«Η Κυπριακή Δημοκρατία δείχνει μια αξιοζήλευτη ζωτικότητα», τόνισε ο Λαρισαίος βουλευτής στο Πανεπιστήμιο Λευκωσίας
«Οφείλουμε ως ελληνισμός να ενισχύσουμε τις παραδόσεις μας, τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά μας, την χριστιανική μας ταυτότητα. Και να τα αξιοποιήσουμε με εξωστρέφεια. Όπως κάνουμε ως Διακοινοβουλευτική Συνέλευση Ορθοδοξίας με την εκστρατεία μας για την ανάδειξη των χριστιανικών αξιών στην Ευρώπη, που τελούν υπό την επίθεση της woke ατζέντας και ενός θολού πολυπολιτισμού.
Όπως κάνουμε με την αλληλεγγύη μας προς τους χριστιανούς αδελφούς μας στην Συρία και σε όλη την Μέση Ανατολή που κινδυνεύουν με διωγμό από τις πατρογονικές τους εστίες». Τα παραπάνω τόνισε ο Γενικός Γραμματέας της Διακοινοβουλευτικής Συνέλευσης Ορθοδοξίας (ΔΣΟ), Μέλος της Βουλής των Ελλήνων, δρ Μάξιμος Χαρακόπουλος στην καθιερωμένη Γιορτή των Γραμμάτων και την τελετή κοπής της Βασιλόπιτας της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Λευκωσίας στην οποία ήταν κεντρικός ομιλητής με θέμα «Ο ελληνισμός μπροστά στις προκλήσεις του νέου διεθνούς περιβάλλοντος».
Την Βασιλόπιτα ευλόγησε ο Πανιερώτατος Μητροπολίτης Κύκκου και Τηλλυρίας κ. Νικηφόρος, ενώ παραβρέθηκαν οι βουλευτές της Βουλής των Αντιπροσώπων της Κύπρου, και μέλη της κυπριακής κοινοβουλευτικής αντιπροσωπείας στην ΔΣΟ κ.κ. Πανίκος Λεωνίδου, Ηλίας Μυριάνθους, Μαρίνος Μουσιούττας και Ευθύμιος Δίπλαρος, ο Έξαρχος του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων κ. Τιμόθεος, ο Πρόεδρος του Τμήματος Θεολογίας του Πανεπιστημίου Λευκωσίας, τ. Πρόεδρος και Κοσμήτορας της Θεολογικής Σχολής του ΑΠΘ, κ. Χρήστος Οικονόμου, o Αντιπρύτανης κ. Παναγιώτης Αγγελίδης, η αναπληρώτρια κοσμήτορας Σχολής Ανθρωπιστικών Σπουδών κα Ιουλία Παπαγεωργίου,, ο καθηγητής κ. Αιμίλιος Σολομού, οι λέκτορες κα Φωτεινη Δράκου και π. Παρασκευάς Αγάθωνος, ο Πρέσβης ε.τ. κ. Χαράλαμπος Χριστοφόρου, ο Στρατηγικός Αναλυτής δρ Νίκος Λυγερός, η κα Όλγα Παπαδούλη εκπρόσωπος της υπουργού Παιδείας κ. Αθηνάς Μιχαηλίδου, πανεπιστημιακοί, προπτυχιακοί και μεταπτυχιακοί φοιτητές.
Το θαύμα της Ορθοδοξίας
Ο επικεφαλής της ΔΣΟ στην ομιλία του επισήμανε ότι «κάθε φορά που έρχομαι στην γλυκεία χώρα, κατά τον Λεόντιο Μαχαιρά, δεν σας κρύβω ότι αναπτερώνεται το ηθικό μου. Παρά το γεγονός ότι η μισή σχεδόν Κύπρος είναι σκλαβωμένη, για πάνω από μισό αιώνα, ότι ο στρατός του Αττίλα εξακολουθεί να μολύνει τα χώματα που αγίασαν απόστολοι, άγιοι και μάρτυρες, η Κυπριακή Δημοκρατία δείχνει μια αξιοζήλευτη ζωτικότητα. Και πρέπει να αποτελεί παράδειγμα και για την Ελλάδα σε πολλούς από τους τομείς της οικονομίας και της διοίκησης». Και πρόσθεσε ότι «θα ήμουν, όμως, άδικος αν περιόριζα τον θαυμασμό μου στα επιτεύγματα του κυπριακού οικονομικού τομέα. Γιατί, ταυτόχρονα, διαχρονικά με εντυπωσιάζει και η βαθιά θρησκευτική πίστη των Κυπρίων. Ο δυνατός δεσμός που διατηρούν με την Ορθοδοξία και τις παραδόσεις της, οι γεμάτες εκκλησίες, η συμμετοχή πολλών νέων στα εκκλησιαστικά δρώμενα. Εξάλλου, αυτό το ιστορικό θαύμα της διατήρησης του ελληνισμού σε αυτήν την εσχατιά της Μεσογείου, δίπλα ακριβώς από την ασιατική και αφρικανική ήπειρο, οφείλεται δίχως άλλο στην Ορθοδοξία. Αυτή, άλλωστε, διαφύλαξε και την ταυτότητα σύμπαντος του ελληνισμού κατά την μακρά περίοδο της τουρκοκρατίας και της ενετοκρατίας».
Χωρίς ψευδαισθήσεις απέναντι στην Τουρκία
Ο Μάξιμος Χαρακόπουλος τόνισε ότι «ως ελληνισμός οφείλουμε κατ’ αρχάς να μην τρέφουμε ψευδαισθήσεις ότι με την Τουρκία μπορεί να λειτουργήσει ο κατευνασμός, ανεξάρτητα αν είναι απαραίτητο να διατηρούμε διαύλους συζήτησης και συνεννόησης. Ούτε, επίσης, να θεωρούμε ότι αν μόνοι μας δεν αντισταθούμε θα έλθουν κάποιοι τρίτοι να μας σώσουν και να μας προστατέψουν. Δυστυχώς, οι διεθνείς σχέσεις είναι σχέσεις συμφερόντων και συχνά ωμού ρεαλισμού. Το πάθημα, άλλωστε, της Μικράς Ασίας, αλλά και η εισβολή του 1974 στην Κύπρο πρέπει να αποτελεί για εμάς διαχρονικό μάθημα». Συνέχισε λέγοντας ότι απέναντι στην τουρκική επιθετικότητα χρειάζεται «συντονισμός μεταξύ Ελλάδος και Κύπρου» ως ενιαίος χώρος, «αναβάθμιση των αμυντικών ικανοτήτων Ελλάδας και Κύπρου», ακόμη «αν χρειάζεται ας μειώσουμε λίγο το βούτυρο για να αυξήσουμε τα κανόνια, γιατί είναι τα κανόνια που μας κατοχυρώνουν την ελευθερία μας», «δίκτυο συμμαχιών».
Κατέληξε δε ότι «όλα τα παραπάνω, όμως, για να έχουν αποτέλεσμα πρέπει να εδράζονται σε ένα υψηλό και ακμαίο ηθικό, το οποίο μπορεί να προσφέρει πρωτίστως η συνείδηση της μακράς ιστορίας μας και η ανάδειξη των αξιών της πίστης μας. Τα στοιχεία, δηλαδή, που συγκροτούν την ταυτότητά μας. Για να πολεμήσει κάποιος πρέπει να γνωρίσει πρωτίστως τι έχει να χάσει αν δεν πολεμήσει. Και η απάντηση είναι τον ίδιο του τον εαυτό».
