ΓΡΑΦΕΙ Ο Γιώργος Σούλτης
Επικεφαλής της δημοτικής παράταξης «Λαρισαίων Πόλις»
Είναι γεγονός ότι στη Λάρισα έχουν αρχίσει νωρίς σχετικά οι συζητήσεις για τις επόμενες δημοτικές εκλογές. Το κακό είναι ότι οι συζητήσεις αυτές, είτε γίνονται από τους ενδιαφερόμενους, είτε από τους δημοσιογράφους, έχουν ακριβώς την ίδια μορφή και το ίδιο στυλ με αυτές που γινόταν την δεκαετία του ’90 και του 2000. Και όμως στην Ελλάδα σήμερα έχει έρθει το πάνω κάτω.
Δε μιλάμε για μια θεωρητική κρίση, αλλά μια πραγματική κρίση που επηρεάζει με τραγικό τρόπο την καθημερινότητα του κάθε Έλληνα. Η πραγματική ανεργία κοντεύει να φθάσει στο καταστροφικό νούμερο του 40%, χωρίς να φαίνεται καμία προοπτική ανάπτυξης, ενώ ο κάθε Έλληνας βλέπει αβέβαιο το μέλλον των παιδιών του. Το πολιτικό σύστημα παραπαίει καθώς διαλύεται με τη μορφή που το γνωρίσαμε μετά την μεταπολίτευση, ενώ το φαινόμενο του φασισμού δεν μας έχει ανησυχήσει ακόμα σοβαρά. Μέσα σε αυτή την κρίση η τοπική αυτοδιοίκηση διαλύεται και ο νόμος του Καλλικράτη από εργαλείο ανάπτυξης έχει μετατραπεί σε εργαλείο διάλυσης των δήμων. Σε ένα τέτοιο σκηνικό το να συζητούμε για τις δημοτικές εκλογές με τους όρους των προηγούμενων δεκαετιών νομίζω ότι δε δίνει καμία ελπίδα ούτε στην αυτοδιοίκηση ούτε στη Λάρισα ούτε στους πολίτες.
Όλοι γνωρίζουμε και ας μην το λέμε (ούτε καν το παραδεχόμαστε) ότι η ενασχόληση με την πολιτική, (κεντρική η τοπική) έχει γίνει επαγγελματική ενασχόληση, η στην καλύτερη περίπτωση μέσο κοινωνικής ανέλιξης και ικανοποίησης προσωπικών φιλοδοξιών. Οι εξαιρέσεις λίγες και γνωστές σε όλους. Είναι επίσης πεποίθηση όλων ότι η εκλογική επιτυχία είναι συνάρτηση των μέσων επικοινωνίας, και επομένως του πόσα χρήματα θα ξοδέψει κάποιος. Χρήματα τα οποία είτε είναι δικά του και (σαν επενδυτής) τα ρισκάρει, είτε είναι «χορηγίες» τις οποίες πρέπει να εξαργυρώσει αν η εκλογική μάχη κριθεί επιτυχής. Τέλος τα κόμματα σήμερα έχουν μετασχηματισθεί σε μεγάλο βαθμό από φορείς ιδεολογίας και μηχανισμούς άσκησης πολιτικής σε μηχανισμούς διανομής της εξουσίας, Έτσι επιλέγουν τους υποψηφίους (δίνουν το χρίσμα) συνήθως με πρώτο κριτήριο το πόσο «συνεργάσιμοι» είναι με το κόμμα και πόσο θα εξυπηρετήσουν την πελατειακή πολιτική του κόμματος, αν εκλεγούν βουλευτές ή δήμαρχοι.
Όλα αυτά τα γνωρίζουμε καλά και τα ζήσαμε στις δημοτικές εκλογές των δύο προηγούμενων δεκαετιών. Και βέβαια το μοντέλο διοίκησης των δήμων είναι και αυτό απόρροια του ίδιου συστήματος και μικρογραφία της κεντρικής πολιτικής σκηνής: Ένας δήμαρχος που πρέπει να ισχυροποιηθεί στην παράταξη του και το κόμμα του, εξοντώνοντας τους εσωκομματικούς του αντιπάλους, και που λειτουργεί πελατειακά και επικοινωνιακά προς τα έξω, με μόνο στόχο την επανεκλογή του. Όλα τα άλλα γίνονται προσχηματικά: δημοκρατία, αξιοκρατία, ισοπολιτεία όλα θυσιάζονται στο βωμό της επανεκλογής. Η αντιπολίτευση κινούμενη στο ίδιο κλίμα, δεν μπορεί να είναι ουσιαστική, αφού στην ουσία σπάνια έχει «βάση», ανθρώπους που να ενδιαφέρονται και να είναι ενεργοί πολίτες. Τις περισσότερες φορές μένει και χωρίς επικεφαλής, αφού ο «επίδοξος δήμαρχος» μη έχοντας καμία σχέση με την αυτοδιοίκηση ήρθε, ρίσκαρε και αφού δεν του «έκατσε», παραιτήθηκε. Οι «κινήσεις πολιτών» συνήθως εμφανίζονται για να αναδείξουν έναν επικεφαλή λίγους μήνες πριν τις εκλογές. Στην ουσία δεν είναι κινήσεις που συσπειρώνονται γύρω από ένα πολιτικό πλαίσιο και κάποιες αρχές, αλλά κινήσεις που πίσω τους έχουν κάποιο κόμμα ή κάποιον επίδοξο υποψήφιο δήμαρχο. Στο ίδιο πνεύμα κινούνται και οι συζητήσεις για τις συνεργασίες, για τις οποίες όλοι μιλούμε και άλλο εννοεί ο καθένας. Τις περισσότερες φορές οι συζητήσεις αυτές μεταξύ κινήσεων και παρατάξεων έχουν επικοινωνιακό χαρακτήρα ή γίνονται με στόχο την δεύτερη Κυριακή. Άλλοι πάλι μιλούν περί απορρόφησης κάποιας παράταξης από κάποια άλλη με κριτήρια κομματικά.
Όλα αυτά είναι πια μέρος του DNA μας και είναι πολύ δύσκολο να πείσει κάποιος ότι έχει άλλες προθέσεις και θα ακολουθήσει άλλες πρακτικές. Αυτό ήταν ακόμα πιο δύσκολο για την παράταξη μας, τη «Λαρισαίων Πόλις», η οποία αν και προσπάθησε σε δύο εκλογικές αναμετρήσεις πραγματικά να εκπέμψει ένα διαφορετικό στίγμα και πολιτικό πολιτισμό, βαρύνονταν με την «κατηγορία» του προεκλογικού κομματικού χρίσματος.
Σήμερα η Ελλάδα βρίσκεται σε κρίση. Η αυτοδιοίκηση διαλύεται, η ζωή μας διαλύεται, τα παιδιά μας κινδυνεύουν όχι απλά να ζήσουν χειρότερα, αλλά να μη ζήσουν καν. Δεν έχουμε την πολυτέλεια για κάτι άλλο, πρέπει ο αγώνας για κάτι καλύτερο να συνεχιστεί. Η παράταξή μας μετά την παραίτηση του Γιάννη Σάπκα, κατάφερε να σταθεί όρθια και προσπαθεί να εκπέμψει ακόμα πιο ευδιάκριτα το διαφορετικό της στίγμα. Ήδη το γεγονός ότι ο πρώην επικεφαλής συμμετέχει ενεργά σαν απλό μέλος της παράταξης, είναι κάτι που δεν έχει ξαναγίνει, τουλάχιστον στα πολιτικά πράγματα της πόλης μας. Και εδώ χρειάζεται με πλήρη ειλικρίνεια να πούμε ότι:
• Στις σημερινές συνθήκες οι λύσεις θα δοθούν με τη συλλογική δράση και όχι από κάποιους αυτόκλητους, «πεφωτισμένους» σωτήρες. Δεν είναι οι «πεφωτισμένοι» που θα φέρουν την αλλαγή, αλλά οι απλοί πολίτες που αποφασίζουν να πάρουν την τύχη της πόλης στα χέρια τους, μέσα από συλλογικές κινήσεις και δράσεις. Οι πολίτες δεν πρέπει να πάνε σπίτια τους μετά τις εκλογές, πρέπει να εντείνουν τη δράση τους όταν αναλάβουμε την διοίκηση του δήμου μέσα από πραγματικές συμμετοχικές διαδικασίες.
• Υπάρχει μεγάλη αναγκαιότητα για πραγματική και ουσιαστική συνεργασία δημοτικών παρατάξεων, κινήσεων και συλλογικοτήτων έτσι ώστε να δημιουργηθεί ένα μέτωπο που θα προσπαθήσει να φέρει την αλλαγή. Η συνεργασία πρέπει να γίνει πάνω σε πολιτικές αρχές, οι οποίες θα εξειδικευτούν σε ένα συγκεκριμένο μοντέλο διοίκησης και συγκεκριμένο πρόγραμμα με κύριες προτεραιότητες τη διάσωση της τοπικής αυτοδιοίκησης και την συμπαράσταση των πολιτών στην κρίση. Πιστεύουμε σε μια διαφορετική λειτουργία του δήμου, στη συλλογική λειτουργία των οργάνων, όπου ο δήμαρχος θα διοικεί συμμετοχικά και δημοκρατικά, και όχι σαν απόλυτος μονάρχης. Και είναι για μας φανερό πως στις σημερινές κρίσιμες συνθήκες η ανάδειξη του υποψηφίου δημάρχου δεν πρέπει και δεν μπορεί να είναι το κυρίαρχο θέμα σε μια συνεργασία. Είναι, βέβαια, σίγουρα και αυτό ένα ζητούμενο και εδώ καλούμαστε όλοι να υπερβούμε τους εαυτούς μας. Όταν έρθει η ώρα η ανάδειξη του νέου υποψηφίου δημάρχου πρέπει να γίνει στη βάση της διαφάνειας και της ισοτιμίας, με τη συμμετοχή της βάσης των παρατάξεων (ή του συνασπισμού των παρατάξεων). Ιδέες υπάρχουν, όπως είναι εκείνη που είχε προτείνει στις εκλογές του 2010 η Ενωτική Πρωτοβουλία, δηλαδή η ψηφοφορία μεταξύ των μελών της κίνησης. Δεν είναι η μόνη πρόταση, υπάρχουν και άλλες. Ένα είναι σίγουρο. Αν πιστεύουμε στη δημοκρατία, στη συλλογική δράση και είμαστε ειλικρινείς, ο τρόπος θα βρεθεί.
• Δεν είμαστε μια κίνηση «απολιτίκ»! Πιστεύουμε ότι η κάθε πράξη στη ζωή μας είναι πολιτική. Και αυτή οφείλει να έχει ένα ιδεολογικό και πολιτικό πρόσημο, στη συγκεκριμένη περίπτωση μια προοδευτική και δημοκρατική κατεύθυνση. Και εδώ πρέπει να είμαστε ξεκάθαροι. Η όποια κακή λειτουργία των κομμάτων δε μπορεί να μας κάνει να είμαστε εναντίον των κομμάτων. Τα κόμματα μπορούν να παίξουν ένα θετικό και διακριτό ρόλο στην πορεία της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, που σήμερα βρίσκεται σε κίνδυνο. Είναι κύρια συστατικά της δημοκρατίας και οι φωνές για κατάργησή τους είναι φασισμός! Όμως τολμάμε να πούμε ότι σήμερα, σε μια εποχή κρίσης και αναθεώρησης των δεδομένων του παρελθόντος, είναι εκτός πραγματικότητας τα κόμματα να δίνουν χρίσματα και να παρεμβαίνουν με τον τρόπο που το έκαναν τις δεκαετίες που πέρασαν, στην όποια αυτόνομη αυτοδιοικητική παράταξη. Το μέτωπο των συνεργασιών θα πρέπει να οικοδομηθεί με αυτοδιοικητικά κριτήρια, πάνω σε συγκεκριμένο πολιτικό πλαίσιο και αρχές. Δεν είναι δυνατόν να είναι βιώσιμο, αν γίνει διαφορετικά!
Ως επικεφαλής της «Λαρισαίων Πόλις» εκ μέρους της παράταξής μου έρχομαι και δεσμεύομαι δημόσια για την πορεία που περιέγραψα. Έτσι θα κινηθούμε, μακριά από επικοινωνιακά τρικ και παρασκήνια. Η παράταξη στην τελευταία ολομέλεια επιβεβαίωσε και ενέκρινε ομόφωνα τις παραπάνω αρχές. Στη βάση αυτής της απόφασης ξεκινήσαμε κάποιες πρώτες συναντήσεις, οι οποίες θεωρούμε ότι ήταν επιτυχημένες σε ένα πρώτο επίπεδο και δίνουν ελπίδες για μια διαφορετική πορεία της πόλης. Θα συνεχίσουμε με αυτή η λογική, με βήματα σταθερά και συγκεκριμένα. Το εγχείρημα είναι εξαιρετικά δύσκολο! Σημείο κλειδί είναι οι πολίτες… Καλούμε τους πολίτες να πλαισιώσουν την προσπάθεια αυτή… Αν έρθουν κοντά μας, θα τους πείσουμε!
