Μυστικές εγγραφές που πραγματοποιήθηκαν από τις βρετανικές μυστικές υπηρεσίες κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου αποκάλυψαν για πρώτη φορά τις φρικιαστικές ωμότητες που διαπράχθηκαν από απλούς Γερμανούς στρατιώτες. Για χρόνια το φταίξιμο για τα φρικτά εγκλήματα πολέμου, τις γενοκτονίες και τους βιασμούς έπεφτε αποκλειστικά στα SS και στους άνδρες του Χίτλερ, αλλά ένα νέο βιβλίο αποκαλύπτει ότι η βαρβαρότητα ήταν πολύ πιο διαδεδομένη…
Οι πληροφορίες προήλθαν από κρυμμένα μικρόφωνα με τα οποία παρακολουθούσαν Γερμανούς αιχμαλώτους πολέμου. Μεταξύ του 1940 και 1945 οι Βρετανοί και οι Αμερικανοί κρατούσαν αιχμαλώτους περίπου 13.000 γερμανούς και μερικές εκατοντάδες ιταλούς στρατιώτες, κάθε βαθμού και υπηρεσίας. Οι περισσότεροι από τους αιχμαλώτους πολέμου βρίσκονταν στο Trent Park, στο βόρειο Λονδίνο.
Ήλπιζαν ότι οι εγγραφές αυτές θα αποκάλυπταν στρατιωτικά μυστικά στρατηγικής σημασίας, αλλά αντί γι αυτό βρέθηκαν να αρχειοθετούν συνομιλίες μεταξύ των στρατιωτών οι οποίοι συχνά καυχιόνταν για τα κατορθώματά» τους. Αυτό που κυρίως αποκαλύφτηκε ήταν μια ανησυχητική αίσθηση απόλαυσης της ωμής βίας από τους στρατιώτες.
Ένα παράδειγμα από τα πολλά είναι και το επόμενο: «Υπήρχε μια εκδήλωση στην πλατεία, με πλήθη ανθρώπων και ομιλίες. Τους ‘ψεκάσαμε» για τα καλά! Είχε πλάκα!»
Μια άλλη συνομιλία ήταν η ακόλουθη: «Πετάξαμε πάνω από το Eastbourne και είδαμε ένα μεγάλο κάστρο. Φάνηκε σαν να γίνεται κάποιος χορός ή κάτι τέτοιο. Τέλος πάντων, υπήρχαν πολλές γυναίκες με βραδινά φορέματα και μια μπάντα. Την πρώτη φορά το προσπεράσαμε. Μετά επιτεθήκαμε. Αυτό κι αν ήταν διασκέδαση!».
Μια άλλη αποκαλύπτει: «Μου άρεσε η ρίψη βομβών. Αισθανόμουν υπέροχα. Είναι τόσο καλό το συναίσθημα, όσο το να σκοτώνεις κάποιον.”
Το βιβλίο, το οποίο γράφτηκε από Γερμανούς ιστορικούς, τους Soenke Neitzel και Harald Welzer έχει μεταφραστεί στα αγγλικά για πρώτη φορά, και καταρρίπτει τους μύθους που μέχρι σήμερα πιστεύαμε, ότι οι Γερμανοί στρατιώτες δεν ήταν υπεύθυνοι για τα εγκλήματα πολέμου.
Προσφέρει μια ζοφερή άποψη του Β ‘Παγκοσμίου Πολέμου και με αυτό τον τρόπο, καταστρέφει το μύθο για μια δήθεν «καθαρή» Βέρμαχτ.
Οι στρατιώτες εκφράζουν τις απόψεις τους για τον εχθρό και τους ίδιους τους ηγέτες τους, συζητούν τις λεπτομέρειες των πολεμικών τους αποστολών και αφηγούνται με λεπτομέρειες τις φρικαλεότητες τις οποίες, ή διέπραξαν οι ίδιοι, ή είδαν.
Ένα απόσπασμα έχει ως εξής:
Zotlöterer: «Σκότωσα ένα Γάλλο πυροβολώντας τον από πίσω. Έκανε ποδήλατο».
Weber: «Σε πολύ κοντινή απόσταση;
Zotlöterer: «Ναι».
Heuser: «Φοβήθηκες μήπως σε πάρει αιχμάλωτο;
Zotlöterer: «Ανοησίες. Το ποδήλατο ήθελα».
Το υλικό περιέχει ανατριχιαστικές λεπτομέρειες σεξουαλικής κακοποίησης, βιασμού και βασανιστηρίων.
Μια άλλη μαρτυρία γερμανού αξιωματικού έχει ως εξής: «Στο πρώτο στρατόπεδο αξιωματικών, όπου ήμουν κρατούμενος, υπήρχε ένας πραγματικά ηλίθιος τύπος από τη Φρανκφούρτη, ένας νεαρός υπολοχαγός, ο οποίος μας είπε: “Ω, πιάσαμε αυτό το θηλυκό κατάσκοπο να τρέχει στη γειτονιά. Πρώτα τη χτυπήσαμε στα β…ά με ένα ραβδί και στη συνέχεια στον πισινό με μια γυμνή ξιφολόγχη. Μετά την γ….ε, την πετάξαμε έξω και την πυροβολήσαμε. Στη συνέχει πετούσαμε χειροβομβίδες προς το μέρος της. Κάθε φορά που μια χειροβομβίδα έπεφτε κοντά της, αυτή ούρλιαζε”.
»Νομίζω, ότι υπήρχαν άλλοι οκτώ γερμανοί αξιωματικοί που κάθονταν στο τραπέζι μαζί μου, και όλοι ξέσπασαν σε γέλια».
Περισσότερα: Daily Mail
