Δεν είναι μόνο οικονομικές και κοινωνικές οι επιπτώσεις από την εφαρμογή του 3ου επονείδιστου και δυσβάσταχτου μνημονίου που έφερε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, αφού αν ξεφύγει κάποιος από τους αριθμούς του μνημονίου αυτού, μπορεί εύκολα να διαπιστώσει και το τεράστιο έγκλημα, που έκανε ο πρωθυπουργός της χώρας, απέναντι στη νέα γενιά της πατρίδας μας.
Και πρόκειται σίγουρα για έγκλημα, αφού δεν πρέπει να ξεχνάμε τη θέρμη με την οποία περίπου το 80% των νέων αγκάλιασε το όχι, στο δημοψήφισμα, και έσπευσε να στηρίξει την προσπάθεια της κυβέρνησης, για μια αξιοπρεπή διαπραγμάτευση προς όφελος του λαού και της χώρας.
Δυστυχώς για τους νέους, πολλοί από τους οποίους πήγαν με μεγάλη χαρά να ψηφίσουν για πρώτη φορά, διαπίστωσαν μέσα σε λίγες ώρες, και πριν καλά – καλά κοπάσουν οι πανηγυρισμοί για το περήφανο “όχι” δημοκρατίας και αξιοπρέπειας του λαού, ότι το δικό τους όχι που μέχρι εκείνη την ώρα ήταν και όχι της κυβέρνησης, μετατράπηκε ως δια μαγείας σε “ναι”. “Ναι” σε νέα σκληρά μέτρα, “ναι” υποταγής, “ναι” στην καταστροφή της χώρας και του λαού.
Και το χειρότερο, έγινε ακόμη πιο βαρύ αυτό το “ναι” με την υπογραφή της συμφωνίας από τον πρωθυπουργό, το πρωί της Δευτέρας 13 Ιουλίου.
Και εδώ πλέον γεννιούνται τα ερωτήματα:
Ποιος θα μπορέσει να μιλήσει σε αυτή τη νέα γενιά για αξιοπιστία της πολιτικής;
Ποιος θα ζητήσει από αυτά τα παιδιά να ασχοληθούν με την πολιτική και να πάνε να ξαναψηφίσουν;
Ποιος θα μιλήσει σε αυτά τα παιδιά για την αριστερά και τους αγώνες της και θα τον ακούσουν;
Ποιος θα τα βοηθήσει να κλείσουν τα αφτιά τους στις σειρήνες του λαϊκισμού που ήδη ηχούν από την πλευρά της Χρυσής Αυγής, η οποία με το δήθεν πατριωτικό της αίσθημα, με τη δήθεν διαφωνία της με τα μνημόνια και με το σύνθημα “όλοι οι άλλοι είναι ίδιοι”, προσπαθεί να ψαρέψει σε θολά νερά.
Δυστυχώς κύριε Τσίπρα πέραν της εγκληματικής συμφωνίας, που φτωχοποιεί ακόμη περισσότερο το λαό, διαλύει την παραγωγή και αλυσοδένει τη χώρα στο άρμα των δανειστών, έχοντας απολέσει την λαϊκή της κυριαρχία και την εθνική της ανεξαρτησία, τελέσατε ένα τεράστιο έγκλημα σε βάρος της νέας γενιάς, που ήδη απογοητευμένη από την συνεχώς διογκούμενη ανεργία που τη μαστίζει, ψάχνοντας δρόμους ξενητιάς για την επιβίωσή της, δέχθηκε το τελικό χτύπημα με τη διάψευση της ελπίδας για κάτι καλύτερο από την “πρώτη φορά αριστερά” κυβέρνηση.
Η λέξη ντροπή είναι λίγη.
