Μετά την αλματώδη αύξηση του αριθμού των ναρκομανών, «άναψε» στη Βρετανία η συζήτηση για τη στείρωση των χρηστών. Πολλοί ισχυρίζονται ότι με αυτό τον τρόπο δεν θα γεννιούνται παιδιά από εθισμένους γονείς με στερητικά συμπτώματα, που ή εγκαταλείπονται από τους γονείς τους, ή ζουν μέσα στη φτώχεια, ή στέλνονται να ζήσουν με θετούς γονείς. Οι γονείς κάνουν τις επιλογές τους, που τα παιδιά καλούνται να «πληρώσουν». Όμως ακόμα και αυτοί που πιστεύουν ότι οι εθισμένοι στα ναρκωτικά δεν αξίζουν τη συμπάθειά μας, βλέπουν προβλήματα σε τέτοιου είδους αντιμετώπιση του θέματος:… αν ξεκινήσει κάτι τέτοιο μέχρι ποιου σημείου θα φτάσει; Θα στειρώνονται οι παιδόφιλοι; Οι φτωχοί; Οι άστεγοι; Ή μήπως θα αρχίσουμε να δίνουμε άδεια σε όποιον σκοπεύει να αποκτήσει παιδιά; Και, σε τελική ανάλυση, ποιος θα τα αποφασίζει όλα αυτά; Μια πρώην χρήστης λέει ότι «όταν έμεινα έγκυος πανικοβλήθηκα. Δεν ήξερα πού να πάω, τι να κάνω ή τι θα επακολουθούσε. Το μόνο που ήξερα ήταν ότι δεν ήθελα να χάσω το γιο μου. Ήμουν όμως από τις τυχερές που βρέθηκε ένα κέντρο υποδοχής εθισμένων να με δεχτεί. Πάλεψα και κέρδισα για χάρη του παιδιού μου. Το παιδί αυτό με βοήθησε να απεξαρτηθώ»
