Η δημοτική αρχή του δήμου Τυρνάβου θα καταθέσει στη συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου την ερχόμενη Τρίτη πρόταση ψηφίσματος με τις θέσεις της για τη διαχείριση των αδέσποτων ζώων.

Αξίζει να σημειωθεί ότι το κείμενο που ακολουθεί, αποτελεί τις θέσεις της Λαϊκής Συσπείρωσης για τη διαχείριση των αδέσποτων ζώων, το οποίο έχει κατατεθεί για συζήτηση και έγκριση στην ΚΕΔΕ.

Δείτε τί αναφέρει η πρόταση της δημοτικής αρχής:

Τα τελευταία χρόνια ενισχύθηκαν οι αρμοδιότητες των Δήμων στο θέμα της διαχείρισης των αδέσποτων ζώων. Αρμοδιότητες που μετατέθηκαν χωρίς επαρκή χρηματοδότηση και προσωπικό, χωρίς επαρκείς υποδομές, με τους Δήμους να είναι εξολοκλήρου υπεύθυνοι για τη διαχείρισή των αδέσποτων.

Παρά τις προσπάθειες των δήμων να ανταποκριθούν στο συγκεκριμένο θέμα, το πρόβλημα παραμένει άλυτο και αποτελεί ένα κοινωνικό ζήτημα σοβαρό, χωρίς πρόοδο.
Οι λόγοι είναι κυρίως η αποσπασματική και αναποτελεσματική αντιμετώπισή του εκ μέρους του κεντρικού κράτους και των περιφερειών. Η μη οργανωμένη συνολικά και σε πραγματική βάση υποστήριξη των αναγκών των αρμόδιων εκ του νόμου φορέων σε επιστημονική βάση.

Δεν αποτελεί επιτελικότητα ή εκσυγχρονισμό και σίγουρα όχι πολιτισμό η ανάθεση και το σπρώξιμο ευθυνών από την κεντρική διοίκηση προς την τοπική, για θέματα μάλιστα μεγάλα και δύσκολα, χωρίς να δίδονται τα κατάλληλα εργαλεία και οι πόροι για υποστήριξη.

Πόσο μάλλον όταν η διαχείριση των ζώων συντροφιάς που βρέθηκαν στον δρόμο είναι εξαιρετικά δύσκολη, έχει αιτίες και πηγή την εμπορευματοποίηση των ζώων συντροφιάς και τις ανάγκες τους. Άμεση, δε, συνέπεια αυτού είναι η σύγκρουση μεταξύ απλών ανθρώπων και βεβαίως, πρακτικά η ανεξέλεγκτη αύξηση των αδέσποτων ζώων που θέτει σε κίνδυνο -κάτω από ανάλογες συνθήκες- την ασφάλεια ανθρώπων.

Διαρκώς διαφημίζονται τα χρήματα που δόθηκαν για τη δημιουργία και επιδιόρθωση των καταφυγίων και αγορά εξοπλισμού κ.λπ. Και ήταν χρήσιμα. Ωστόσο αφενός αφορούν σε ένα μικρό κομμάτι ενός τεράστιου κύκλου διαχείρισης ζωντανών οργανισμών, αφετέρου η υψηλή θέση που τους δόθηκε στην ιεραρχία αναγκών, έδωσε και ένα λανθασμένο μήνυμα στους πολίτες πως τάχα οι Δήμοι μπορούν να μαζέψουν όλα τα αδέσποτα που είτε αφέθηκαν, είτε γεννήθηκαν στο δρόμο.

Για να μη μιλήσουμε για την δυνατότητα του σχεδίου «ΑΡΓΟΥΣ» εθελοντικής παράδοσης στους δήμους πρώην οικόσιτων ζώων συντροφιάς που αδυνατούν να ενταχθούν σε υπάρχουσες κοινότητες. Το γεγονός αυτό έχει όχι μόνο μεγεθύνει το πρόβλημα, δημιουργώντας πλήθος αδέσποτων στις γειτονιές και τα χωριά των δήμων -με κινδύνους για τους κατοίκους- αλλά έχει αποτελέσει και αιτία εγκλεισμού ζώων σε απαράδεκτες συνθήκες.

Φτάσαμε μάλιστα στο σημείο να βρίσκονται οι Αντιδήμαρχοι κάθε μέρα στα δικαστήρια ως κατηγορούμενοι γιατί δεν προέβλεψαν ότι κάποιος σκύλος αδέσποτος, ίσως δαγκώσει κάποιον περαστικό ή γιατί δε μπόρεσαν να κλειστούν όλα τα αδέσποτα που κυκλοφορούν μέσα στα κλουβιά των καταφυγίων, κάτι που είναι ανέφικτο να συμβεί και δεν αποτελεί τη λύση στο οξυμένο αυτό πρόβλημα.

Είναι ξεκάθαρο πως τα καταφύγια επουδενί δεν μπορούν να αποτελέσουν τις μόνιμες φυλακές των ζώων. Αυτό θα ήταν κακοποίηση των ζώων. Κανένα καταφύγιο όσο μεγάλο κι αν είναι δεν αποτελεί τη λύση. Όσα ζώα κι αν περισυλλέγαμε την επόμενη ώρα θα υπάρχουν άλλα στους δρόμους, καθώς το εμπόριο ζώων συντροφιάς έχει ανέβει σε υψηλά επίπεδα κερδοφορίας!

Τα καταφύγια αποτελούν για τα αδέσποτα χώρους μετάβασης, αποθεραπείας και προετοιμασίας για υιοθεσία, αφού πριν απ’ όλα σημανθούν ηλεκτρονικά και καταγραφούν. Όμως είναι αδύνατον να υιοθετηθούν τα εκατομμύρια αδέσποτα που διαβιούν στη χώρα μας.

Επιπλέον ζητήματα διαχείρισης, αλλά και ηθικής, προέκυψαν με τον νόμο 4830/2021 και το νέο πλαίσιο για την ευζωία των ζώων συντροφιάς (Πρόγραμμα “ΑΡΓΟΣ”), αφού ενισχύθηκε η συνήθης πρακτική, κατά την οποία τα όποια κονδύλια δίνονται δεξιά και αριστερά, χωρίς κανένα ουσιαστικό αποτέλεσμα.

Δεν ενισχύονται οι υπάρχουσες υπηρεσίες πχ. κτηνιατρικής επίβλεψης και ελέγχου θεμάτων δημόσιας υγείας, δεν υπάρχει καθορισμένο κτηνιατρικό πρωτόκολλο για τη φροντίδα των ζώων από την επιστημονική και πανεπιστημιακή κοινότητα κλπ.

Καταγράφεται πλέον εμφανώς το φαινόμενο η διαχείριση των αδέσποτων ζώων δίνεται σε συμπράξεις των Δήμων με ΜΚΟ ή μεγάλα φιλοζωϊκά σωματεία με τα μικρά φιλοζωικά σωματεία να τείνουν να εκλείψουν. Μάλιστα ο κανονισμός συγκρότησης και λειτουργίας των 5μελών επιτροπών που υποχρεούμαστε να συγκροτούμε σε αυτό ακριβώς συμβάλλει.

Μόνοι κερδισμένοι βρέθηκαν ορισμένοι κύκλοι επιχειρηματικών συμφερόντων, οι μεγάλες αλυσίδας petshop και ΜΚΟ, οι οποίοι διαχειρίζονται τα κονδύλια για στειρώσεις και παροχή κτηνιατρικών υπηρεσιών σε αδέσποτα ζώα ή κινούνται γύρω από το εμπόριο τροφών, σκευασμάτων, εξοπλισμού κλπ.

Στον ίδιο νόμο περιλαμβάνεται και η υποχρεωτικότητα της στείρωσης, αλλά και η λήψη και αποστολή γενετικού υλικού των ζώων συντροφιάς, που αποτελεί ζήτημα που δεν μπορεί να μας αφήνει αδιάφορους, αφού αποτελεί ένα ερώτημα το πως θα βοηθήσει ουσιαστικά στην επίλυση του ζητήματος των αδέσποτων, αλλά και αν πληροί τα επιστημονικά κριτήρια για να εφαρμοστεί.

Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις του Πανελλήνιου Κτηνιατρικού Συλλόγου, η καθολική στείρωση αντιτίθεται στα σύγχρονα επιστημονικά δεδομένα, ενώ η ανάλυση γενετικού υλικού αποτελεί μέτρο πρακτικά ανεφάρμοστο, χωρίς καμία ουσιαστική χρησιμότητα στη λύση του προβλήματος των αδέσποτων ζώων. Επιπλέον είναι ένα ακόμα χαράτσι για τους ιδιοκτήτες ζώων συντροφιάς.

Η καθολική στείρωση δεν λαμβάνει υπόψιν της τις ιδιαιτερότητες που έχει κάθε ζώο, ή φυλή ζώου, εκθέτει σε κίνδυνο ζώα που έχουν υποκείμενα νοσήματα ή ιδιαιτερότητες. Πρέπει να εφαρμόζεται στα αδέσποτα με σεβασμό στην ασφάλεια και ευζωία των ζώων, με ιατρικές πράξεις σε κατάλληλα ασφαλή χειρουργεία των δημοτικών ή διαδημοτικών κτηνιατρείων, κάτι που υπονομεύεται από το νόμο.

Η δε επιβολή υποχρεωτικής στείρωσης των δεσποζόμενων ζώων συντροφιάς, στο όνομα του ελέγχου των γεννήσεων, ενισχύει τη λογική εμπορευματοποίησης των ζώων, καθώς η πρόσβαση σε κουτάβι ή σε νεαρό σκύλο θα είναι εφικτή σχεδόν αποκλειστικά μέσω αγοράς. Η αναπαραγωγή και διάθεση ζώων συντροφιάς δεν μπορεί να είναι μια εμπορευματοποιημένη διαδικασία, είναι απαράδεκτο τα ζώα να πουλιούνται και να αγοράζονται, να εισάγονται και να εξάγονται, να αποτελούν αντικείμενο κερδοφορίας.

Στα δεσποζόμενα κατοικίδια η στείρωση θα πρέπει να είναι προαιρετική, με βάση τη βούληση του κηδεμόνα τους ή τυχόν ιατρική σύσταση.
Από την άλλη πλευρά η λήψη DNA είναι διάτρητη επιστημονικά, ενώ λειτουργεί τιμωρητικά σαν εισπρακτικό μέσο, απέναντι στους συνεπείς κατά κανόνα ιδιοκτήτες που έχουν προχωρήσει σε σήμανση του ζώου τους, εισάγοντας τη λογική της ανταποδοτικότητας, καθώς ο νόμος προβλέπει ότι τμήμα των χρημάτων από το παράβολο θα δίνεται για τα προγράμματα αδέσποτων.

Τέλος, όπως προβλέπεται από το νόμο, οι υιοθεσίες θα γίνονται από την πλατφόρμα υιοθεσιών του Εθνικό Μητρώο Ζώων Συντροφιάς (ΕΜΖΣ) και σε συνδυασμό με την υποχρεωτικότητα της στείρωσης, οι μόνοι τρόποι απόκτησης ζώου συντροφιάς θα είναι είτε μέσα από την πλατφόρμα υιοθεσιών (μέσω των ΜΚΟ δηλαδή) είτε η αγορά από εκτροφείς καθαρόαιμων φυλών.

Άλλο ένα βήμα στην περαιτέρω εμπορευματοποίηση των υιοθεσιών, με την εμπλοκή ΜΚΟ, αλλά και την εμφάνιση και ενίσχυση της «ευγονικής» των ζώων συντροφιάς.

Για να μπορέσει να υπάρξει πρόοδος και αποτέλεσμα στο πρόβλημα που όλοι οι Δήμοι αντιμετωπίζουμε, και για να μπορέσουμε να συνεχίσουμε το έργο μας σωστά κι όχι επιφανειακά, αποτελεσματικά και όχι για τους τύπους -όπως μέχρι τώρα οδηγούμαστε να πράξουμε, πρέπει να παρθούν ορισμένα μέτρα για την κάλυψη των ελάχιστων βασικών αναγκών, με δεδομένη την κατάσταση που μέχρι σήμερα έχει το κεντρικό κράτος διαμορφώσει:

1. Χρειαζόμαστε τα κατάλληλα εργαλεία (διοικητικά αλλά και σε ανθρώπινο δυναμικό) για λειτουργία ξεχωριστού τμήματος Αδέσποτων ζώων, καθώς κάποιες υπηρεσίες αυτού του τμήματος πρέπει να λειτουργούν επί 24ώρου βάσεως.

2. Χρειαζόμαστε προσωπικό επαρκές σε αριθμό αλλά και σε γνώση και εμπειρία αναφορικά με τα ζώα συντροφιάς. Το έργο αυτό δεν μπορεί να προχωρήσει με 1-2 ή 3 άτομα που μεταφέρουν οι Δήμοι από άλλα τμήματα, άσχετα με το προηγούμενο αντικείμενό τους. Ούτε επιλύεται με αποσπασματικές αναθέσεις σε αναδόχους που δύσκολα ελέγχονται. Καθώς το ζήτημα αυτό των αδέσποτων θα απασχολήσει και για τα επόμενα χρόνια, είναι απόλυτη η ανάγκη για κατάλληλο προσωπικό με χρονική και ιστορική συνέχεια καταγραφής και αξιοποίησης της γνώσης και εμπειρίας τους. Στελέχωση επίσης των υπηρεσιών διαχείρισης και διοικητικών υπηρεσιών, με προσωπικό κατάλληλο και επαρκές σε αριθμό.

3. Είναι απόλυτη ανάγκη δημιουργίας δημόσιων κτηνιατρικών κλινικών ή κτηνιατρείων, καταφυγίων σε κάθε Δήμο, με ευθύνη του κράτους και ολοκληρωμένο σχεδιασμό σε επίπεδο Περιφερειών με τη συνέργια των Δήμων, στελεχωμένων από κτηνιάτρους με τις εξειδικεύσεις και την εμπειρία που απαιτείται για την ανταπόκριση με ασφάλεια σε ένα τέτοιο έργο. Με βοηθούς και νοσηλευτές. Με εκπαιδευόμενους ώστε να δημιουργούνται οι προϋποθέσεις εμπειρίας για τη συνέχιση, με υλικοτεχνικό εξοπλισμό και με παροχή υπηρεσιών επειγόντων όλες τις ώρες και ημέρες.

Όσα αναφέρουμε δεν είναι όλα όσα χρειαζόμαστε. Είναι εκείνα μόνο που δημιουργούν την αναγκαία και ικανή συνθήκη για να μπορέσουμε να ανταπεξέλθουμε και να προχωρήσουμε, με βάση τις αρμοδιότητες που οι Δήμοι «φορτώθηκαν» από το κεντρικό κράτος.

Η κυβέρνηση γνωρίζει καλά τη σπουδαιότητα αυτών των αναγκών. Γνωρίζει τις κραυγαλέες ελλείψεις που τίθενται καθημερινά σαν εμπόδια και τείχος απροσπέλαστο στη δουλειά μας.

Γνωρίζει πως αυτό που η ίδια μας ανέθεσε δεν μπορεί να προχωρήσει έτσι. Γνωρίζει πως «βολοδέρνουμε» στην προσπάθεια να ανταποκριθούμε. Αλλά προτιμάει να πετάει αρμοδιότητες και να μιλάει μία δική της γλώσσα.

Εμείς να ζητάμε γιατρούς και προσωπικό με συνέχεια κι αυτή να δίνει κλουβιά και καταφύγια λες και μπορούν ακόμα κι αυτά να λειτουργήσουν μόνα τους ή με όποιον τύχει, και που θα γεμίσουν την επόμενη ώρα.
Το γνωστό του να ζητάς φαγητό και να σου δίνουν παντεσπάνι για να ζήσεις.
Η ουσία όμως είναι μία και την επαναλαμβάνουμε, η διαχείριση του προβλήματος των αδέσποτων ζώων οφείλει να γίνεται με αποκλειστική ευθύνη κρατικών δομών, με ολοκληρωμένο και επιστημονικό σχεδιασμό που θα λαμβάνει υπόψη του σε περιφερειακό επίπεδο μια σειρά από ιδιαίτερα χαρακτηριστικά πχ. ορεινούς όγκους, άγρια πανίδα, ορεινούς όγκους, με ενιαίο τρόπο πανελλαδικά και με εξασφάλιση από το κράτος όλων των απαιτούμενων πόρων, ανθρώπινων και οικονομικών, για τη διαμόρφωση χώρων, τη στέγαση και λειτουργία καταφυγίων προσωρινής διαμονής αδέσποτων ζώων, με το αντίστοιχο κτηνιατρείο με υποδομές κλινικής για αδέσποτα (εξεταστήριο, χειρουργείο, νοσηλευτήριο, μικροβιολογικό εργαστήριο, μόνιμους κτηνιάτρους βάρδιας, μόνιμους νοσηλευτές, ζωοκόμους εκπαιδευμένους, εκπαιδευτές, αυτοκίνητα περισυλλογής κ.λπ).

Αυτές είναι οι προϋποθέσεις ώστε να μπορούν να διεξάγονται αποτελεσματικά οι διαδικασίες της περισυλλογής, του ιατρικού ελέγχου και περίθαλψης – στείρωσης, της καταγραφής – σήμανσης, της απελευθέρωσης (εφόσον αυτή είναι εφικτή, με επιστημονικά κριτήρια και με μέτρα για την αποφυγή σχηματισμού αγελών) στο σημείο περισυλλογής και του μετέπειτα ελέγχου των αδέσποτων, χωρίς την παρεμβολή ιδιωτών, μεσαζόντων και διαφόρων ΜΚΟ.

Παράλληλα τα φιλοζωικά σωματεία να ασκούν τον εθελοντικό τους ρόλο, συνεπικουρώντας το έργο των κρατικών δομών και συμβάλλοντας στη διαδικασία των υιοθεσιών αδέσποτων, η οποία θα πρέπει να βρίσκεται υπό τον κρατικό έλεγχο, με διαμόρφωση και λειτουργία κατάλληλης πλατφόρμας για το σύνολο των υιοθεσιών. Σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να υποκαθιστούν την κρατική ευθύνη.

Τέλος είναι επείγουσα ανάγκη η εκπαίδευση, η επιμόρφωση και προαγωγή του σεβασμού προς τα ζώα και το περιβάλλον και πρέπει να γίνεται από τους κρατικούς φορείς ανελλιπώς (σχολεία Πρωτοβάθμιας – Δευτεροβάθμιας, πανεπιστήμια, δήμους κ.λπ.).