ΓΡΑΦΕΙ η Παρασκευή Γρηγορίου, εκπαιδευτικός

Στη σημερινή εποχή του ορθόδοξου υπερρεαλισμού πολλά λέγονται για την παιδεία χωρίς κανείς να γνωρίζει τι σημαίνει ακριβώς.

Οι νέοι αμφισβητούν, οι ιθύνοντες πειραματίζονται και η πνευματική κατάρτιση της νέας γενιάς συνεχώς ολισθαίνει με αλυσιτελείς επιπτώσεις στην ψυχική ισορροπία των νέων.

Ίσως θα μπορούσε κανείς να αναζητήσει το νόημα και το περιεχόμενο της παιδείας μέσα στην καθημερινότητα και την αλληλεπίδραση των ανθρώπων. Γιατί η παιδεία είναι προτέρημα, υπέρμετρη δυνατότητα που προσφέρει πνοή για εξέλιξη και βελτίωση της ψυχοσύνθεσης και της πνευματικής καλλιέργειας του κάθε ατόμου.

Θα μπορούσε κανείς να υποστηρίξει πως παιδεία δεν είναι τα πτυχία και οι περγαμηνές αλλά η αισθητική μας κουλτούρα που διαμορφώνει την προσωπικότητα του καθενός.

Ο τρόπος με τον οποίο οριοθετούμε την ελευθερία μας , η διακριτικότητά μας , η γλώσσα του σώματος, η μουσική που ακούμε ,η παράσταση που προτιμούμε να παρακολουθήσουμε στο θέατρο, ο τρόπος με τον οποίο μας αρέσει να μαθαίνουμε καινούργια πράγματα και να εμπλουτίζουμε τις γνώσεις μας, η προσπάθεια που κάνουμε για να αλλάξουμε κακώς κείμενα του εαυτού μας και η ετοιμότητα να υιοθετήσουμε νέες συμπεριφορές σαν να είμαστε άγραφα χαρτιά.

Παιδεία είναι ο τρόπος που εκφραζόμαστε , που συνομιλούμε , που φλερτάρουμε, που περπατάμε στο δρόμο, που κρατάμε την πόρτα για να περάσει ένας άγνωστος, που χαμογελάμε καλημερίζοντας κάθε περαστικό.

Η παιδεία δεν έχει να κάνει με την έπαρση αλλά με την ταπεινότητα και την προσφορά. Παιδεία σημαίνει να σέβεσαι και να εκτιμάς τον συνάνθρωπο χωρίς να υπολογίζεις την κοινωνική του θέση, να αγωνίζεσαι για το άδικο, να υπερασπίζεσαι τον αδύναμο , να πιστεύεις σε αξίες και ιδανικά.

Η παιδεία έχει να κάνει με την μεγαλοψυχία μας. ΤΟ χέρι που δίνεις για να σηκώσεις από κάτω έναν άγνωστο, ο σκύλος που θα ταΐσεις στη γειτονιά σου, η γλάστρα με λουλούδια ενός φίλου που θα πάρεις για να περιποιηθείς στο μπαλκόνι σου, η θέση που θα προσφέρεις σε έναν ηλικιωμένο που δεν τον βαστούν τα πόδια του.

Η ΠΑΙΔΕΙΑ χαρακτηρίζεται από την αυτοθυσία και τη δοτικότητα. Είναι τα χέρια που θα απλώσεις για να προστατέψεις τον αδύναμο , η κρυμμένη δύναμη που έχεις μέσα σου να τα βάλεις με το κάθε θηρίο.
ΠΑΙΔΕΙΑ είναι το θάρρος με το οποίο αντιμετωπίζουμε και ερχόμαστε σε σύγκρουση με το σύστημα και τους συστημικούς , η γενναιότητα και η ευθύνη να προτάσσουμε τα στήθη μας και να αντιστεκόμαστε σε καθετί που μπορεί να ταράξει την ζωτικότητα και την παραγωγικότητα της κοινωνίας μας.
ΠΑΙΔΕΙΑ είναι να επιλέγεις το δύσκολο δρόμο της αξιοπρέπειας και της μοναξιάς και ταυτόχρονα να φλέγεται το είναι σου για το καλό του κοινωνικού συνόλου.
ΠΑΙΔΕΙΑ είναι να μάχεσαι για τις ομορφιές της ζωής , να θαυμάζεις το ωραίο υπερνικώντας τον υπέρμετρο εγωισμό σου , να μεριμνάς για το αύριο χωρίς να υπολογίζεις στο αλόγιστο κέρδος.
Τελικά ίσως μετά από όλα αυτά θα μπορούσε κανείς να συμπεράνει πως ΠΑΙΔΕΙΑ είναι να είσαι ‘’ ΑΝΘΡΩΠΟΣ’’ και να εκπέμπεις, να σκορπίζεις και να μοσχοβολάς ‘’ΑΝΘΡΩΠΙΑ’’
Ίσως είναι κάτι πολύ δύσκολο και δυσεύρετο στην εποχή μας , θα λέγαμε πως φαντάζει ουτοπιστικό , μα σκεφτείτε πόσο όμορφος θα ήταν ο κόσμος μας αν όλοι επενδύαμε στις ανθρώπινες αξίες και διαθέταμε ΠΑΙΔΕΙΑ αυτό το υπέροχο και πολύτιμο αγαθό.