσεις κάποιες από τις οποίες δικαιώθηκαν. Έπειτα συστρατευμένη χωρίς να είμαι η ίδια υποψήφια στο πλευρό του Θανάση Νασίκα, έδινα τον δικό μου μικρό αγώνα μαζί του εμπιστευόμενη τον άνθρωπο και τις ικανότητές του. Τώρα αποφάσισα να ασχοληθώ με τα κοινά θέτοντας τον εαυτό μου σε υποψηφιότητα στο συνδυασμό του Δημάρχου Παναγιώτη Σαρχώση.
Γιατί ένας ελεύθερος άνθρωπος πρέπει να έχει ευθύνη για τα πολιτικά πράγματα. Να μην φοβάται να εκτεθεί, να μην διστάζει να συμμετέχει. Συναντήθηκα μαζί του κατόπιν προσκλήσεώς του. Είναι ένας άνθρωπος με πείρα, γνώσεις, ακούραστος και ανοιχτός στις νέες προκλήσεις,ένας άνθρωπος που αγαπά πολύ αυτό που κάνει.
Μετά την ανακοίνωση της συμμετοχής μου, αν και δεν πέρασαν ημέρες πολλές, οι σχολιαστές που πάντα από τη σιγουριά του παρασκηνίου προσπαθούν να αυτοχαρακτηριστούν πολιτικοί αναλυτές, παντογνώστες του παιχνιδιού της πολιτικής και πατέρες των πολύπαθων κομμάτων τους, εξέφρασαν τις παρακάτω ανησυχίες τους που καμία σχέση δεν είχαν με τις ικανότητές μου αλλά με άλλα πιο ζουμέρά πράγματα όπως το τι θα κάνει τώρα η ευρύτερη μου οικογένεια ή το αν ο χώρος που επέλεξα είναι αυτός στον οποίο ανήκω.
Νιώθω την ανάγκη να πω πως για εμένα οι εκλογές και δη οι αυτοδιοικητικές δεν έχουν τον χαρακτήρα ενός εμφύλιου πολέμου, δεν διχάζουν οικογένειες που συνεχίζουν να πορεύονται ενωμένες, και ανεξαρτήτως χώρου οι άνθρωποι που μπορούν τις διαφωνίες και τις συμφωνίες τους να τις κάνουν έργα και πράξεις για το κοινό συμφέρον είναι αποτελεσματικοί και χρήσιμοι.
Εν προκειμένω, ας ψηφίσουμε τους καλύτερους, χωρίς πνευματικές αγκυλώσεις και κομματικές μονόφθαλμες οπτικές. Ο Δήμος είναι το σπίτι μας. Ο Δήμαρχος και οι άνθρωποί του είναι οι υπηρέτες μας. Και εμείς ας γίνουμε άξιοι εργοδότες ,ώστε και αυτοί που θα μας υπηρετούν να είναι ο καθρέφτης της δικής μας καθαρότητας, της προσωπικής μας αξιοσύνης, της αγάπης μας για τον τόπο αυτό που έχει όλες τις δυνατότητες να αναστήσει τα παιδιά μας και να τα κρατήσει εδώ, κοντά του όχι ως αγανακτησμένες υπάρξεις αλλά ως δημιουργικά και συνειδητοποιημένα άτομα που μένουν αγωνίζονται, ελπίζουν, συμμετέχουν.
