ΓΡΑΦΕΙ Η Αννα Βαγενά για τον Αλέξη Τσίπρα
Αυτό το σημείωμα ήθελα να το γράψω εδώ και πολύ καιρό, από το βράδυ της τελευταίας επίσκεψης του Αλέξη Τσίπρα στη Λάρισα, στις 9 Ιουνίου. Το ανέβαλα συνεχώς, γιατί ήθελα να κατασταλάξουν μέσα μου τα τόσα συναισθήματα από τα απανωτά και έντονα γεγονότα των εκλογών και της εκλογικής ήττας του ΣΥΡΙΖΑ.
Τώρα, μετά την παραίτηση του Αλέξη Τσίπρα από την προεδρία του κόμματος και την δήλωση ότι δεν θα ξανά είναι υποψήφιος γι’ αυτή τη θέση, θα ήθελα να γράψω όλα αυτά που σκέφτομαι και νιώθω τόσο καιρό.
Εκείνο το βράδυ, λοιπόν, στις 9 Ιουνίου, ο Αλέξης μίλησε έξω από το εκλογικό κέντρο του ΣΥΡΙΖΑ στη Λάρισα, στην οδό Πατρόκλου. Δεν ήταν ανεβασμένος σε εξέδρα, μίλησε ανάμεσα στο πλήθος, ανάμεσά μας. Εγώ έτυχε να βρίσκομαι πολύ κοντά του. Δεν θα ξεχάσω ποτέ τα συναισθήματα εκείνης της βραδιάς.
Εκείνη τη βραδιά είδα έναν πραγματικά λαϊκό ηγέτη ανάμεσα στον λαό. Ήταν συγκλονιστικός μιλούσε από καρδιάς και όταν τελείωσε, όλοι γύρω μου μαζί μ’ εμένα ήμασταν δακρυσμένοι και πολλοί κλαίγαμε. Τότε διαπίστωσα ακόμα μία φορά πόσο χαρισματικός, πόσο αληθινός, πόσο αγνός και τίμιος άνθρωπος είναι και πως είναι ένας ηγέτης πάνω από το κόμμα του. Γιατί έτσι είναι οι πραγματικοί ηγέτες, δεν τους δημιουργούν, ούτε τους καθοδηγούν τα κόμματα. Το αντίθετο συμβαίνει. Αυτό το χάρισμα δεν το έχετε κύριε Μητσοτάκη, όση κακία κι αν ξεράσετε, όση στήριξη και αν σας παρέχει σύσσωμο το οικονομικό κατεστημένο και τα φερέφωνα του.
Είχα την τιμή και τη χαρά να είμαι στην κοινοβουλευτική ομάδα του Αλέξη Τσίπρα επί 8 χρόνια. Έζησα από κοντά και είμαι, είμαστε περήφανοι για τα όσα καταφέραμε στα 4 χρόνια της διακυβέρνησής μας, εκείνα τα ηρωικά χρόνια που κρατήσαμε όρθια την χρεωκοπημένη Ελλάδα που μας παρέδωσαν οι υπερπατριώτες της Δεξιάς. Εμείς τους παραδώσαμε γεμάτα ταμία και ρυθμισμένο το χρέος.
Για εμένα, που από 16 χρονών είμαι στον χώρο της Αριστεράς, το να είμαι μέρος των αγώνων της πρώτης αριστερής κυβέρνησης αυτής της χώρας είναι η μεγαλύτερη τιμή. Τώρα, όπως είπε και ο Αλέξης, έκλεισε ένας μεγάλος και δημιουργικός ιστορικός κύκλος, όπως έπρεπε και όπως του άξιζε, «πάμε για άλλα» όπως συνήθιζε να λέει και ο άντρας μου ο Λουκιανός όταν αρχίζαμε μία καινούργια ιστορία. Είμαι σίγουρη ότι πάμε για άλλα καινούργια και ωραία πράγματα με συντροφική αλληλεγγύη και αριστερό ήθος. Είμαι σίγουρη ότι ο Αλέξης θα είναι παρών και εμείς θα είμαστε μαζί του.
Γιατί η Αριστερά και οι ιδέες της και τα ιδανικά της για κοινωνική δικαιοσύνη δεν πέθαναν και δεν θα πεθάνουν, τα έχει ανάγκη η ανθρωπότητα!
