ΓΡΑΦΕΙ Ο Γιάννης Παιδής
Κάτι παραπάνω από σοκαριστικές για την ελληνική οικονομία ήταν οι προβλέψεις του ΔΝΤ για το 2012, αφού κάνουν λόγο για ανεργία άνω του 18,5%, για ύφεση μεγαλύτερη του 2% και το χειρότερο για αύξηση του χρέους στο 189% του ΑΕΠ.
Αναμφισβήτητα οι προβλέψεις αυτές καταδεικνύουν με τον πλέον σαφή τρόπο ότι οι συνταγές της τρόικας και της ελληνικής κυβέρνησης, για έξοδο από την κρίση, απέτυχαν παταγωδώς και το χειρότερο, ο μεγάλος ασθενής η ελληνική οικονομία και το πειραματόζωο που δεν είναι άλλο από τον ελληνικό λαό, οδεύουν με μαθηματική ακρίβεια στο θάνατο.
Και αντί όλοι αυτοί που μας οδήγησαν σε αυτά τα αδιέξοδα να καταλάβουν το λάθος τους και να αναζητήσουν άλλες πολιτικές που θα μας γλιτώσουν από τη χρεοκοπία τη φτώχια και την εξαθλίωση, επιμένουν προτείνοντας νέα εξοντωτικά μέτρα για τα λαϊκά στρώματα που το μόνο που εξασφαλίζουν είναι μεγαλύτερη ύφεση, περισσότερη φτώχια στην κοινωνία, αποπληθωρισμό και βέβαια μικρότερα έσοδα για τα κρατικά ταμεία.
Παράλληλα με τέτοιες συνθήκες το χρέος θα γιγαντώνεται και με δεδομένο ότι και σήμερα δεν είναι διαχειρίσιμο, εύκολα καταλαβαίνει κανείς τι θα γίνει από εδώ και στο εξής.
Με τους εκπροσώπους της τρόικας να εξυπηρετούν αποκλειστικά και μόνο τα συμφέροντα των δανειστών μας, με μια ελληνική κυβέρνηση εγκλωβισμένη στην επιλογή της να ζητήσει τη βοήθεια του ΔΝΤ και της ΕΚΤ και αδύναμη να αρθρώσει πολιτικό διαπραγματευτικό λόγο ακόμη και σήμερα, αλλά και με μια αξιωματική αντιπολίτευση που το μόνο που θέλει είναι να επανέλθει στην εξουσία για να εφαρμόσει ακριβώς την ίδια συνταγή αφού είναι κάτι παραπάνω από βέβαιο ότι η όποια αντίδραση του κ. Σαμαρά είναι λεκτική και ισχύει όσο καιρό είναι στην αντιπολίτευση, ο ελληνικός λαός όσο παραμένει απαθής δεν έχει να περιμένει απολύτως τίποτα.
Αν δεν πάρει την κατάσταση στα χέρια του και δεν απαιτήσει δίκαιη κατανομή των βαρών, με συμμετοχή και του κεφαλαίου, που σήμερα παρακολουθεί από μακριά, στην προσπάθεια εξόδου από την κρίση τότε σίγουρα θα ανοίγει ακόμη περισσότερο η όρεξη όλων για μετατροπή της Ελλάδας σε μια από τις φτωχότερες χώρες της υφηλίου, με μεροκάματα πείνας, συνθήκες εργασίας τριτοκοσμικές, με ανύπαρκτη προστασία του περιβάλλοντος ώστε να είναι ελκυστική για τους ντόπιους και ξένους επενδυτές.
Σήμερα κιόλας ο ελληνικός λαός με τον αγώνα του θα πρέπει να απαιτήσει τη φορολόγηση όλων εκείνων που έβγαλαν από τη χώρα εκατοντάδες δισεκατομμύρια ευρώ και τα κατέθεσαν σε τράπεζες του εξωτερικού, θα πρέπει να ζητήσει την παραδειγματική τιμωρία όλων όσων φοροδιαφεύγουν όχι από αδυναμία, αλλά από συνήθεια επειδή μέχρι τώρα βρίσκονται στο απυρόβλητο και να απαιτήσει ένα άλλο παραγωγικό μοντέλο που θα αξιοποιήσει τα πλεονεκτήματα της χώρας, το ανθρώπινο δυναμικό και τις ιδιαιτερότητες της κάθε περιοχής.
Θα πρέπει λοιπόν να γίνει κάτι παραπάνω από κατανοητό ότι μόνο με τον αγώνα του ο ελληνικός λαός θα αναγκάσει τους δανειστές μας να αποφασίσουν το άμεσο «κούρεμα» του χρέους ώστε να γίνει διαχειρίσιμο αλλά και την ελληνική κυβέρνηση να σκεφτεί ότι υπάρχει πολιτική εξόδου από την κρίση και όχι ο μονόδρομος της καταστροφής στον οποίο μας έχει βάλει ακούσια ή εκούσια.
