ΓΡΑΦΕΙ Η ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ ΒΡΑΝΤΖΑ, κτηνίατρος, πρώην βουλευτής Καρδίτσας του ΣΥΡΙΖΑ – Π.Σ.
Άλλο ένα «επεισόδιο» προστέθηκε στο σίριαλ της σταδιακής, αλλά σταθερής «απαξίωσης» της φέτας. Οι περιπτώσεις οι οποίες φτάνουν στη δημοσιότητα, προφανώς δεν είναι οι μοναδικές και αφορούν σε νοθεία και απάτη σε βάρος των καταναλωτών, Ελλήνων και Ευρωπαίων και των κτηνοτρόφων με σοβαρές συνέπειες.
Όπως είναι γνωστό στους «παροικούντες την Ιερουσαλήμ», χρησιμοποιούνται όλες οι μέθοδοι απάτης, με στόχο την αύξηση του κέρδους, σε ένα προϊόν ΠΟΠ, το οποίο αποτελεί τη «ναυαρχίδα» των αγροτικών προϊόντων ζωικής προέλευσης της χώρας. Από τη χρήση εισαγόμενου πρόβειου ή εγχώριου αγελαδινού γάλατος, τη μέθοδο της υπερδιήθησης, την εισαγωγή λευκού τυριού που «βαφτίζεται» φέτα, έως την απευθείας εξαγωγή υποτιθέμενης φέτας από άλλη χώρα!
Οι συνέπειες αυτών των γεγονότων είναι μεγάλες και δεν αφορούν μόνο το παρόν αλλά κυρίως το μέλλον, σε πολλαπλά επίπεδα. Πριν την εξαπάτηση του καταναλωτή, έχει προηγηθεί η εξαπάτηση του Έλληνα κτηνοτρόφου, ο οποίος σε δύσκολες συνθήκες παράγει το μοναδικό γάλα από το οποίο μπορεί να παρασκευαστεί η φέτα, και αγοράζεται με ετεροβαρείς συμφωνίες, από τις γαλακτοβιομηχανίες της χώρας μας, συνήθως κάτω του κόστους παραγωγής του. Σε ένα υποστελεχωμένο, πελατειακό κράτος, με «αδύναμους» έως ανύπαρκτους ελεγκτικούς μηχανισμούς και θεσμικό οπλοστάσιο, παρατηρητή μιας νοσηρής κατάστασης, με «μαιμού» συνεταιρισμούς, κτηνοτρόφους στα όρια της επιβίωσης και γαλακτοβιομηχάνους να επιδεικνύουν τα πλούτη τους. Οι μεγαλοστομίες αξιωματούχων της κυβέρνησης της ΝΔ για την αξία του πρωτογενούς τομέα, όχι μόνο δεν αποτυπώνονται σε πολιτικές αλλά πλέον προκαλούν τους Έλληνες παραγωγούς που ψάχνουν απεγνωσμένα έξοδο διαφυγής.
Ειδικά αυτή τη χρονιά με την αύξηση στο κόστος παραγωγής (ζωοτροφές, ενέργεια) να ξεπερνάει το 40%, ενώ η αύξηση στην τιμή του γάλακτος φαίνεται ότι δεν θα ξεπεράσει το 15%, σε συνδυασμό με τις κινήσεις των ανταγωνιστριών Ευρωπαϊκών χωρών κατά της χώρας μας, όσον αφορά το καθεστώς της φέτας, η κατάσταση βρίσκεται σε οριακό σημείο. Οι γεωργοί και οι κτηνοτρόφοι προκειμένου να παράγουν, χρειάζονται υποδομές, ρευστότητα, σταθερό νομικό περιβάλλον, ίση μεταχείριση και μια ισχυρή, στελεχωμένη και καταρτισμένη διοίκηση η οποία θα είναι αρωγός και θεματοφύλακας αυτής της προσπάθειας.
Διαφορετικά η χώρα θα χάσει ένα ακόμη συγκριτικό πλεονέκτημα με ανυπολόγιστες οικονομικές και κοινωνικές συνέπειες.
