Ο υπουργός Υγείας σε πρόσφατη τηλεοπτική συνέντευξη παραδέχθηκε το πρόβλημα των καθημερινών ελλείψεων που παρατηρούνται στα νοσοκομεία. Τις απέδωσε δε 100% στην ανεπάρκεια των διοικητών των νοσοκομείων… Χαρακτηριστικά είπε πως «όποιος δεν μπορεί να κάνει οικονομία, στο τέλος στερεί την πορτοκαλάδα από τον αιμοδότη» και μετά, καταγγέλλει «τεχνητές ελλείψεις» και σαμποτάζ των γιατρών, θα μπορούσε να προσθέσει κάποιος έχοντας πλήρη εικόνα για την κατάσταση τοπικά.
Η εικόνα στα νοσοκομεία της Λάρισας παραμένει λίγο πολύ σταθερή σε ό,τι αφορά τις ελλείψεις τους τελευταίους μήνες.
Κυλιόμενες ,επαναλαμβανόμενες ελλείψεις σε είδη ευτελούς αξίας (ντεπόν για παράδειγμα με τιμή 4 λεπτά το δισκίο) φαίνεται να δικαιώνουν τον υπουργό.
Η έκφραση «τι δεν έχει σήμερα;» αποτελεί ένα είδος χαιρετισμού μεταξύ γιατρών και νοσηλευτών στο Πανεπιστημιακό. Βασικές εξετάσεις (όπως η CRP δεν γίνονται λόγω έλλειψης αντιδραστηρίων, παρατηρείται κατά καιρούς έλλειψη ραμμάτων, φτηνών καθημερινών αντιβιοτικών – με επακόλουθο την αναγκαστική συνταγογράφηση άλλων ακριβότερων.
Η παρακάτω μικρή ιστορία είναι δυστυχώς τυπική για το επίπεδο των υπηρεσιών που προσφέρει το μεγαλύτερο νοσοκομείο της Θεσσαλίας εδώ και πολλούς μήνες. «Η γυναίκα μου εισήχθη με διάγνωση πνευμονία στην Παθολογική κλινική. Μου παραδόθηκαν δύο φιαλίδια αίματος για κάποιες εξετάσεις που δεν μπορούσαν να γίνουν στο νοσοκομείο, ενώ μέχρι να φτάσω στο ιδιωτικό εργαστήριο η γυναίκα μου με ενημέρωσε ότι δεν υπήρχε διαθέσιμο το αντιβιοτικό που ήταν απαραίτητο για τη θεραπεία της. Έτσι, πριν επιστρέψω στο νοσοκομείο επισκέφτηκα και το φαρμακείο απ όπου αγόρασα το αντιβιοτικό!», αναφέρει συνοδός ασθενούς μιλώντας στον «Η.Κ.». Κάποιος άλλος επισημαίνει ότι το ίδιο διάστημα συγγενής του διακομίστηκε στην Αθήνα καθώς το μηχάνημα στη γαστρεντερολογική κλινική ήταν χαλασμένο.
Μαζί με τις ελλείψεις προβληματική είναι η συντήρηση των μηχανημάτων. Οι εταιρείες αρνούνται έναντι παλαιών οφειλών ή τα κόστη που προκύπτουν είναι μεγάλα. Τα ακτινοθεραπευτικά μηχανήματα, το ακτινοσκοπικό του χειρουργείου και μια σειρά άλλων συσκευών έχουν ξεπεράσει το όριο ζωής με αποτέλεσμα να εμφανίζουν συνεχείς βλάβες.
Ενώ οι ελλείψεις και ο προβληματικός εξοπλισμός (αρκετά μηχανήματα είναι αγορασμένα στις αρχές της δεκαετίας του 1990) έχουν επισημανθεί επανειλημμένα, αλλεπάλληλες προσπάθειες αντικατάστασης, αγοράς νέων κτλ) έχουν σκοντάψει και εξακολουθούν να σκοντάφτουν. Είναι χαρακτηριστικό ότι το Πανεπιστημιακό δεν έχει εντάξει στο ΕΣΠΑ κανένα έργο. Οι πληροφορίες λένε πως το μονό ώριμο είναι η αγορά της γ’ κάμερας, ενώ τώρα, με πολύ μεγάλη καθυστέρηση γίνεται αγώνας δρόμου για να ολοκληρωθούν διαδικασίες που παραμένανε «παγωμένες» για πολύ – πολύ καιρό.
