ΓΡΑΦΕΙ Ο Δημήτρης Καζάκης
Πόσες δόσεις θέλετε για να πληρώσετε την εφορία; 6 ή 100; Μην σας απασχολεί που έτσι ή αλλιώς δεν θα μπορείτε να πληρώσετε τον Ενιαίο Φόρο Ακινήτων. Ούτε να σας απασχολεί το γεγονός ότι ο συγκεκριμένος φόρος έχει σχεδιαστεί για να μπορέσει τελικά η εφορία των τοκογλύφων να δημεύσει την ιδιωτική περιουσία. Θα σας κάνουν “εκπτώσεις”.
Γι’ αυτό και μην ανησυχείτε. Άλλωστε όπως λένε όλοι εν χορώ, η οικονομία πάει καλύτερα και οι πιο πωρωμένοι ηλίθιοι σας διαβεβαιώνουν ότι έρχονται καλύτερες ημέρες.
Κρατηθείτε, έρχονται καλύτερες μέρες…
Μέχρι και η αντιπολίτευση έχει αποδεχθεί αυτό το παραμύθι. Το ΚΚΕ έχει ήδη ανακοινώσει ότι έχουμε μπει σε “καπιταλιστική ανάκαμψη”, όπως και οι Σταθάκηδες του ΣΥΡΙΖΑ που βλέπουν βελτίωση, αλλά με συνέπειες για τους εργαζόμενους. Τώρα τι σόι αριστερά – υποτίθεται ταξική και αντικαθεστωτική – είναι αυτή που είναι έτοιμη να χάψει ότι παραμύθι σερβίρει η κυβερνώσα συμμορία, αρκεί να βάλει το δικό της πρόσημο, είναι αλλουνού παπά ευαγγέλιο
Οπότε Έλληνα κακομοίρογλου κάτσε στον καναπέ σου να πιστεύεις ότι εφόσον άπαντες σου λένε ότι η οικονομία πάει καλύτερα, τότε γιατί να μην περιμένεις ότι ίσως, μπορεί να ελαφρώσουν τα βάρη σου; Το μόνο που χρειάζεται είναι να περιμένεις τις εκλογές, ήσυχα-ήσυχα, να κοιτάς τη δουλίτσα σου, να σκύβεις το κεφάλι σε κάθε ξεπούλημα της πατρίδας, να καταπίνεις κάθε προσβολή στην (ανύπαρκτη) αξιοπρέπεια και την οικογένειά σου για να ψηφίσεις αυτόν που θα σου τάξει τα περισσότερα.
Κι έτσι στήνεται η σικέ αντιπαράθεση που θα μας πάει στις επόμενες εκλογές. Δείτε για παράδειγμα την αντιπαράθεση για την φορολογία. Κυβερνώντες και δελφίνοι της αντιπολίτευσης μάχονται για να πείσουν ότι ο καθένας για την πάρτη του είναι πιο ικανός στην αύξηση της φορολογίας.
Περιουσιολόγια, φορολογία υψηλών εισοδημάτων και κεφαλαίων, πάταξη της φοροδιαφυγής, κοκ. Τα ίδια και τα ίδια. Το μόνο που τους απασχολεί είναι πώς θα αυξήσουν τα φορολογικά βάρη, σ’ έναν ήδη υπερφορολογημένο λαό. Αλλά μην ανησυχείτε, η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ μας διαβεβαιώνει ότι θα φορολογήσει και το μεγάλο κεφάλαιο.
Κουβέντα για το χρέος προς την εφορία
Κανείς δεν λέει κουβέντα για το συσσωρευμένο χρέος προς την εφορία λόγω της φορολογίας που έχει επιβληθεί τα χρόνια του μνημονίου. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι το παλιό χρέος των φορολογουμένων προς την εφορία ξεπέρασε τα 61 δις ευρώ τον Ιούνιο. Σ’ αυτά προστέθηκαν και άλλα 6,2 δις ευρώ νέο χρέος προς την εφορία μέσα στο πρώτο εξάμηνο του 2014. Σύνολο 67,2 δις ευρώ οφειλές προς την εφορία. Δηλαδή το χρέος προς την εφορία ισοδυναμεί αισίως τουλάχιστον με το 35% του ΑΕΠ.
Αν από αυτό το σύνολο των οφειλών αφαιρέσουμε τα 4,6 δις ευρώ που χρωστούν οι πρώην ΔΕΚΟ, οι δημοτικές επιχειρήσεις, κοκ, αλλά και τα 9,5 δις ευρώ που προέρχονται από “πτωχευμένες επιχειρήσεις”, τότε το συνολικό τρέχον χρέος προς την εφορία ανέρχεται σε 53,1 δις ευρώ. Αυτό σημαίνει ότι ο κάθε φορολογούμενος χρωστά κατά μέσο όρο στην εφορία γύρω στα 8.850 ευρώ. Μέχρι το τέλος του έτους η μέση οφειλή ανά φορολογική δήλωση είναι σίγουρο ότι θα έχει υπερβεί τα 9.200 ευρώ, όταν το 2013 είχε φτάσει λίγο πάνω από 8.200 ευρώ.
Mέσα σ’ ένα χρόνο δηλαδή η αύξηση του χρέους των ελλήνων πολιτών προς την εφορία είναι σίγουρο ότι θα ξεπεράσει τελικά το 12%. Με το λαϊκό εισόδημα να προβλέπεται ότι θα μειωθεί γύρω στα 6% έως το τέλος του έτους.
Μπορεί ποτέ να εισπραχθεί αυτό το χρέος; Σε καμιά περίπτωση. Ακόμη κι αν δεχτούμε ότι όντως η ελληνική οικονομία μπαίνει σε διαδικασία ανάκαμψης, που δεν ισχύει ούτε στα πιο υστερικά όνειρα των σεσημασμένων ψυχασθενών της κυβέρνησης. Το σίγουρο είναι ότι το χρέος θα αυξηθεί ακόμη περισσότερο καθ’ ότι η επιδρομή της εφορίας γίνεται όχι τόσο με έκτακτους φόρους, αλλά με μόνιμους, στους οποίους πάνω από το 70% των φορολογουμένων δεν διαθέτει φοροδοτική ικανότητα για να ανταποκριθεί. Κι έτσι το χρέος προς την εφορία θα αυξάνει κάθε χρόνο.
Αν σ’ αυτό προσθέσετε και τους νέους φόρους σαν τον Ενιαίο Φόρο Ακινήτων, αλλά και τους άλλους που θα προβλέπει ο νέος προϋπολογισμός, τότε ακόμη και ο πιο αφελής μπορεί να αντιληφθεί πόσο θα εκτινάσσεται το χρέος προς την εφορία μήνα το μήνα, χρόνο το χρόνο. Ακόμη και για εκείνους που μέχρι σήμερα τα κουτσοκατάφερναν και δεν είχαν χρέη προς την εφορία.
Το χρέος προς την εφορία πρέπει να διαγραφεί.
Τι πρέπει να γίνει μ’ αυτό το χρέος; Κυβερνώντες και δελφίνοι της αντιπολίτευσης υπόσχονται δόσεις, κι άλλες δόσεις, άπειρες δόσεις. Κάντε μόνοι σας τον υπολογισμό και θα δείτε τι σημαίνει να πληρώνεις ένα χρέος πάνω από 9.000 ευρώ ανά φορολογική δήλωση, που αναπόφευκτα θα αυξάνει κάθε χρόνο. Μέχρι βιβλικής τετάρτης γενεάς να προβλέψουν δόσεις, το χρέος αυτό όχι μόνο δεν θα μπορεί να πληρωθεί, αλλά θα αυξάνει.
Τι πρέπει να γίνει; Το αυτονόητο. Να διαγραφούν τα χρέη που φορτώθηκαν στα νοικοκυριά και τους μικρομεσαίους λόγω της μνημονιακής φορολογίας και φυσικά να καταργηθούν όλοι οι δημευτικοί φόροι. Έτσι ή αλλιώς δεν μπορούν να πληρωθούν.
Μα αυτό θα έχει δημοσιονομικό κόστος, θα μας πουν. Ανοησίες, απαντάμε. Το 2013 από το σύνολο των 62,3 δις ευρώ που έφτασαν οι οφειλές προς την εφορία τον Δεκέμβριο, ο κρατικός προϋπολογισμός εισέπραξε 3,2 δις ευρώ από τις εκβιαστικές ρυθμίσεις που επιβάλλει το υπουργείο των τοκογλύφων στους φορολογούμενους. Λίγο πάνω από το 5% της συνολικής οφειλής. Μέχρι τον Ιούνιο του 2014 από τα 67,2 δις ευρώ συνολικές οφειλές προς την εφορία, οι εισπρακτικοί μηχανισμοί κατόρθωσαν να εισπράξουν μόλις 1,7 δις ευρώ. Μόλις το 2,5% των συνολικών οφειλών.
Τα εισπραττόμενα ποσά έναντι των οφειλών είναι ασήμαντα και μπορούν εύκολα να αντικατασταθούν για παράδειγμα από την φορολογία των πολυεθνικών, που σήμερα χαίρουν φορολογικής ασυλίας, αλλά και από την είσπραξη των βεβαιωμένων τελών εισαγωγής που μέχρι πέρυσι – σύμφωνα με την έκθεση του Ελεγκτικού Συνεδρίου – ανέρχονταν στα 3,9 δις ευρώ. Η κυβέρνηση αρνείται να τα εισπράξει γιατί κάνει πλάτες σε κυκλώματα που εισάγουν προϊόντα, κυρίως πετρέλαιο, από τρίτες χώρες, για να τα πουλήσουν ως ελληνικά.
Τα κυκλώματα αυτά, τα οποία περιλαμβάνουν πολυεθνικές, εφοπλιστές και μεσάζοντες δικτυωμένους με τα κυβερνώντα κόμματα, ποτέ άλλοτε δεν ανθούσαν όσο σήμερα. Το λαθρεμπόριο με κυβερνητικές πλάτες έχει γίνει καθεστώς και συμβάλλει καίρια ακόμη και στην εικονική αύξηση των εξαγωγών της χώρας.
Επομένως δεν υπάρχει κανένας ουσιαστικός δημοσιονομικός λόγος, που να αποτρέπει την άμεση διαγραφή των οφειλών προς την εφορία. Όχι μόνο δεν θα επιβαρυνθούν τα έσοδα του κράτους, αλλά θα απελευθερωθούν από τον δήμιο της εφορίας τα νοικοκυριά και οι μικρομεσαίοι με ευεργετικές επιπτώσεις στην οικονομία.
Μην σας εξαπατούν, χωρίς διαγραφή δεν γίνεται τίποτε…
Τότε γιατί δεν τολμά ούτε καν η αντιπολίτευση να ξεκινήσει τις προτάσεις της για το φορολογικό από αυτή την αναγκαία διαγραφή; Γιατί κάνει γαργάρα το τεράστιο αυτό ζήτημα; Τι νόημα έχει να μιλάς για φορολογική δικαιοσύνη και αναμόρφωση του φορολογικού συστήματος, αν δεν ξεκινάς από το αυτονόητο; Αν δεν ξεκινάς δηλαδή με την διαγραφή των οφειλών προς την εφορία.
Πώς μπορεί να σχεδιαστεί δίκαιη φορολογική πολιτική χωρίς να μηδενιστεί το κοντέρ; Πώς μπορεί να εκτιμηθεί η πραγματική φοροδοτική ικανότητα των φορολογουμένων, όταν πνίγονται ήδη στα χρέη προς την εφορία; Πώς μπορεί να υπάρξει πάταξη της φοροδιαφυγής όταν η φοροδιαφυγή έχει γίνει ζωτικό μέσο επιβίωσης για την συντριπτική πλειοψηφία των νοικοκυριών στην Ελλάδα, αλλά και των μικρομεσαίων επιχειρήσεων;
Και για να τα πούμε καθαρά και σταράτα. Όποιος προτείνει φορολογικές αναμορφώσεις χωρίς να ξεκινά με την απαραίτητη και εξαιρετικά επείγουσα διαγραφή των ήδη υφιστάμενων οφειλών προς την εφορία, να είστε σίγουροι ότι σχεδιάζει νέα φορολογική επιδρομή σε βάρος των λαϊκών στρωμάτων που πνέουν ήδη τα λοίσθια. ΄
Δημοσιεύθηκε στο dimitriskazakis.blogspot.gr
