ΓΡΑΦΕΙ Ο Γιώργος Νοτόπουλος Πρώην Διευθυντής Λυκείου
Υπηρέτησα ως εκπαιδευτικός τη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση πάνω από 35 χρόνια (ΦΕΚ διορισμού 6-2-1976, ανάληψη υπηρεσίας 23-3-1976, έξοδος 1-9-2011). Τα 15 από τα παραπάνω χρόνια τα υπηρέτησα ως διευθυντής Λυκείου (ΤΕΛ, ΤΕΕ, ΕΠΑΛ). Τελικά συνταξιοδοτήθηκα με 39 χρόνια
αφού εξαγόρασα τον απαραίτητο χρόνο από υπηρεσία ως υπάλληλος στον ιδιωτικό τομέα (ένσημα ΙΚΑ από 1-7-1974 έως 10-3-1976) και στρατιωτική θητεία. Σημειώνω ότι η παραπάνω υπηρεσία στον ιδιωτικό τομέα προσμετρούσε για τη χορήγηση κάθε δεύτερο χρόνο του εκάστοτε ΜΚ. Έτσι το καταληκτικό ΜΚ 1 το κατείχα από 1-7-2007.
Το 2009 είχα τα απαιτούμενα για πλήρη συνταξιοδότηση (35 χρόνια υπηρεσίας και καταληκτικό ΜΚ 1). Μας διαβεβαίωναν οι τότε κυβερνώντες ότι μπορείτε να παραμείνετε και πάνω από 35 χρόνια και θα έχετε επαύξηση των συνταξιοδοτικών σας δικαιωμάτων. Έχοντας εμπιστοσύνη στα λεγόμενά τους και πιστεύοντας σ’ αυτό που μας λένε οι πολιτικοί, κάθε φορά που έχουμε αλλαγή κυβέρνησης ή υπουργού, ότι «το κράτος έχει συνέχεια» παρέμεινα στην υπηρεσία άλλα 2 χρόνια. Δυστυχώς όμως η έξοδος μου συνέπεσε με τη λαίλαπα των μνημονιακών μέτρων. Περισσότερο, από τα άδικα ή «βάρβαρα» κατά τους αριστερούς μέτρα, με ενόχλησε η περικοπή του εφάπαξ πάνω από 25.000 Ευρώ (σύμφωνα με την 355739/15-11-2013 απόφαση του Τ.Π.Δ.Υ.: 66004,70 – 13200,94 Ν.4024/2011 – 11970,61 Ν.4093/2012 = 40833,15 ΕΥΡΩ). Αντί για καλλίτερη βρέθηκα σε χειρότερη οικονομική κατάσταση το 2011. Σημειώνω ότι το 2009 θα το έπαιρνα στο ακέραιο το εφάπαξ. Έτσι σήμερα μπορώ να μιλώ όχι για Κράτος δικαίου αλλά για Κράτος απάτης.
Στην καριέρα μου έχω μάθει ότι νόμος σημαίνει κανόνας δικαίου. Όταν απουσιάζει από τον κανόνα η έννοια του δικαίου, όπως στην περίπτωση μου, τότε ουσιαστικά δεν υπάρχει νόμος και πρέπει το γρηγορότερο να αντικατασταθεί ή να διορθωθεί ή να συμπληρωθεί. Είναι άδικοι οι προαναφερθέντες νόμοι περικοπής του εφάπαξ και για τους εξής λόγους:
Με την παραμονή μου στην υπηρεσία δύο επί πλέον έτη (2009-2011) ουσιαστικά έχω εμμέσως καταβάλλει στο Κράτος, με το παραπάνω, το χαράτσι των 25.000. Ενώ εγώ θα έπαιρνα κανονικά τη σύνταξή μου, στη θέση μου το Κράτος θα πλήρωνε άλλον αντικαταστάτη μου εκπαιδευτικό.
Παραβιάστηκε η αρχή του δικαίου που λέγεται αρχή της υπαιτιότητας. Τη ζημιά στα ταμεία έπρεπε να την πληρώσουν οι υπαίτιοι αυτής της κατάστασης που περιήλθαν τα ταμεία. Είναι υπαίτιοι αυτοί που χρησιμοποίησαν τα λεφτά των ταμείων για το χρηματιστήριο, δομημένα ομόλογα, κοινωνική πολιτική σε ανθρώπους που δεν κατέβαλαν στα ταμεία εισφορές κλπ. Δεν είναι ανεύθυνοι οι πολιτικοί για τις αποφάσεις τους ούτε πρέπει να τυγχάνουν ασυλίας.
Για μένα που γεννήθηκα από φτωχούς αγρότες γονείς, έμεινα ορφανός από πατέρα από 10 χρονών και μια ζωή έζησα και ζω στο νοίκι το ποσό των 25.000 είναι ιδιαίτερα σημαντικό, είναι περιουσία. Κάτι καλλίτερο περίμενα με τη χορήγηση του εφάπαξ. Για τον κ. Πάγκαλο των 53 ακινήτων και δεν ξέρω πόσων άλλων περιουσιακών στοιχείων ίσως να είναι ασήμαντο. Δεν «συνέφαγα» μαζί του, πλήρωσα κανονικά τις εισφορές μου υπέρ του ΤΠΔΥ και των άλλων ταμείων και απαιτώ να μου καταβληθεί στο ακέραιο το εφάπαξ. Αυτός και οι «συνδαιτυμόνες του» να πληρώσουν τη ζημιά. Ας τους αναζητήσει το Κράτος στη λίστα Λαγκάρντ, τις άλλες λίστες και στο σύγχρονο βασίλειο της Ελληνικής «λαμογιάς» και «κλεφτουριάς». Ο κ. Τσουκαλάς του ΣΥΡΙΖΑ που μας είπε ότι πήρε εφάπαξ 1.000.000 ΕΥΡΩ με βάση την αρχή της αναλογικότητας πλήρωσε στο Κράτος 400.000 Ευρώ; Προφανώς όχι διότι θα μας το έλεγε. Το ότι δεν το πήρε από το ΤΠΔΥ δεν λέει τίποτε. Με βάση την αρχή της ισονομίας έπρεπε οι παραπάνω νόμοι να είχαν συμπεριλάβει κι αυτόν.
Στην δημοκρατία μας ουδείς καταδικάζεται ή τιμωρείται και μάλιστα αναίτια με νόμο που δεν ίσχυε κατά την τέλεση του «αδικήματος». Στις 1-9-2011 που συνταξιοδοτήθηκα δεν υπήρχαν οι προαναφερθέντες νόμοι περικοπής του εφάπαξ. Η αναδρομικότητά τους με χτύπησε αλύπητα. Δικαιούμαι λοιπόν να πω ότι οι νόμοι αυτοί είναι αντισυνταγματικοί.
Παραβιάστηκε βάναυσα η συνταγματική επιταγή της ισονομίας των Ελλήνων πολιτών. Οι παραπάνω νόμοι ξεχώρισαν τους συνταξιούχους σ΄ αυτούς που συνταξιοδοτήθηκαν πριν από το 2010 ( πήραν ολόκληρο το εφάπαξ) και σ΄ αυτούς μετά (έπεσε βαρύς ο πέλεκυς του χαρατσιού). Μια και κακώς κάκιστα το Κράτος αποφάσισε να πληρώσουν τη ζημιά οι συνταξιούχοι έπρεπε αντί εφάπαξ χαρατσιού τουλάχιστον να καθιερώσει για όλους τους συνταξιούχους μηνιαία εισφορά υπέρ ενίσχυσης του ΤΠΔΥ. Έτσι το χαράτσι θα έπεφτε πιο δίκαια και πιο μαλακά.
Πρέπει οι πολιτικοί που έκριναν, απεφάσισαν και ψήφισαν αυτό το χαράτσι καθώς και τα άλλα ότι η ώρα της κρίσεως πλησιάζει και γι αυτούς. Η εποχή που ο πατέρας πολιτικός, κατά το ανέκδοτο γειτονικού νομού, κληρονομούσε στο γιο του, πολιτικό επίσης στη συνέχεια, εκτός των άλλων και τόσα βόδια (ψηφοφόρους του) καλά δεμένα στο παχνί έχει περάσει. Ο Έλληνας ούτε βόδι αισθάνεται ούτε είναι δεμένος σε κανέναν. Από απογοήτευση, θυμό, οργή και αγανάκτηση προσερχόμενος στην κάλπη θα πει: το βιβλικό «αποθανέτω η ψυχή μου μετά των αλλοφύλων», το λαϊκό «το δικό μου σπίτι κάηκε κανένα να μη μείνει», ψηφίζω άκρα κι ακόμη παραπέρα.
