Του Στέλιου Ντικούλη, ηθοποιού
Αναμφίβολα ζούμε πρωτοφανείς καταστάσεις. Η τραγικότητα της τρέχουσας υγειονομικής συνθήκης και των στοιχείων πρόβλεψης, συγκλονίζουν. Μένουμε σπίτι. Μένουμε σπίτι. Μένουμε σπίτι. Ακοινωνησία για ιερό σκοπό. Καθίσταται πλέον αδύνατο να ξεκολλήσεις την σκέψη σου, από τις εικόνες των άσπρων ποδιών, της μάσκας, των νοσοκομείων και των ιατρικών-οικονομικών στατιστικών.
Ένας κόσμος που αγωνιά, κινδυνολογεί αλλά και πρέπει να ελπίζει. Μια θάλασσα λοιμωξιολόγων, εντατικολόγων, κοινωνιολόγων και πάσης φύσεως ειδικο- λόγων γέμισαν τα τηλεπαράθυρα. Τα σενάρια συνωμοσίας επίσης. Παγκόσμια ανησυχία, για την διάσωση του υπέρτατου δώρου του Θεού προς τον άνθρωπο. Του δώρου της ζωής. Ο λόγος για ένα ιό, που για να τον αντιμετωπίσουμε πρέπει να χρησιμοποιούμε καθημερινά, συγκεκριμένα τετραγωνικά. «Γεωμετρήσαι βούλομαι τον αέρα υμίν διελείν τε κατά γύας.» Μτφ.: Θα χωρομετρήσω τον αέρα και θα σας τον μοιράσω για χωράφια. Όρνιθες του Αριστοφάνη.
Παγκόσμια ημέρα θεάτρου σήμερα. Η τέχνη δεν σταματά να υπάρχει. Ο πολιτισμός δεν σιωπά. Είναι στη σκέψη όλων εκείνων που τον υπηρετούν. Σίγουρα την εποχή του μένουμε σπίτι, «επωάζονται» νέες απόψεις, νέες προτάσεις, νέες καταγραφές. Οι σπουδαίοι Έλληνες, θεατρικοί συγγραφείς του παρελθόντος, όπως ο Α. Σακελλάριος, ο Δ. Ψαθάς, ο Τσιφόρος, ο Βασιλειάδης κ.α., θα είχαν «συλλέξει» αρκετή «τροφή»- υλικό, από την καθημερινότητα της πανδημίας, κάτι που σίγουρα συμβαίνει και με τους σύγχρονους συγγραφείς. Άλλωστε σε κοσμοϊστορικά γεγονότα, φυσικών καταστροφών, επιδημιών και πολέμων, η τέχνη του θεάτρου κατέγραφε, απαντούσε και «αποκωδικοποιούσε» τη ζωή. Μέσα από τα δυσάρεστα, μιλούσε για την χαρά της ζωής. Για την ομορφιά της αγάπης και του έρωτα. Αλλά και για τον εγωισμό, την απανθρωπιά και την ζηλοφθονία.
Το μέλλον δεν θα είναι το ίδιο, σε οικονομικό, πολιτικό, κοινωνικό και πολιτιστικό επίπεδο. Θα έρθει η εποχή των καθημερινών νομοθετικών ρυθμίσεων για να επιβιώσει το οικονομικό και κοινωνικό σύστημα. Παραδοξολογίες δίνουν και παίρνουν, όπως φέρει ειπείν στις επίσημες αναφορές, διεθνών πρακτορείων ενημέρωσης που αναφέρουν, πως οι νέοι στατιστικοί δείκτες της οικονομικής ευημερίας των λαών, διαμορφώνονται από την ποσότητα χρήσης του χαρτιού υγείας- τουαλέτας. Είναι δεδομένο, πως η τέχνη περιμένει, να σημάνει το τέλος της πανδημίας για να απαντήσει στα νέα δεδομένα. Δράμα, κωμωδίες, επιθεωρήσεις, μουσικό θέατρο καθώς και όλα τα είδη τέχνης, θα δώσουν το μήνυμα της έναρξης, μιας νέας κατεύθυνσης στην ανθρώπινη ιστορία. Πολιτισμός σημαίνει παρηγοριά, κατευνασμός των παθών, διαπαιδαγώγηση, ψυχαγωγία, διασκέδαση… ελπίδα.
Ελπίδα, που δεν επιβάλλεται, αλλά εμπνέεται, όπως ο σεβασμός, η αγάπη, ο έρωτας. Ο πλανήτης άλλαξε. Σε λίγο καιρό, που θα τελειώσει η πανδημία, θα σατιρίζονται τα λευκά γάντια (που παραπέμπουν σε ζύμωμα), οι μάσκες όλων των σχημάτων και των χρωμάτων (πχ. μάσκες ελαιοχρωματισμών, μάσκες ασορτί με το ταγέρ της κυρίας, μάσκες για καταδύσεις, μάσκες αστροναυτών κ.ο.κ.), το καλάθι του κυρίου τάδε με μισό ράφι αντισηπτικό, το άγχος της κυρίας που αντί για αντισηπτικό αγόρασε αντιψυκτικό, αντηλιακό, αντισυλληπτικό, αντικαταθλιπτικό και οτιδήποτε αντί…, αρκεί να καλυφθεί η δικαιολογημένη ανασφάλεια της, η κολόνια για την αντιμετώπιση του ιού, που ακούσαμε σε γειτονική χώρα, την απαγόρευση της κυκλοφορίας, τους μεγάλους οίκους μόδας της Ευρώπης που «ράβουν» μάσκες και ιατρικές ποδιές κ.ο.κ.. Η σάτιρα καταγράφει, τις αντιδράσεις των πελατών σε κατάστημα όταν ένας φταρνιστεί. Το τρόμαγμα του κόσμου, στο άκουσμα πως κάποιος ανάμεσα τους επέστρεψε από την πολύπαθη Ιταλία. Την ζωή χωρίς κομμωτήριο, χωρίς καλλυντικά από γνωστό κατάστημα και χωρίς μανικιούρ.
Είναι αρκετά παρήγορο που η Ελλαδική κοινωνία συμμορφώθηκε έστω και αργά στις ιατρικές οδηγίες. Να μείνουμε σπίτι. Δεν χρειάζονται υστερίες, καυγάδες και ξεσπάσματα. Μένοντας σπίτι, έχεις να καλύψεις τον χρόνο σου με πλήθος καλλιτεχνικών επιλογών. Μπορούμε να «ταξιδέψουμε» με ποικίλους τρόπους και να προετοιμαστούμε για ένα ελπιδοφόρο μέλλον στη ζωή μας, στο θέατρο και τον πολιτισμό. Ο Οδυσσέας Ελύτης ήταν ξεκάθαρος: “Την Άνοιξη αν δεν τη βρεις, τη φτιάχνεις”.
