Την ολοκλήρωση του προγράμματος εκρίζωσης παράνομων φυτεύσεων αμπελιού ανακοίνωσε ο αναπληρωτής υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης Μ. Χαρακόπουλος απαντώντας σε επίκαιρη ερώτηση του βουλευτή Αιτωλοακαρνανίας του ΚΚΕ κ. Νίκου Μωραΐτη. Ο κ. Χαρακόπουλος υποστήριξε ότι η χώρα πληρώνει πρόστιμα εξαιτίας των παράνομων φυτεύσεων και αυτό δεν μπορεί να συνεχιστεί. Αναλυτικά ανέφερε:
“Το καθεστώς απαγόρευσης των νέων φυτεύσεων εφαρμόζεται στη χώρα μας από το 1984. Οι φυτεύσεις αμπελιών από το 1998 και μετά με βάση τον Κανονισμό 1493/1999, χαρακτηρίστηκαν παράνομες και προβλέπεται υποχρεωτική εκρίζωση. Με την τακτοποίηση που ξεκίνησε το 2003 και ολοκληρώθηκε το 2008 τακτοποιήθηκαν περί τα 108.000 στρέμματα. Η χώρα μας, ωστόσο, κλήθηκε να πληρώσει πρόστιμο 65 εκατομμύρια ευρώ γιατί δεν έκανε ορθή διαδικασία τακτοποίησης. Μετά από διμερείς συνεννοήσεις το πρόστιμο έπεσε στα 21,3 εκ. και ευελπιστούμε στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο να απαλλαγούμε του προστίμου. Τούτη την ώρα τα εν δυνάμει παράνομα – και λέω εν δυνάμει παράνομα, γιατί πολλοί προσκομίζουν δικαιολογητικά, συμβόλαια, ενοικιαστήρια, διαθήκες, που επιβεβαιώνουν τη μεταβίβαση δικαιωμάτων – είναι της τάξης των 32.000 στρεμμάτων. Τα στρέμματα αυτά αντιστοιχούν σε 8.400 ιδιοκτήτες. Η μη συμμόρφωση στην εκρίζωση όσων αποδειχθούν παράνομα θα επισύρει για τη χώρα νέα πρόστιμα.
Εκείνο που δεν μπορεί να γίνει σίγουρα είναι η Ελλάδα να συνεχίσει να πληρώνει πρόστιμα και καταλογισμούς στην Ε.Ε., γιατί δεν τηρεί τα συμφωνηθέντα. Δεν αντέχουμε άλλο αυτήν την αιμορραγία. Την ώρα που ο ελληνικός λαός ματώνει με επώδυνες, αλλά αναγκαίες, θυσίες, για να μπορέσει η χώρα να ορθοποδήσει, δεν έχουμε την πολυτέλεια να επιτρέπουμε με λάθη ή παραλείψεις μας την επιβολή άλλων προστίμων για τη μη συμμόρφωση σε ευρωπαϊκούς κανονισμούς», ανέφερε χαρακτηριστικά διευκρινίζοντας ότι στην πλειοψηφία τους δεν είναι κατ’ επάγγελμα αγρότες όσοι οφείλουν να εκριζώσουν τις παράνομες φυτεύσεις.
Κατ’ αρχήν, οφείλουμε να πούμε ότι δεν αιφνιδιάζονται. Γνώριζαν, όταν φύτευαν τα αμπέλια τους, ότι από το 1984 και μετά υπάρχει καθεστώς απαγόρευσης στη φύτευση αμπελώνων με οινοποιήσιμες ποικιλίες. Η εικόνα που έχουμε στο Υπουργείο από την ενημέρωση που ζητούν όσοι έχουν φυτεύσει παράνομα τέτοια αμπέλια μετά το 1998 είναι ότι δεν πρόκειται στην πλειοψηφία τους για κατά κύριο επάγγελμα αγρότες. Πρόκειται κυρίως για ετεροεπαγγελματίες, γιατρούς, δικηγόρους, οι οποίοι κάνουν και κρασιά.
Επιπλέον είναι οι οινοποιητικές επιχειρήσεις αυτές που τάσσονται υπέρ της απελευθέρωσης στην καλλιέργεια ποικιλιών οινοποιήσιμων αμπέλου, ενώ αντίθετα οι παραγωγοί, η ΚΕΟΣΟΕ, είναι υπέρ της διατήρησης της απαγόρευσης».
Οι εναλλακτικές λύσεις για όσους αναγκαστούν να εκριζώσουν τα αμπέλια τους:
«- Οι παραγωγοί της Πελοποννήσου έχουν τη δυνατότητα να αντικαταστήσουν την καλλιέργειά τους με κορινθιακή σταφίδα, δηλαδή να εμβολιάσουν τα αμπέλια τους την άνοιξη και να παράξουν κορινθιακή σταφίδα, που είναι προϊόν με ονομασία προέλευσης, αυξάνοντας έτσι την προστιθέμενη αξία του προϊόντος τους.
– Οι παραγωγοί, αφού εκριζώσουν, έχουν τη δυνατότητα να ενταχθούν στα σχέδια βελτίωσης του «Αλέξανδρου Μπαλτατζή» στο Μέτρο 1.2.1., επιλέγοντας την καλλιέργεια ενός εκ των προωθούμενων προϊόντων είτε εσπεριδοειδών είτε κηπευτικών.
– Οι Οργανώσεις παραγωγών μέσα από τα επιχειρησιακά τους προγράμματα μπορούν να υλοποιήσουν δράσεις για την αντικατάσταση των καλλιεργειών των μελών τους με στόχο την ποιοτική βελτίωση των προϊόντων τους, για τις οποίες άλλωστε ενισχύονται από την Ε.Ε. σε ποσοστό 60%».
Η Ελλάδα έχει ταχθεί υπέρ της συνέχισης του καθεστώτος απαγόρευσης στις φυτεύσεις οινοποιήσιμων αμπελιών και μετά το 2015 εκτιμώντας ότι ενδεχόμενη απελευθέρωση θα έχει αρνητικότατες επιπτώσεις:
* Υπερπαραγωγή η οποία θα έχει σαν αποτέλεσμα χαμηλότερες τιμές εξαιτίας της αυξημένης προσφοράς λόγω της ανεξέλεγκτης φύτευσης.
* Εγκατάλειψη λιγότερο παραγωγικών περιοχών προς όφελος πεδινών. Δεν πρέπει να λησμονούμε ότι η αμπελοκαλλιέργεια συχνά είναι η μόνη βιώσιμη δραστηριότητα σε επικλινείς γεωργικές περιοχές χαμηλού δυναμικού.
* Υπέρμετρη βιομηχανοποίηση του ευρωπαϊκού αμπελοοινικού τομέα και μείωση του αριθμού των οικογενειακών εκμεταλλεύσεων με απώλεια θέσεων εργασίας σ’ αυτήν τη δύσκολη οικονομική συγκυρία.
* Απαξίωση της σημασίας των προστατευόμενων ονομασιών προέλευσης με την εγκατάσταση αμπελώνων, οι οποίοι παράγουν οίνους χωρίς γεωγραφική ένδειξη, ακόμη και μέσα στην περίμετρο Προϊόντων Γεωγραφικής Ένδειξης ή πολύ κοντά σε αυτήν”.
